Από το δωμάτιο του πανικού στην απελπισία

Οταν μια ομάδα χτίζεται για να υπηρετήσει συγκεκριμένο σύστημα πάνω στο οποίο δουλεύει για τουλάχιστον ενάμιση μήνα αλλά στο πρώτο απαιτητικό παιχνίδι της χρονιάς κάνει κάτι άλλο, προφανώς αυτή η απόφαση στοιχειοθετεί παραδοχή αποτυχίας. Εμμέσως πλην σαφώς αυτό έκανε ο Μίκαελ Ενινγκ μετά τον χθεσινό οδυνηρό αποκλεισμό του Αρη από την Κόλος Κοβαλίβκα σε συνδυασμό με το μπαλάκι που έριξε ξεκάθαρα στους παίκτες του. Το κλίμα για τον Γερμανό προπονητή ούτως ή άλλως ήταν βαρύ. Από την άλλη πλευρά βέβαια είναι και το εύκολο θύμα της όλης περίστασης γιατί η έκφραση «ας αναλογιστεί ο καθένας αν έκανε αυτά που έπρεπε για τις απαιτήσεις αυτού του αγώνα», έχει βάση.

Γενικώς ο Αρης μπήκε στο δωμάτιο του πανικού από τη στιγμή που επέλεξε να προχωρήσει σ’ ένα σωρό αλχημείες επιδεικνύοντας μηδαμινή εμπιστοσύνη σε παίκτες στους οποίους στηρίχθηκε στα φιλικά παιχνίδια. Η αρχική νευρικότητα εξελίχθηκε σε απελπισία η οποία αναδεικνυόταν σε κάθε ενέργεια της ομάδας. Αυτά συνδυάστηκαν και με το τρομακτικό πρόβλημα που παρουσιάζει η ομάδα στις επιστροφές της στην άμυνα, συν ασφαλώς τα ατομικά λάθη. Τρία έκανε ο Λίντσεϊ Ροζ, δύο ο Χουλιάν Κουέστα και σ’ αυτό το επίπεδο – ακόμη και απέναντι σε μια άσημη πλην αθλητική και σκληρή ομάδα – έχουν βαρύ τίμημα.

Το ερώτημα πλέον είναι πώς θα αποδράσει αυτή η ομάδα από το δωμάτιο του πανικού στο οποίο είναι εγκατεστημένη. Πώς θα λύσει τα σοβαρά αγωνιστικά προβλήματά της, πώς θα πάρει από τους Φετφατζίδη, Γκάμα τα προαπαιτούμενα καθώς και οι δύο δείχνουν ότι βρίσκονται σε κακή αγωνιστική κατάσταση. Γενικώς είναι πολλά τα ερωτήματα που βρίσκονται στο τραπέζι. Από το γεγονός ότι ο Σάκιτς δεν έπαιξε ούτε λεπτό χθες, ο Γκανέα ήταν από τους χειρότερους του Αρη και γενικώς το ότι η ομάδα (σε καμία περίπτωση) δεν παρουσιάζει συνοχή…