Αντρέα Βέλεθ: «Εκλαιγα τρεις μέρες όταν αποχωριστήκαμε για πρώτη φορά»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΧΑΡΙΖΑΚΛΗ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Η οικογένεια Βέλεθ άνοιξε το σπίτι της στο Metrosport.gr και τον Πέτρο Χαριζακλή για μια ξεχωριστή συνέντευξη με την κυρία Βέλεθ. Το ραντεβού μας ήταν προγραμματισμένο σε απογευματινή ώρα και όλη η οικογένεια μαζί με τους γονείς της Αντρέα, περίμενε την άφιξή μας. 

Η πρώτη εντύπωση που μας άφησε η είσοδος στο σπίτι τους ήταν η ζεστασιά που εξέπεμπε η οικογένεια. Γνωρίσαμε ανθρώπους χαμογελαστούς, ανοιχτόμυαλους, μα την παράσταση έκλεψε η πανέξυπνη Βέγκα που ήθελε όλη την προσοχή πάνω της. Η οικειότητα που υπήρχε στον αέρα βοήθησε στο να σπάσει γρήγορα ο πάγος και να μην καταλάβουμε πότε πέρασε η ώρα. Απορροφηθήκαμε σε μια ζωή μεταξύ Θεσσαλονίκης και Ταραγόνας, με την ευχάριστη νότα (Βέγκα) να διακόπτει όταν έπρεπε να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα.

Η Αντρέα Βαλένθια Χιμένεθ ή αλλιώς Αντρέα Βέλεθ τα τελευταία τρία χρόνια που είναι παντρεμένη με τον Φραν, ήταν λιγάκι αγχωμένη καθώς δεν έχει συνηθίσει τα φώτα της δημοσιότητας. Η 28χρονη με καταγωγή από την Βαρκελώνη αλλά μεγαλώμενη στην Ταραγόνα έχει μία μεγάλη αγάπη, το φλαμένγκο, με το οποίο άρχισε να ασχολείται από τα οκτώ της χρόνια. Επίσης, έχει σπουδάσει make up artist, κομμωτική και αισθητική. Επιθυμεί να συνεχίσει να χορεύει, και κάποια στιγμή να το κάνει σε θέατρο της Μαδρίτης.

Η Αντρέα Βέλεθ χορεύει φλαμένγκο στην κάμερα του Metrosport.gr

Μας μίλησε για το πως γνωρίστηκε με τον Φραν, την ζωή χωρίς εκείνον, το φλαμένγκο που τόσο αγαπάει, την αγαπημένη συνήθεια της οικογένειας όταν ο ποδοσφαιριστής των «κιτρίνων» βρίσκεται μαζί τους αλλά και για το πόσο την επηρεάζει η απόσταση. Την ρωτήσαμε αν ζηλεύει, μας εκμυστηρεύτηκε την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής τους και πως αντέδρασε σε αυτήν, ενώ μας μίλησε και για τον κόσμο του Αρη.

Ο συντάκτης του Metrosport.gr, Πέτρος Χαριζακλής, με την Αντρέα Βέλεθ

Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην κόρη τους, Βέγκα, με την Αντρέα να μην διστάζει να μιλήσει για ένα θέμα ταμπού στην Ελλάδα, τον αυτισμό. Η Ισπανίδα μητέρα έδωσε συμβουλές σε γονείς που ίσως το παιδί τους να αντιμετωπίζει μια παρόμοια διαταραχή και τόνισε πως πρέπει ο αυτισμός να αντιμετωπίζεται φυσιολογικά από τον κόσμο. Η Αντρέα μας μίλησε επίσης και για τα φαγητά που έχει δοκιμάσει στην Ελλάδα, ξεχώρισε τον μουσακά, βρήκε πολλές ομοιότητες μεταξύ της χώρας μας και της Ισπανίας ενώ δεν δίστασε να πει πως της αρέσει περισσότερο η Θεσσαλονίκη από την Κρακοβία.

Τέλος, μας αποκάλυψε την πόλη στην οποία θέλει να μετακομίσουν όταν ο Φραν κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, που δεν είναι άλλη από την Γρανάδα.

«Ετσι γνώρισα τον Φραν»

Η πρώτη ερώτηση αφορούσε την γνωριμία της με τον Φραν Βέλεθ. «Γνωριζόμαστε εδώ και 16 χρόνια. Τον γνώρισα σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, σε μια προπόνηση που πήγαμε με μια φίλη που τα είχε με έναν φίλο του Φραν. Ετσι, γνωριστήκαμε. Μέσα από το ποδόσφαιρο είδα νέες χώρες, κουλτούρες, έκανα παρέες, μέσα από μια τέτοια ζωή μαθαίνεις να ωριμάζεις για να επιβιώσεις, να ωριμάζεις με διαφορετικό τρόπο. Στην Ισπανία λέμε μια έκφραση πως όταν είσαι μόνος σου, πρέπει να βρεις την λύση σε ένα μεγάλο πρόβλημα. Μέσα από το ποδόσφαιρο μαθαίνεις να αξιολογείς τα καλά και τα άσχημα πράγματα περισσότερο».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην καθημερινότητά της χωρίς τον Βέλεθ. «Ανάλογα τις στιγμές, τα καταφέρνουμε όπως μπορούμε. Κάποιες μέρες καλά, κάποιες άλλες όχι. Ξυπνάμε, τρώμε όλοι μαζί, πάω την Βέγκα στο σχολείο και πηγαίνω μετά να χορέψω. Κατά τις 5 η Βέγκα επιστρέφει από το σχολείο και συνήθως κάνουμε κάτι μαζί, καμιά φορά βόλτα σε θεματικό πάρκο. Οταν είμαι χωρίς την μικρή, μαγειρεύω, χορεύω και βγαίνω με φίλες μου».

Η κουβέντα πήγε στην αγαπημένη τους συνήθεια όταν ο Φραν βρίσκεται στην Ταραγόνα αλλά και σε μια τυπική τους μέρα. «Μας αρέσει να περνάμε χρόνο μαζί, να κοιμόμαστε και να καθόμαστε στον καναπέ. Οταν είμαστε στην Ταραγόνα περνάμε περισσότερο χρόνο οικογενειακά, στη Θεσσαλονίκη κάνουμε βόλτες, πηγαίνουμε στο εμπορικό κέντρο, σε παιδότοπο με την μικρή. Οταν είμαστε μόνοι μας εγώ με τον Φραν, βλέπουμε ταινίες ή πηγαίνουμε για φαγητό, άλλες φορές βγαίνουμε με τον Χουλιάν (σ.σ. Κουέστα) και την Ροσίο (σ.σ σύντροφός του). Οταν είμαστε με την Βέγκα μας αρέσει η περιπέτεια».

Σε μία από τις αγαπημένες συνήθειες της οικογένειας, να ζωγραφίζουν όλοι μαζί

Η μαμά της Αντρέα, Μαρία Κάρμεν, αριστερά με την εγγονή, Βέγκα, στη μέση ο Φραν Βέλεθ, δίπλα του η γυναίκα του Αντρέα και στα δεξιά ο πατέρας της Σιμόν

«Εκλαιγα τρεις μέρες όταν αποχωριστήκαμε»

-Σε επηρεάζει η απόσταση που υπάρχει μεταξύ σας;

«Με επηρεάζει αρκετά. Είμαι λυπημένη, αλλά ταξιδεύω αρκετά για να καλύψω την απόσταση. Κάποιες φορές έρχομαι μόνη μου για 2-3 μέρες, όταν έρχομαι για περισσότερες μέρες και μπορώ παίρνω μαζί μου και την Βέγκα.Είναι δύσκολο γι΄αυτό όταν είμαστε μαζί το εκμεταλλευόμαστε. Κάποιες φορές είναι αρκετά δύσκολο να είμαι στην Ισπανία και ο Φραν να είναι στην Ελλάδα. Στην Πολωνία μέναμε μαζί τους πρώτες έξι μήνες, οπότε ήταν διαφορετικά, μετά γυρίσαμε στην Ισπανία για τις θεραπείες της Βέγκα».

-Ποιά ήταν η καλύτερη και ποιά η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή σας και πως το διαχειριστήκατε;

«Για μένα η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν έπρεπε να χωριστούμε. Πως το διαχειρίστηκα; Δεν το διαχειρίστηκα. Τον Ιανουάριο του 2017 όταν έπρεπε να φύγουμε από την Πολωνία γιατί μάθαμε για την διαταραχή της Βέγκα, έκλαιγα για τρεις μέρες γιατί ήταν η πρώτη φορά που χωριζόμασταν, γενικά είμαι πολύ κλαψιάρα. Οι καλύτερες στιγμές μας ήταν όταν γεννήθηκε η Βέγκα και όταν παντρευτήκαμε».

-Ζηλεύεις που ο Φραν είναι τόσο χιλιόμετρα μακριά και μπορεί να έχει θαυμάστριες;

«Οχι δεν ζηλεύω καθόλου. Ακόμη και να έχει θαυμάστριες, μαζί μου κοιμάται (σ.σ. γέλια)».

-Το τατουάζ που έχεις στο χέρι σου το έκανες μετά την γέννηση της μικρής; Τι σημαίνει για σένα;

«Είναι το όνομα της κόρης μου και δεν θα το άλλαζα. Εχω ακόμη και την ημερομηνία γέννησής της σε τατουάζ. Όταν κάνεις ένα τατουάζ συνήθως είναι κάτι σημαντικό για σένα, και για μένα ισχύει το ίδιο».

-Ο Φραν σε κάποια ανάρτηση στο Instagram σε έχει χαρακτηρίσει μαχήτρια. Κατά πόσο αυτό ισχύει;

«Ολες οι οικογένειες μάχονται, η καθεμία έχει τον δικό μας μαχητή. Στην δική μας είμαστε και οι δύο μαχητές».

«Οι οπαδοί του Αρη είναι κάτι παραπάνω από τρελοί»

-Οταν ήρθε η πρόταση του Αρη για τον Φραν, τι του είπες;

«Δεν του είπα τίποτα, δεν μπλέκω με την δουλειά του. Απλά του είπα αν θέλεις να πας εγώ θα σε υποστηρίξω».

-Πως βλέπεις την εξέλιξή του Φραν στην ομάδα αυτόν τον 1,5 χρόνο;

«Εχει αλλάξει προς το καλύτερο, παίζει πολύ καλά. Γενικά τον κριτικάρω αρκετά όταν κάνει λάθη, είναι πολύ δουλευταράς».

-Ποιές είναι οι εντυπώσεις σου και τα συναισθήματά σου που αγωνίζεται ο Φραν στον Αρη και στην Ελλάδα;

«Είμαι χαρούμενη όταν είναι χαρούμενος, είναι πολύ δουλευταράς, τον αγαπάνε εδώ πολύ».

-Εχεις πάει σε αγώνα στο γήπεδο του Αρη; Αν ναι, πως σου φαίνονται οι φίλαθλοί του;

«Αυτό μην το γράψεις (σ.σ. γέλια). Δεν μπορώ να το περιγράψω. Είναι κάτι παραπάνω από τρελοί, ζουν για το ποδόσφαιρο. Υπάρχει περισσότερη τρέλα και από την Ισπανία και από την Πολωνία. Εδώ ζουν για το ποδόσφαιρο σε υπερβολικό βαθμό, είναι πολύ σημαντικό για τον κόσμο και το κατάλαβα. Ο Φραν μου λέει ότι είναι πολύ τρελοί, αρέσει στους οπαδούς που μάχεται, μου λέει πως τον ενθαρρύνουν να συνεχίσει έτσι».

-Πως είναι ο Φραν μετά τα ματς του Αρη (έστω και τηλεφωνικά) στις νίκες, αλλά και στις ήττες;

«Αρχικά πάντα είναι πολύ κουρασμένος. Οταν δεν είμαστε μαζί με καλεί, αν έχω δει το παιχνίδι πάντα του λέω πως έπαιξε. Οταν έχει χάσει ένα παιχνίδι είναι νευριασμένος, πολύ νευριασμένος. Οταν έχει κερδίσει όλα είναι σούπερ, όλα εξαιρετικά. Αλλά πάντα είναι κουρασμένος γιατί τα έχει δώσει όλα».

-Οταν ο Φραν έπαιζε παλιότερα στην Βίσλα και στην Αλμερία, πήγαινες στο γήπεδο; Πόσο διαφορετικό πιστεύεις πως είναι το ποδόσφαιρο στην Ισπανία και στην Πολωνία σε σχέση με την Ελλάδα και πόσο διαφορετικοί είναι οι οπαδοί;

«Πάντα πήγαινε στο γήπεδο για να τον δω. Στην Πολωνία η οργάνωση ήταν πολύ καλή έχω να πω, αλλά το επίπεδο των ομάδων είναι πάνω-κάτω το ίδιο. Στην Αλμερία ήταν αρκετά καλά τα πράγματα. Εδώ στην Ελλάδα έχω δει λίγα πράγματα γιατί δεν μένω εδώ, το επίπεδο είναι καλό, ξεχωρίζουν 1-2 ομάδες και μετά είναι υπόλοιπες».

«Δεν έχει διαφορά αν το παιδί σου έχει αυτισμό»

Στην Ελλάδα ο αυτισμός θεωρείται στερεότυπο χωρίς ο κόσμος να γνωρίζει τι ισχύει. Στην Ισπανία συμβαίνει κάτι παρόμοιο, όπως παραδέχθηκε και η Αντρέα. «Και στην Ισπανία πολύς κόσμος δεν γνωρίζει. Αν περπατήσεις στον δρόμο δεν ξέρουν τι είναι αυτισμός, δεν ξέρουν αν είναι ασθένεια ή διαταραχή. Είναι μια διαταραχή. Υπάρχουν στάδια αυτισμού, στην Ισπανία νομίζουν πως τα παιδιά που έχουν αυτισμό δεν μιλάνε ή δεν μπορούν να επικοινωνήσουν, νομίζουν πως βρίσκονται μέσα σε μια φούσκα. Εμείς μιλάμε ανοιχτά γι΄αυτό, πρέπει να το αντιμετωπίζουμε φυσιολογικά. Η Βέγκα έχει σύνδρομο Ασπεργκερ. Πολλές φορές δεν φαίνεται πως ένα παιδί έχει αυτισμό, δεν είναι τόσο ξεκάθαρο. Με την Βέγκα είναι αρκετά εύκολη η κατάσταση, υπάρχουν άλλα παιδιά που δεν μπορούν να μιλήσουν, δεν μπορούν να επικοινωνήσουν, δεν μπορούν να κάνουν εκφράσεις. Εμείς δεν έχουμε τέτοιο θέμα».

-Πότε καταλάβετε ότι έχει αυτισμό;

«Στην περίπτωσή μας το καταλάβαμε όταν ήταν ένα χρονών, το καταλάβαμε από τα παιχνίδια της και το πως τα τοποθετούσε. Ηταν πολύ σημαντικό που το καταλάβαμε νωρίς, όσο πιο νωρίς τόσο το καλύτερο. Αν περάσουν αρκετά χρόνια και χάσει το παιδί τις θεραπείες τότε είναι πιο δύσκολα».

-Ο κύριος λόγος που δεν μένετε όλοι μαζί στην Θεσσαλονίκη φαντάζομαι πως είναι το σχολείο της Vega και οι θεραπείες της; Πόσο δύσκολο είναι;

«Κυρίως είναι για τις θεραπείες, είναι δύσκολο γιατί δεν ξέρει την γλώσσα και στην Ισπανία μπορεί να επικοινωνήσει με τα παιδιά και δεν είναι καλό να κόψεις αυτή την ρουτίνα της. Το έχουμε συζητήσει με την λογοθεραπεύτρια που την βοηθάει εκεί. Αν σταματήσει τις θεραπείες ξαφνικά, αν κάνει αλλαγές μπορεί να χαθεί όλη αυτή η προσπάθεια που έχει γίνει».

-Πόσο δύσκολο είναι να μην έχεις τον Φραν μαζί σου και να μην βλέπει την Βέγκα να μεγαλώνει; Του είπες ποτέ να γυρίσει στην Ισπανία γιατί δεν αντέχεις άλλο να είστε μακριά;

«Αρκετές φορές ήταν άσχημα. Στην Ισπανία ο πατέρας είναι όλη μέρα έξω από το σπίτι, η μητέρα πρέπει να κάνει πολλά πράγματα. Και εγώ όταν ήμουν μικρή ο πατέρας μου δούλευε όλη μέρα και η μαμά μου ερχόταν να με πάρει από το σχολείο. Υπάρχουν άλλοι πατεράδες που δεν είναι πραγματικά εκεί αν και είναι στο ίδιο μέρος με τη μαμά και το παιδί. Του έχω πει να γυρίσει κάποιες φορές απλά για να είμαστε πιο κοντά, για να μπορούμε να συναντηθούμε πιο σύντομα αν συμβεί κάτι».

-Αν έβλεπες στον δρόμο έναν γονιό που το παιδί του έχει αυτισμό και στο έλεγε, τι συμβουλή θα του έδινες; Θέλεις να δώσεις ένα μήνυμα στην κοινωνία για να σπάσει αυτό το στερέοτυπο;

«Θα του έλεγα να μην ανησυχεί γιατί η αγάπη μεταξύ των γονιών και των παιδιών είναι το μόνο που έχει σημασία. Θα του έλεγα πως το παιδί του είναι ένα δώρο ζωής και πως οι γονείς του θα μάθουν αρκετά πράγματα από το παιδί τους. Το μήνυμα που θέλω να δώσω στην κοινωνία είναι πως δεν έχει διαφορά αν το παιδί σου έχει αυτισμό, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να προσπαθείς και να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή μαζί του».

Ο μουσακάς, η Γρανάδα και η Θεσσαλονίκη

-Πόσες φορές έχεις έρθει στην Ελλάδα; Τι διαφορές και τι ομοιότητες βλέπεις σε σχέση με την Ισπανία;

«Αρκετές φορές έχω έρθει. Το φαγητό έχει πολλές ομοιότητες με τα ισπανικά φαγητά, ο κόσμος είναι κοινωνικός, ευγενικός, εμένα μου αρέσει πολύ η Ελλάδα. Η διαφορά είναι η γλώσσα, τα ελληνικά είναι πολύ δύσκολη γλώσσα αλλά οι Ελληνες και οι Ισπανοί μιλάμε πολύ. Επίσης, έχει περισσότερο κρύο εδώ από την Ισπανία, δεν έχω συνηθίσει ακόμη».

-Εχεις μάθει κάποιο ελληνικό φαγητό;

«Εχω δοκιμάσει μπουγάτσα, χωριάτικη σαλατά αλλά αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι ο μουσακάς. Επίσης, τα γλυκά είναι πολύ ωραία στην Ελλάδα».

-Σου αρέσει περισσότερο η Ελλάδα ή η Πολωνία; Η Θεσσαλονίκη ή η Κρακοβία; Και γιατί;

«Η Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη, δεν χρειάζεται να το σκεφτώ. Η Κρακοβία είναι όμορφη και έχει ιστορία, την προσέχουν περισσότερο αλλά εμένα μου αρέσει το φαγητό και το κλίμα εδώ».

-Οταν ο Φραν κλείσει την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής, θα ήθελες να μείνετε στην Ταραγόνα, να μετακομίσετε στην Βαρκελώνη ή να πάτε σε κάποια άλλη πόλη;

«Θέλω να μετακομίσουμε στην Γρανάδα (σ.σ. απάντησε χωρίς να προλάβω να τελειώσω την ερώτηση) όταν σταματήσει το ποδόσφαιρο, το φλαμένγκο εκεί είναι πολύ ανεπτυγμένο, έχει την Αλάμπρα (σ.σ. είναι ανάκτορο και φρούριο των Μαυριτανών μοναρχών σε έναν λόφο στο νοτιανατολικό άκρο της πόλης και σήμερα αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο)».

-Σου λείπει η πατρίδα σου η Βαρκελώνη;

«Γεννήθηκα στην Βαρκελώνη αλλά αν δεν είχα μετακομίσει στην Ταραγόνα δεν θα τον είχα γνωρίσει. Μου αρέσει πολύ η Βαρκελώνη, έφυγα στα 12 και δεν υπάρχουν πολλά που να μου λείπουν».

-Τι θα ήθελες για τη νέα χρονιά;

«Να μπορούμε να περνάμε περισσότερες ώρες μαζί, να έχουμε υγεία και αγάπη όπως και όλος ο κόσμος. Επίσης, θέλω να συνεχίσω να χορεύω, είναι πολύ σημαντικό για μένα».