Αράνο στο Metrosport.gr: «Θέλω να γίνω προπονητής στον Αρη, έκλαψα πολύ όταν πέθανε ο Μαραντόνα»

Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή

O Kάρλος Αράνο αγωνίστηκε μόνο για μία χρονιά στον Αρη (σ.σ. το 2009-2010), ωστόσο έπαιξε στα περισσότερα παιχνίδια των «κιτρίνων» και πρόλαβε να ζήσει έντονες στιγμές και συναισθήματα. Δώδεκα χρόνια μετά την αποχώρησή του από την ομάδα της Θεσσαλονίκης, το Metrosport.gr τον εντόπισε στην πατρίδα του την Αργεντινή και συγκεκριμένα στην Αβεγιαννέδα.

Ο «Τσίτσε» όπως είναι το παρατσούκλι του δέχθηκε με μεγάλη χαρά να μας μιλήσει για τον Αρη που τόσο έχει δεθεί μαζί του. Αρχικά μας είπε τι κάνει αυτό το διάστημα στην Αργεντινή, αναφερθήκαμε στις ομάδες που πέρασε στην ποδοσφαιρική του καριέρα, τους λόγους που δέθηκε με τον Αρη, χαρακτήρισε τεράστιο προπονητή τον Εκτορ Ραούλ Κούπερ, σχολίασε το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ αλλά και το φιλικό με την Μπόκα. Επίσης, στην κουβέντα που κάναμε μαζί του εξέφρασε ένα όνειρό του, να γίνει προπονητής του Αρη κάποια στιγμή στη ζωή του, ενώ εξήγησε γιατί έφυγε από τη Θεσσαλονίκη, γιατί η ομάδα του δεν πήρε το Κύπελλο το 2010 στον τελικό με τον Παναθηναϊκό αλλά και το πως ένιωσε ο ίδιος όταν έφυγε από την ζωή ο σπουδαίος Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.

-Γεια σου Κάρλος, τι κάνεις; Πως είναι τα πράγματα στην Αργεντινή με τον κορωνοϊό;

«Εχουμε πολλά κρούσματα, υπάρχει μετάδοση του ιού. Υπάρχει κόσμος που έχει κάνει το εμβόλιο αλλά παρόλα αυτά κολλάνε τη μετάλλαξη όμικρον».

-Με τι ασχολείσαι αυτό το διάστημα;

«Ημουν 15 παιχνίδια στην πρώτη ομάδα ως βοηθός του Φερνάντο Γκάγκο, τώρα προπονώ την δεύτερη ομάδα, κάνουμε προετοιμασία και δύο προπονήσεις την ημέρα. Εύχομαι στο μέλλον να γίνω προπονητής του Αρη. Είναι ένα όνειρο για μένα να προπονήσω τον Αρη, θέλω να εκμεταλλευτώ τις ευκαιρίες που θα μου δοθούν και στη Ράσινγκ φυσικά. Εδώ μεγάλωσα, εδώ ζω όλη μου τη ζωή, θα ήταν χαρά μου. Στις ακαδημίες όταν ξεκίνησα είχα παίκτη τον Λαουτάρο Μαρτίνες».

-Όταν κρέμασες τα παπούτσια σου το 2016, είχες σκεφτεί αν θες να συνεχίσεις στο ποδόσφαιρο και από ποιο πόστο;

«Από όταν ήμουν στον Αρη και ήμουν 30 ετών σκεφτόμουν τι θα κάνω μετά. Είχα αρχίσει να σπουδάζω για να γίνω προπονητής, το είχα σκεφτεί από τότε. Οταν σταμάτησα την καριέρα μου, μετά από ένα μήνα ήρθα στη Ράσινγκ».

-Είσαι γέννημα θρέμμα της Ρασίνγκ Κλουμπ, γεννήθηκες στην Αβεγιαννέδα. Ηταν μονόδρομος να παίξεις ποδόσφαιρο εκεί;

«Μεγάλωσα στις ακαδημίες της ομάδας, έπαιξα στην πρώτη ομάδα, πήραμε το πρωτάθλημα το 2001. Είμαι οπαδός της Ράσινγκ, ήταν όνειρό μου να παίξω στην πρώτη ομάδα».

-To 2001 η Ρασίνγκ πήρε το πρωτάθλημα Αργεντινής. Επαιξες εκείνη τη χρονιά;

«Ναι έπαιξα σε 19 παιχνίδια, ήταν μικρό τότε το πρωτάθλημα».

«Ο Αρης ξεχωρίζει ως σύνολο, εμείς ήμασταν πιο aggressive»

-Πως ένιωσες όταν έφυγες για να παίξεις στην Ιταλία;

«Ημουν πολύ χαρούμενος, με αγόρασε μια ομάδα στην Ιταλία (σ.σ. Σιένα), ήταν θετική εμπειρία, να μιλάω άλλη γλώσσα, να έχω άλλο τρόπο παιχνιδιού, να ζω μια άλλη κουλτούρα».

-Η Ιταλία δεν σου πήγε και επέστρεψες γρήγορα στην Αργεντινή. Λίγο αργότερα πήγες στην Ισπανία και έμεινες και εκεί για μικρό χρονικό διάστημα. Τι έφταιξε και δεν έμεινες περισσότερο στην Ευρώπη;

«Ο προπονητής στην Σιένα δεν με έβαζε και στη συνέχεια γύρισα στην Αργεντινή, μετά την πήγα στην Πόλι Εχίδο. Επειτα ξαναγύρισα στην Αργεντινή για οικογενειακούς λόγους».

-Το 2009 μετακόμισες στην Ελλάδα για λογαριασμό του Αρη. Τι αναμνήσεις έχεις;

«Τις καλύτερες, ο Αρης είναι ένας μεγάλος σύλλογος, έχει απίστευτο κόσμο όπως η Ράσινγκ. Θυμάμαι που πήγαμε στον τελικό με τον Παναθηναϊκό. Η Θεσσαλονίκη είναι μία απίστευτη πόλη».

-Παρακολουθείς την ομάδα, μαθαίνεις νέα;

«Βλέπω στο ίνσταγκραμ τις σελίδες του Αρη, ξέρω πως παίζει εκεί ο Μπερτόγλιο, έχω φίλο τον Εραμούσπε που παίζει στον ΠΑΣ. Παίζαμε μαζί στην Ουρακάν. Είναι φίλοι μου και οι Φαβάλι και Πίτου Γκαρσία».

-Ξεχωρίζεις κάποιον ποδοσφαιριστή; Σου έχει κάνει κάτι εντύπωση σε σχέση με την εποχή που αγωνιζόσουν εσύ;

«Ο Αρης είναι μια πολύ ανταγωνιστική ομάδα φέτος, κέρδισε τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και αυτό είναι πολύ δύσκολο. Δεν ξεχωρίζω κάποιον παίκτη γιατί η ομάδα ξεχωρίζει για μένα, ο τρόπος που παίζει. Εμείς με τον Κούπερ ήμασταν πιο aggressive, είχαμε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές στην επίθεση, όπως οι Κάμπορα, Αμπρέου, Χαβίτο».

-Ο Αρης είναι μία από τις 9 ομάδες που αγωνίστηκες και μία από τις τέσσερις (Σιένα, Περούτσια, Πόλι Εχίδο οι άλλες τρεις) που έπαιξες στην Ευρώπη. Γιατί δέθηκες παραπάνω με τον Αρη;

«Ναι εννοείται πως δέθηκα παραπάνω με τον Αρη. Οι οπαδοί του είναι φανατικοί, αυτοί με έκαναν να δεθώ με τον σύλλογο. Αγαπώ την ομάδα, έπαιξα πολλά παιχνίδια σε εκείνη τη χρονιά. Και θα το ξαναπώ. Θέλω να γίνω προπονητής στον Αρη, θέλω να ζήσω στη Θεσσαλονίκη, είμαι ευγνώμων στην Ελλάδα και εγώ η οικογένεια μου για όσα ζήσαμε. Ερωτεύτηκα την πόλη, το φαγητό, την θάλασσα, θα ήθελα να ζήσω εκεί».

Τα συνθήματα της Μπόκα και η ατμόσφαιρα στο φιλικό

-Όταν έπαιξες στον Αρη ήσασταν πολλοί Αργεντίνοι στην ομάδα. Και τώρα υπάρχουν τρεις. Πως το εξηγείς αυτό; Αρέσει στους Αργεντίνους παίκτες η Ελλάδα και ο Αρης;

«Πάντα υπάρχει ένας Αργεντίνος στον Αρη, όσοι είναι να έρθουν πάντα ρωτάνε για την ομάδα, την πόλη. Τους λέμε πως ο Αρης έχει ένα όμορφο γήπεδο, οι οπαδοί του είναι τρελοί. Θυμάμαι πως είναι όταν υπάρχει ντέρμπι, υπάρχει αδρεναλίνη στην πόλη. Στην Ελλάδα έχετε παρόμοιους οπαδούς με την Αργεντινή, στον Αρη φωνάζουν συνθήματα της Μπόκα, οπότε εμείς οι Αργεντίνοι αισθανόμαστε άνετα».

-Με ποιον συμπαίκτη σου από τότε είχες καλύτερες σχέσεις και με ποιον κρατάς επαφές;

«Με τους Νασούτι, Κάμπορα, Ντάριο Φερνάντεζ, Γκρασιάν, Νάτσο Γκαρσία, Ρόβα και Νέτο κρατάω επαφές. Με τους Νασούτι-Κάμπορα-Πίτου Γκαρσία κάναμε πολύ παρέα. Ο Νέτο μας έμαθε την πόλη, πάντα μιλάμε».

-Θυμάσαι κάποια αστεία ιστορία από τη σεζόν που αγωνίστηκες στον Αρη;

«Θυμάμαι πως πάντα βάζαμε αργεντίνικη μουσική στα αποδυτήρια για να χορεύουμε. Κάποιοι δεν καταλάβαιναν, αλλά εμείς περνούσαμε πολύ καλά. Ο Κούπερ δεν έλεγε κάτι, είναι ένας μεγάλος προπονητής, ήμασταν ευχαριστημένοι μαζί του.

Με εξέπληξε η ατμόσφαιρα όταν ήρθε η Μπόκα, όταν βγήκαν οι ομάδες από τα αποδυτήρια, οι φωτοβολίδες και τα καπνογόνα, για μας ήταν πολύ όμορφο σκηνικό. Μου άρεσε η τρέλα, η ένταση και το πάθος του κόσμου».

-Πριν δύο χρόνια είχες ανεβάσει μια φωτογραφία στο Instagram με μια φάση από ντέρμπι Αρης-ΠΑΟΚ και τον καυγά σου, του Ντάριο Φερνάντες με τον Βιτόλο. Τι θυμάσαι από εκείνο το παιχνίδι;

«Ήταν πολύ δυνατό παιχνίδι (γέλια), ήταν ντέρμπι, με λίγο ποδόσφαιρο, χρειαζόμασταν να κερδίσουμε και να δώσουμε χαρά στον κόσμο μας. Ηταν πολύ σκληρό ματς».

-Είχες παίξει και στο φιλικό με την Μπόκα, με αντίπαλο τον Μάρτιν Παλέρμο. Ποια ήταν συναισθήματά σου σε εκείνο το παιχνίδι;

«Ηταν ένα πολύ όμορφο παιχνίδι, είναι μια μεγάλη ομάδα η Μπόκα, ήταν πρωταθλήτρια τότε. Στο δεύτερο ημίχρονο έπαιξε και ο Ρικέλμε, έπαιξαν κι άλλοι γνωστοί παίκτες. Εκείνο ήταν το πρώτο μου παιχνίδι στον Αρη, ήταν πολύ όμορφο και ήμουν έκπληκτος από την ατμόσφαιρα του κόσμου».

«Δίνω τις συμβουλές του Κούπερ στους παίκτες μου, έφυγα λόγω οικονομικών από τον Αρη»

-Σε εκείνη τη σεζόν που αγωνίστηκες στον Αρη, η ομάδα έφτασε μέχρι τον τελικό Κυπέλλου. Εσύ όμως δεν αγωνίστηκες λόγω τιμωρίας. Πως βίωσες εκείνο το παιχνίδι;

«Είχα πολλά νεύρα γιατί ήθελα να παίξω στον τελικό, μου άρεσε να εκτελώ τα πέναλτι και θα ήθελα να χτυπήσω ένα αν πηγαίναμε σε αυτή τη διαδικασία. Ταξίδεψα μαζί με την ομάδα και προσπάθησα να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου».

-Τι έλειψε από την ομάδα και δεν πήρατε το Κύπελλο;

«Να παίξουμε καλύτερο ποδόσφαιρο, αυτό μας έλειπε».

-Τι γνώμη έχεις για τον Κούπερ και τι σχέση είχατε; Τι έμαθες από εκείνον;

«Η σχέση μου με τον Μίστερ ήταν πολύ καλή, ήταν σοβαρός, μου έμαθε πολλά και πολλές συμβουλές που μου έδωσε τις δίνω στους παίκτες μου στη Ράσινγκ. Ο κύριος Κούπερ είναι ένας τεράστιος προπονητής».

-Γιατί έφυγες από τον Αρη;

«Εκείνη την περίοδο δεν με πλήρωναν, υπήρχε θέμα με τα χρήματα και έτσι γύρισα στην Αργεντινή για να παίξω στην Ρίβερ. Είχα την ευκαιρία να παίξω στην Εθνική μέσω της Ρίβερ, αν τα πήγαινα καλά. Όμως έπαιζαν άλλοι καλύτεροι παίκτες που έπαιζαν στην Ευρώπη. Τότε ήταν προπονητής στην Εθνική ο Ντιέγκο Μαραντόνα».

-Μετά την αποχώρησή σου από τους «κίτρινους», πήρες μεταγραφή στη Ρίβερ Πλέιτ. Εκεί έζησες έναν υποβιβασμό αλλά και μια άνοδο. Μήπως ο ένας χρόνος στον Αρη ήταν καλύτερος ποδοσφαιρικά για σένα από την τριετία στη Ρίβερ;

«Η χρονιά μου στον Αρη ήταν πολύ όμορφη, επαγγελματική ποδοσφαιρικά, έπαιξα πολλά παιχνίδια. Στη Ρίβερ ήταν πολύ δύσκολες τρεις χρονιές, η ομάδα πέρασε δύσκολα, ήθελα να επιστρέψουμε αφού πέσαμε. Πήραμε την εκδίκηση μας όταν γυρίσαμε στην πρώτη κατηγορία».

-Τι προτιμάς, Αρης-ΠΑΟΚ ή Ρίβερ-Μπόκα;

«Και τα δύο. Το Ρίβερ-Μπόκα για τη Αργεντινή και τον κόσμο όλο ένα πολύ μεγάλο παιχνίδια. Το Αρης-ΠΑΟΚ είναι για την Ελλάδα πολύ μεγάλο, πολύ όμορφο παιχνίδι. Εχει ένταση, πάθος, αδρεναλίνη, θα γυρνούσα να παίξω άλλο ένα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ».

-Στην επιστροφή σου στη Ράσινγκ ως προπονητής ακαδημιών, συνάντησες και τον μεγάλο Ντιέγκο Μαραντόνα. Πως βίωσες τον θάνατό του; Τι σχέσεις είχατε;

«Τον ήξερα από πριν, έχω φωτογραφία του, είναι το είδωλο μου, έκλαψα πολύ όταν έμαθα για τον θάνατο του. Ακόμη και τώρα όταν βλέπω κάτι για εκείνον στην τηλεόραση κλαίω, ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω».

-Εχεις επιστρέψει στην Ελλάδα μετά την αποχώρησή σου;

«Δεν έχω επιστρέψει, αλλά θέλω να το κάνω και να δω ανθρώπους που με έχουν χαιρετήσει και να μιλήσω μαζί τους. Και ως τουρίστας και ως προπονητής. Αν επιστρέψω ως αντίπαλος θα προσπαθήσω να κερδίσω, γιατί θέλω πάντα να κερδίζω».

-Θέλεις να πεις κάτι στον κόσμο του Αρη;

«Τους αγαπώ πολύ, ελπίζω σε αυτή τη ζωή να επιστρέψω στον Αρη στο γήπεδο ή να γυρίσω ως προπονητής. Τους στέλνω χαιρετίσματα και μια μεγάλη αγκαλιά».