Κάθε φορά που κάποιος πολιτικός ή οικονομικός παράγοντας της χώρας βρίσκει δημόσιο βήμα δεν χάνει την ευκαιρία να τονίσει πόσο μεγάλη ανάγκη έχει η Ελλάδα τις νέες επενδύσεις.
Αυτό, όμως, μόνο στα λόγια. Γιατί στην πράξη πολύ λίγα έχουν γίνει για να καταστεί η χώρα ελκυστικός προορισμός, παρότι βιώνει αυτή την πρωτοφανή και παρατεταμένη κρίση. Δεν είναι λίγες οι φορές, μάλιστα, που φθάνουμε στο άλλο άκρο, καθώς ακόμα και αυτοί οι λίγοι που έχουν αποφασίσει να επενδύσουν στην Ελλάδα βρίσκονται αντιμέτωποι με κάθε πιθανό και απίθανο εμπόδιο.
Μία τέτοια περίπτωση ελληνικού παραλογισμού είναι η υπόθεση που εκδικάστηκε πριν από λίγο στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Κομοτηνής και αφορά την επιβολή προστίμου, πρόσθετων φόρων και τελών, ύψους 38 εκατ. ευρώ στην καπνοβιομηχανία ΣΕΚΑΠ για τελωνειακές παραβάσεις σε εξαγωγές του 2008.
Γιατί παραλογισμός; Διότι το υπέρογκο και πρωτίστως άδικο αυτό πρόστιμο καλείται να το πληρώσει η νέα ιδιοκτησία της εταιρείας, που βρίσκεται στον έλεγχο του Ιβάν Σαββίδη από το 2013, για μια υπόθεση που χρονολογείται πέντε χρόνια πριν την εποχή Σαββίδη (όταν δηλαδή ήταν μέτοχος της ΣΕΚΑΠ η Αγροτική Τράπεζα και η ΣΕΚΕ) και για την οποία φυσικά δεν είχε ενημερωθεί ο ομογενής επιχειρηματίας τη στιγμή που εξαγόραζε την καπνοβιομηχανία της Ξάνθης.
Το κράτος επέβαλε, δηλαδή, στη διορισμένη από το ίδιο διοίκηση πρόστιμο για τελωνειακές παραβάσεις και καλεί τη διοίκηση Σαββίδη να το πληρώσει.
Όσοι γνωρίζουν το παρασκήνιο της εξαγοράς της ΣΕΚΑΠ από τον Ιβάν Σαββίδη ξέρουν καλά ότι η εμπλοκή του έγινε κατόπιν παραινέσεων, θα έλεγε κανείς και πιέσεων, του τότε πρωθυπουργού, προκειμένου η ακριτική καπνοβιομηχανία να μην καταλήξει στα χέρια της τουρκικής Seba.
Ο Σαββίδης, λοιπόν, όχι μόνον εξαγόρασε τη ΣΕΚΑΠ αλλά επένδυσε στα τρία χρόνια που ακολούθησαν, μαζί με τις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, περίπου 35 εκατ, ευρώ. Αξιοποιώντας την τεχνογνωσία της καπνοβιομηχανίας που ελέγχει στη Ρωσία, της Donskοy Tabak, και με όπλο την εξωστρέφεια, ο όμιλος Σαββίδη κατάφερε να οδηγήσει στην ανάκαμψη της Θρακιώτικη καπνοβιομηχανία. Είναι ενδεικτικό ότι η ΣΕΚΑΠ επέστρεψε σε καθαρά κερδοφορία μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια, ενώ έφθασε να έχει λειτουργικά κέρδη άνω των 4 εκατ. ευρώ.
Κι όμως όλη αυτή η σταθερά ανοδική πορεία κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα για το πρόστιμο των 38 εκατ. ευρώ (τα 20 εκατ. ευρώ είναι προσαυξήσεις) που δεν έχει καμία σχέση με τη νέα κατάσταση πραγμάτων στην εταιρεία. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι στην εταιρεία υπάρχει συγκρατημένη αισιοδοξία για την έκβαση της υπόθεσης, αφού πλέον τα φυσικά πρόσωπα που διοικούσαν το 2008 την εταιρεία έχουν κριθεί οριστικά και αμετάκλητα αθώα από το Ποινικό Δικαστήριο, όμως, στο διοικητικό και οικονομικό σκέλος της συνεχίζει να ταλανίζει την καπνοβιομηχανία της Ξάνθης.
Διότι, όπως είναι εύκολο να καταλάβει κανείς, ενδεχόμενη επιβολή αυτού του προστίμου ή ακόμα και μέρους αυτού, θα απειλήσει ευθέως την υπόσταση της ΣΕΚΑΠ άρα και την εργασία 200 εργαζομένων σε μία άκρως ευαίσθητη περιοχή. Κύκλοι μάλιστα της καπνοβιομηχανίας σημειώνουν ότι η εταιρεία θα κάνει χρήση κάθε νόμιμου δικαιώματός της απέναντι στην υπό εκκαθάριση ΑΤΕ.
Προφανώς και κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου, προφανώς και οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης είναι απολύτως σεβαστές. Αλλά όταν ένας επιχειρηματίας καλείται να σώσει μία χρεοκοπημένη εταιρεία (και τελικά τη σώζει), έχοντας ως γνώμονα και την εθνική διάσταση του θέματος, δεν δικαιούται -αν μη τι άλλο- να ξέρει την ακριβή οικονομική θέση της συγκεκριμένης επιχείρησης;
Είναι λογικό ένας επιχειρηματίας να τολμάει και να βάζει τα χρήματά του σε μια χώρα που (σχεδόν) όλοι οι επενδυτές αποφεύγουν, έχοντας λάβει διαβεβαιώσεις στο πιο υψηλό επίπεδο πως ισχύει ό,τι συμφωνήθηκε, και ξαφνικά να βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα πρόστιμο που είναι μεγαλύτερο κι από τα ίδια κεφάλαια της εταιρείας;
Ρητορικά ερωτήματα, στα οποία είναι περιττές οι απαντήσεις. Δυστυχώς, όμως, στη χώρα μας τα αυτονόητα παραμένουν ακόμα ζητούμενα...
πηγή: voria.gr
