Η απόκτηση του Αλί Σαμάτα δίνει αφορμή για προβληματισμό και μακάρι πάνω στο χόρτο να δοθούν ευχάριστες απαντήσεις.
Το είχαμε εμπεδώσει από την πρώτη θητεία του Λουτσέσκου στον ΠΑΟΚ. Από τότε που προσπαθούσε να καθιερώσει ως βασικό φορ τον Κουλούρη για να έχει εφεδρικό τον Πρίγιοβιτς (!) Ο Ρουμάνος θέλει τον φορ χαμάλη. Να τρέχει πίσω-μπρος και δεξιά-αριστερά, να παίζει άμυνα, να αλλάζει πάσες με τους συμπαίκτες του, να βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση όταν δεν έχει την μπάλα.
Ο Ευθύμης τα πήγαινε περίφημα με το χαμαλίκι, αλλά δεν έβαζε γκολ. Ο Σέρβος, αντίθετα, μια χαρά τα πήγαινε με τα γκολ και υστερούσε στο χαμαλίκι. Οταν έκανε «επανάσταση» μετά από ένα ματς με την Κέρκυρα, στο οποίο ο Ρουμάνος τον άφησε στον πάγκο, κατέληξαν σε συμφωνία. «Θα παίζεις εσύ, αλλά θα είσαι πιο συμμετοχικός», είπε στον Πρίγιοβιτς ο Λουτσέσκου κι εκείνος υποσχέθηκε να το προσπαθήσει. Δεν χρειάστηκε, πάντως, να κοπιάσει πολύ για να μείνει σταθερός στην ενδεκάδα, αφού μοίραζε τα γκολ σαν φιστίκια και λίγη σημασία είχε αν ανταποκρινόταν στο χαμαλίκι. Πρώτο κρατούμενο: Το κυρίως ζητούμενο από το φορ είναι να σκοράρει. Οχι να τρέχει σαν σκυλί. Χαμαλίκι δεν ζήτησε ποτέ κανείς προπονητής από φορ τύπου Ιμπραήμοβιτς, Λεβαντόφσκι, Κέιν, Χάλαντ…
Οσοι, όμως, προπονητές διαθέτουν τέτοιους φορ, θέλουν να έχουν και δεύτερους, διαφορετικού τύπου. Τύπου Σουάρες, ας πούμε. Ή Μανέ. Πιο κινητικούς, που να βγαίνουν και στα άκρα, που να είναι περισσότερο δεξιοτέχνες και, ταυτόχρονα, εξίσου ικανοί στο σκοράρισμα, αλλά και στο μαρκάρισμα των αντιπάλων. Δεύτερο κρατούμενο: Τουλάχιστον δύο φορ με διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους είναι απαραίτητοι σε κάθε ομάδα.
Πάμε πάλι στον Λουτσέσκου. Πέρσι είχε Ολιβέιρα, τον οποίο ο ίδιος είχε επιλέξει και Μπράντον. Οντως διαφορετικοί τύποι φορ. Και χαμάληδες και οι δύο. Πιο πολύ σκόρερ (υποτίθεται) ο Ολιβέιρα, πιο τρεχαλατζής ο Μπράντον. Πρόπερσι είχε Ολιβέϊρα (ουσιαστικά δεν είχε, λόγω των τραυματισμών του), Ακπομ, Σφιντέρσκι, που στην πορεία πουλήθηκε και Τσόλακ, που επανήλθε. Ολοι σκόρερ θεωρητικά και, μολονότι περίπου του ίδιου στιλ (πλην Σφιντέρσκι), όλοι χαμάληδες.
Φέτος τι έχει; Κράτησε Μπράντον, ήρθε ο Σαμάτα, έχει και Τζίμα. Οι δύο έμπειροι, τρεχαλατζήδες. Χαμάληδες με όλη τη σημασία της λέξης. Οπως γουστάρει τους φορ ο Λουτσέσκου. Πιάνει και τον Τζίμα και του ξηγιέται: “Για να γίνεις top πρέπει χωρίς την μπάλα να τρέχεις σαν τρελός. Αν δεν τρέχεις θα σε… μπιπ”. Και, καλά ο πιτσιρικάς. Πρέπει να εκπαιδευτεί σε όλα. Αλλωστε, δεν προβλέπεται ούτε φέτος να έχει πολύ χρόνο συμμετοχής (δυστυχώς). Ο Μπράντον και ο Σαμάτα, όμως, ακριβώς αυτό κάνουν. Το φιλότιμο χαμαλίκι είναι κύριο χαρακτηριστικό τους.
Και εδώ έρχεται το ερώτημα: Πόσα γκολ θα πάρει φέτος ο ΠΑΟΚ από τους φορ του; Για τον Μπράντον είδαμε και ξέρουμε. Για τον Σαμάτα μιλούν οι αριθμοί. Στην τετραετία 2016-20 με την Γκενκ είχε 43 γκολ σε 101 ματς. Δεν το λες και άσχημα. Τα τελευταία τρία χρόνια, ωστόσο, σε 104 ματς με Αστον Βίλα, Φενέρμπαχτσέ, Αντβέρπ και Γκενκ, πέτυχε 17 γκολ. Λίγα δεν είναι;
ΥΓ. Αν ο ΠΑΟΚ έψαχνε τον γκολτζή φορ, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν τον βρήκε. Πρέπει να σκοράρουν πολύ και άλλοι παίκτες του. Ποιοι όμως; Αυτοί που ξέρουμε ότι δεν σκοράρουν; Τα λίγα γκολ του Νάρει και του Ζίβκοβιτς και τα ακόμη πιο λίγα των χαφ δεν θα φτάσουν αν δεν «μιλήσουν» οι φορ. Και κάτι ακόμη, βέβαια, για να μην ξεχνιόμαστε: Οι φορ δεν είναι Θεοί για να βάζουν τα γκολ όποτε γουστάρουν. Πρέπει να λειτουργεί σωστά όλη η ομάδα για να έχουν τις ευκαιρίες που χρειάζονται ώστε να σκοράρουν.
