Αγαπητή Metrosport,
Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ ψήφισαν τους καλύτερους παίκτες της ομάδας τους την τελευταία δεκαετία και νομίζω ότι δεν έκαναν λάθος για κανέναν. Σε δύο, όμως, από αυτούς αξίζει να σταθούμε ιδιαίτερα για να δώσουμε μια εξήγηση στην προτίμηση που τους έδειξε ο κόσμος.
Αλέξανδρος Πασχαλάκης: Θέλει και συζήτηση; Ουσιαστικά με μία μόνο “γεμάτη” σεζόν, την περσινή, κέρδισε δικαιωματικά τον τίτλο του κορυφαίου. Προσωπικά, τον Πασχαλάκη της αγωνιστικής περιόδου 2018-19 τον θεωρώ καλύτερο τερματοφύλακα στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Γιατί κανείς άλλος δεν πρόσφερε στην ομάδα τόσους προσωπικούς βαθμούς όσους αυτούς.
Λέο Μάτος: Ούτε για τον Βραζιλιάνο χωράει συζήτηση. Τέτοιον δεξιό μπακ, που να είναι και δεξιός εξτρέμ, αλλά, το κυρότερο, να σκοράρει με τρόπο σπουδαίου σέντερ φορ.
Μασιέλ Λίνο: Δεν ανήκει στην ομάδα των μεγάλων επιτυχιών, αλλά οι οπαδοί του ΠΑΟΚ δεν ξέχασαν ούτε τις πλαγιοκοπήσεις του, ούτε τις σέντρες του, ούτε τον υποδειγματικό επαγγελματισμό του.
Πάμπλο Κοντρέρας: Ο δεύτερος από τους τρεις στους έντεκα που ψηφίστηκαν χωρίς να ανήκει στον νταμπλούχο ΠΑΟΚ, θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με τον Βαρέλα, αλλά σίγουρα πρόκειται για πιο ποιοτικό παίκτη και ας μη συνδύασε τη θητεία του με κατάκτηση τίτλου.
Χοσέ Κρέσπο: Του άξιζε και του Ισπανού η διάκριση. Συνεπής, σταθερός όσο λίγοι και με το χάρισμα να καλύπτει το ίδιο άνετα και τις θέσεις των δύο πλάγιων μπακ.
Πάμπλο Γκαρσία: Δεν χρειάζονται λόγια. Ηγετική φυσιογνωμία, πάθος και πλούσια εμπειρία, όλα μαζί σε ένα πακέτο, δεν διέθετε κανείς άλλος εκτός από τον Βιεϊρίνια. Θα ήταν ευχής έργον να ερχόταν στον ΠΑΟΚ νωρίτερα, όταν βρισκόταν στο ζενίθ της καριέρας του. Αλλά ποιός ήταν ο ΠΑΟΚ για να μην πάει στη Ρεάλ ή τη Μίλαν;
Γιόσιπ Μίσιτς: Με τη φετινή παρουσία του κέρδισε τη διάκριση και του αξίζει. Τα προσόντα του στον ρόλο που παίζει δεν τα διέθετε κανείς άλλος την τελευταία δεκαετία.
Ντιέγκο Μπίσεσβαρ: Φέτος χάλασε την εικόνα του, αλλά είχε προλάβει να αγαπηθεί από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ έχοντας πολύτιμη συμμετοχή στους τίτλους της προηγούμενης τριετίας και έχοντας προσφέρει κάποιες μοναδικές ποδοσφαιρικές στιγμές με τη δεξιοτεχνία του.
Αντρέ Βιεϊρίνια: Ηταν στον ΠΑΟΚ στις αρχές της δεκαετίας και βρέθηκε πάλι στο τέλος της. Και μόνο το γεγονός ότι αναρωτιέσαι ποιος από τους δύο Βιειρίνια είναι ο καλύτερος, αρκεί. Ποιότητα και ηγετικά προσόντα, αγάπη για την ομάδα, ταύτιση με το dna του ΠΑΟΚ, τεράστια προσφορά. Τι άλλο να χρειάζεται για να μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πιο σημαντικούς που φόρεσαν την ασπρόμαυρη φανέλα;
Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς: Σέντερ φορ βαρβάτος και φοβερή προσωπικότητα. Ο παίκτης “μπαίνω στο γήπεδο και σας σκοτώνω”. Κανείς άλλος δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Σέρβο γκολτζή. Θα ήταν στη θέση του ο Στέφανος Αθανασιάδης, αν δεν τον “σκότωνε” η εσωστρέφεια του ΠΑΟΚ και, κυρίως, αν δεν αδικούσε ο ίδιος τον εαυτό του.
Αφησα σκόπιμα τελευταίο τον Δημήτρη Πέλκα. Τα χρόνια περνούν, αλλά, δυστυχώς, δεν έχει την εξέλιξη που όλοι περίμεναν. Παίκτης με τα δικά του προσόντα δεν νοείται να μην είναι σταθερά βασικός. Δουλεύει όσο λίγοι, γι' αυτό και είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς τα σκαμπανεβάσματά του και τα χρονικά διαστήματα που... δεν είναι Πέλκας. Δεν παύει, όμως, να αποτελεί σήμερα το “νόημα του ΠΑΟΚ”, όπως είχε πει παλιότερα ο Ιβάν Σαββίδης για τον Κλάους. Είναι ο μοναδικός παίκτης του νταμπλούχου ΠΑΟΚ που αναδείχτηκε από τα σπλάχνα της ομάδας και κάνει καριέρα με τα χρώματά της. Για τον Πέλκα υπάρχει... έξτρα συναίσθημα από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ και είναι πολύ φυσιολογικό. Ο,τι και να γίνει, δεν θα πάψουν να τον αγαπούν κι αυτή ακριβώς η αγάπη είναι που κρατάει αμείωτη την προσδοκία να τον δουν να μεγαλουργεί
ΥΓ. Μουσλίμοβιτς και Ιβιτς είναι εκτός. Δεν χωρούσαν όλοι. Αλλά στη 18άδα ανήκουν σίγουρα. Οπως και ο Βαρέλα, βέβαια. Γιατί όχι και ο Λημνιός με τον Γιαννούλη. Τους άλλους δύο, βάλτε τους εσείς. Δεν ξέρω, όμως, πώς θα βρείτε δεύτερο τερματοφύλακα...
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης
