Ανδρικοπούλου: «Μετά την Κένυα ένιωθα πως έχω φιάλη οξυγόνου πάνω μου»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΧΑΡΙΖΑΚΛΗ

Ο στίβος είναι ένα άθλημα που ανήκει στα ολυμπιακά αθλήματα από το 1896 και αποτελεί την παλαιότερη μορφή οργανωμένου αθλήματος. Αποτελείται από αγωνίσματα που περιλαμβάνουν τρέξιμο, άλματα και ρίψεις. 

Το Metrosport.gr θα ασχοληθεί με το τρέξιμο καθώς συνομίλησε με την πρωταθλήτρια μεσαίων αποστάσεων, Ζωή Ανδρικοπούλου. Είναι μία από τις πιο υποσχόμενες αθλήτριες της γενιάς της στους δρόμους αντοχής. Η 25χρονη αθλήτρια των 1.500μ., των 3.000μ. στιπλ (με φυσικά εμπόδια) και 5.000μ. είναι επιτυχημένη, όμορφη και προσιτή παρά τις διακρίσεις της.

Η Ζωή μας μίλησε για την πορεία της στον στίβο, το αγαπημένο της είδος τρεξίματος, τις εμπειρίες της με την Εθνική ομάδα, τα ταξίδια που έχει κάνει μέσω στίβου, την προετοιμασία στην Κένυα. 

Η Ελληνίδα αθλήτρια του ΓΣ Ηλιούπολης έδωσε τη δική της συμβουλή στους γονείς για το πως θα προτρέψουν τα παιδιά τους για να ασχοληθούν με τον στίβο, παραδέχθηκε πως τα social media βοηθούν πάρα πολύ στην εξεύρεση χορηγών ενώ παραδέχθηκε πως της αρέσει να προσέχει τον εαυτό της.

-Πως ξεκίνησες τον στίβο; Ποια ήταν η έμπνευσή σου;

«Στίβο ξεκίνησα στην ηλικία των 15 ετών κυρίως για να μπορέσω να πάρω τα μόρια των ΤΕΦΑΑ γιατί με πανελλήνια νίκη έπαιρνες έξτρα μόρια. Πριν από αυτό έπαιζα τένις, το σταμάτησα, έβλεπα πως έχω δυνατότητες στο τρέξιμο, ξεκίνησα με αυτόν τον στόχο. Πλέον τρέχω για μένα, για να βελτιώνομαι και για τους στόχους που έχω θέσει».

-Πως αποφάσισες να γίνεις δρομέας μεσαίων αποστάσεων;

«Αυτό φαίνεται όταν ξεκινάς, το βλέπει και ο προπονητής σου για ποιο αγώνισμα θεωρεί πως μπορείς να τρέξεις καλά, δεν ήμουν ποτέ τόσο γρήγορη για να γίνω αθλήτρια ταχυτήτων και επειδή ξεκίνησα σε μεγάλη ηλικία δεν βοηθάει για να πας στο τρέξιμο. Μου αρέσει περισσότερο το 3άρι με τα εμπόδια αλλά είμαι καλύτερη στο 5άρι».

-Επειδή αρκετός κόσμος δεν γνωρίζει πολλά για τον στίβο, μπορείς να μας δώσεις να καταλάβουμε την διαφορά των τριών ειδών τρεξίματος που κάνεις;

«Τα 1500 θεωρείται μεσαία απόσταση, χρειάζεται διαφορετική προπόνηση, έχει περισσότερη ταχύτητα. Το 3άρι με το στιπλ έχει τη λίμνη και τα εμπόδια ενώ το 5άρι πλέον εντάσσεται στις μεγάλες αποστάσεις και δεν είναι τόσο γρήγορο όσο το 1500άρι. Χρειάζεσαι μέχρι ένα βαθμό διαφορετική προπόνηση και για τα τρία, άρα πρέπει να αφοσιωθείς σε ένα είδος. Τα 1500 πλέον τα τρέχω συμπληρωματικά γιατί είναι μια καλή βάση για στιπλ ή για ένα καλό 5άρι. Στους μαραθωνίους τρέχω 5 χλμ. οι αγώνες δρόμου είναι πιο διασκεδαστικοί γιατί υπάρχει κόσμος και υπάρχει διαφορετική ατμόσφαιρα, μας έχουν λείψει τα τελευταία χρόνια».

-Τι προτιμάς; Τρέξιμο στην άσφαλτο ή στο ταρτάν; Και γιατί;

«Προτιμώ ταρτάν γιατί ξέρω ακριβώς την απόσταση, ό,τι γράψει το ρολόι εντός σταδίου θεωρείται ατομικό ρεκόρ σε αντίθεση με τον δρόμο».

-Θέλεις να μας πεις μερικές από τις σημαντικότερες διακρίσεις σου; Μήπως η πιο πρόσφατη 2^η θέση στα 5 χλμ. στο Πανελλήνιο και η 3^η θέση στα 3 χλμ.;

«Το 2019 πήρα αυτές τις θέσεις, ήταν από τις καλύτερες χρονιές μου. Σαν νεάνιδα είχα βγει 4^η βαλκανιονίκης στα 1.500 μέτρα και είχα πάρει και πρώτη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα».

-Πρόσφατα πήγες στη Βουδαπέστη για έναν αγώνα; Πως πήγε και τι σχέση έχεις με την πόλη;

«Ηταν ένα μίτινγκ κλειστού στίβου, έτρεξα 1500μ και 3 χλμ., δεν πήγε τόσο καλά γιατί προέρχομαι από κάταγμα κόπωσης. Θεωρώ πως η προπόνηση που έκανα φέτος τον χειμώνα δεν μου ταιριάζει. Στο 3άρι πήγα αρκετά άσχημα ίσως επειδή είχα τρέξει το 1500άρι το Σάββατο και την Κυριακή ξαναέτρεχα. Στο 1500μ τα πήγα καλύτερα, έκανα την 2^η καλύτερη επίδοσή μου. Στη Βουδαπέστη γεννήθηκα και από εκεί είναι η μαμά μου. 

Τώρα μένω στην Αθήνα γιατί σπουδάσω στα ΤΕΦΑΑ, είμαι και personal trainer και έχω τη δική μου ομάδα και προσπαθώ να συνδυάζω τη δουλειά, τη σχολή μου και την ατομική προπόνηση. 

Στην Ουγγαρία δεν έχουν τον στίβο τόσο στην απ' έξω, το ποδόσφαιρο είναι πρώτο, αλλά έχουν καλές κλειστές εγκαταστάσεις, ενώ εμείς εδώ δεν έχουμε τον χειμώνα που να τρέξουμε γιατί ο ΣΕΓΑΣ δεν έχει εξασφαλίσει το ΣΕΦ και την Παιανία για να τρέχουμε. Πιστεύω πως στην Ουγγαρία είναι σε καλύτερη μοίρα ο στίβος, σίγουρα έχουν και αυτοί κενά, αλλά δεν τον έχουν απαξιώσει όπως στην Ελλάδα».

-Πως νιώθεις τώρα με τον covid-19 που δεν μπορείτε να αγωνιστείτε; Πόσο δύσκολο είναι να κρατηθείς σε φόρμα;

«Είναι πολύ δύσκολο να κρατηθείς σε φόρμα, ένας λόγος που δεν πήγα καλά στην Βουδαπέστη ήταν γιατί δεν είχα τρέξει σε κούρσα για ένα χρόνο. Με το ζόρι βρίσκουμε γήπεδο να κάνουμε προπόνηση, στην πρώτη καραντίνα κάνουμε μόνο διάδρομο στο σπίτι. Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις αλλά πρέπει να κάνουμε υπομονή για να περάσει όλο αυτό. Μου έχουν λείψει οι αγώνες, μένουμε πίσω προπονητικά και αγωνιστικά και όσο μεγαλώνουμε δεν μπορούμε να κάνουμε τις ίδιες επιδόσεις, πολλοί αθλητές σταμάτησαν το στίβο λόγω του covid-19».

-Ανήκεις σε κάποια ομάδα; Πως βλέπεις την υποψηφιότητα της Κελεσίδου στον ΣΕΓΑΣ;

«Ανήκω στον Γ.Σ Ηλιούπολης εδώ και πέντε χρόνια. Δεν θέλω να ανακατευτώ με τα πολιτικά του ΣΕΓΑΣ, δεν θα ήθελα να σχολιάσω την υποψηφιότητα της Κελεσίδου. Το θέμα για μένα δεν είναι να είναι κάποιος πρώην αθλητής ή να γνωρίζει τα προβλήματα των αθλητών, σημασία έχει να κάνει πράξεις. Οπότε κρατάω μικρό καλάθι».

-Πως ένιωσες όταν συμμετείχες για πρώτη φορά με την Εθνική ομάδα;

«Εχω συμμετάσχει αρκετές φορές σε αποστολές με την εθνική ομάδα, μία από αυτές ήταν ο ημιμαραθώνιος γυναικών στην Κίνα, ήταν πολύ ωραία εμπειρία και εκεί είχα τρέξει 3 χλμ. δρόμου. Για να φτάσεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες πρέπει να πιάσεις τα όρια που δίνει η IAAF. Στους Ολυμπιακούς του Ρίο για παράδειγμα ήταν πιο βατά τα όρια ενώ πλέον στο Τόκιο είναι πολύ πιο δύσκολα και πλέον η Παγκόσμια Ομοσπονδία έχει αλλάξει και τον τρόπο βαθμολόγησης γιατί μετράει και το ranking».

«Δεν κάνω αυστηρή διατροφή, με βοήθησε η οικογένειά μου»

-Πόσες ώρες την ημέρα προπονείσαι; Αυτό γίνεται σε κάποιο γήπεδο στο ταρτάν, κάνεις και γυμναστήριο για να δυναμώσεις;

«Προπονούμαι δύο φορές την μέρα, κάνω προπόνηση για την αντοχή σε έξω σε πάρκο και σε ταρτάν. Τώρα λόγω της κατάστασης δεν κάνω σε γυμναστήριο αλλά πρέπει γενικότερα να κάνω συνδυαστική προπόνηση».

-Πόσο σημαντικό είναι για έναν δρομέα να προσέχει την διατροφή του; Και τι είναι αυτό που σου λείπει από φαγητά που δεν επιτρέπεται να φας;

«Δεν μου λείπει κάτι, δεν ακολουθώ αυστηρή διατροφή απλά προσπαθώ να προσέχω. Η επιστήμη της διατροφής είναι στο ψάξιμο και βγαίνουν συνεχώς έρευνες. Δεν πιστεύω πολύ στην επιστήμη της διατροφής, πιστεύω στο παν μέτρον άριστον. Προσπαθώ να προσέχω όσο μπορώ. Σε offseason περιόδους τρώω και πράγματα τύπου junk food. Δεν είμαι σύμφωνος να μπει κάποιος αθλητής σε αυστηρή δίαιτα. Ο οργανισμός χρειάζεται μια περίοδο ξεκούρασης και στο φαγητό. Το πρωί θα φάω ψωμί με φυστικοβούτυρο και μέλι, το μεσημέρι μακαρόνια με πέστο ή κιμά αν είχα δύσκολη προπόνηση, το βράδυ θα φάω κάτι σε πρωτεΐνη. Η δική μας η διατροφή περισσότερο υδατάνθρακας, μετά πρωτεΐνη και μετά όλα τα άλλα».

-Με όλη την προετοιμασία, προλαβαίνεις να ξεκουραστείς; Κάνεις καθόλου διακοπές;

«Διακοπές κυρίως τον Αύγουστο, για 7-10 μέρες, συνήθως δεν κάνω τίποτα εκείνο το διάστημα ούτε συντήρηση».

-Είχες βοήθεια από την οικογένειά σου στην ενασχόληση με το τρέξιμο; Πόσο σημαντικό είναι αυτό για έναν αθλητή;

«Στην αρχή ήταν λίγο αντίθετοι, κυρίως ο πατέρας μου. Μετά είχα υποστήριξη, στην Ελλάδα δεν μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό αν δεν έχεις οικονομική στήριξη από την οικογένειά σου, γιατί κανείς άλλος δεν βοηθάει».

-Τι είναι αυτό που σου έδωσε το τρέξιμο για να βελτιωθείς ως άνθρωπος;

«Η πειθαρχία σίγουρα, την είχα από την αρχή γιατί είμαι έτσι σαν χαρακτήρας. Με έχει βοηθήσει και ψυχολογικά, γιατί το αγώνισμα έχει και στρατηγική. Μου έχει δώσει τρομερή φυσική κατάσταση, μου έχει προσφέρει ταξίδια που δεν θα έκανα όπως στην Κίνα, την Κένυα, τη Νότια Αφρική. Γενικά επειδή το άθλημα είναι ατομικό είμαστε λίγο αντικοινωνικοί. Οι σπρίντερ έχουν διάλειμμα μέσα στην προπόνησή τους, εμείς έχουμε ένα λεπτό διάλειμμα ανάμεσα στην προπόνηση οπότε δεν προλαβαίνεις να κοινωνικοποιηθείς. Γνώρισα αρκετούς αθλητές από άλλες χώρες, με διαφορετικό τρόπο προπόνησης, κουλτούρας».

«Μοναδικό το ταξίδι στη Σανγκάη, στη Θεσσαλονίκη άρχισα να πιστεύω σε μένα»

-Εχεις καταφέρει μέσω του αθλητισμού να ταξιδέψεις σε αρκετές χώρες του κόσμου. Ποιο ταξίδι ξεχωρίζεις ανεξαρτήτως έκβασης του αγώνα;

«Το ταξίδι στην Κίνα, γιατί δεν είναι Ευρώπη. Είναι όπως αυτά που βλέπεις στις ταινίες, η Σανγκάη ήταν κάτι το μοναδικό για μένα».

-Ποιος είναι ο αγώνας που δεν θα ξεχάσεις ποτέ και σε ποιον θα ήθελες να ξανατρέξεις;

«Όταν κέρδισα τα 1500 μ. στο πανελλήνιο πρωτάθλημα Νέων στη Λάρισα, ήταν ο τρόπος που κέρδισα γιατί είχα κάνει μόνο 3 μήνες προπόνηση και κατάφερα να κάνω ατομικό ρεκόρ. Ο αγώνας που θα ήθελα να ξανατρέξω και μου αρέσει να τρέχω κάθε χρόνο είναι ο μαραθώνιος της Αθήνας στα 5 χλμ».

-Εχεις συμμετάσχει σε Ευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο Πρωτάθλημα; Και αν σε ποιο άθλημα; Είναι στόχος η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες;

«Μέχρι βαλκανικό πρωτάθλημα έχω συμμετάσχει αρκετές φορές. Φέτος θέλω να κυνηγήσω το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Η Ολυμπιάδα είναι στο πίσω μέρος του μυαλού όλων των αθλητών, θέλω να δω πως θα πάει η προπόνησή μου τα επόμενα χρόνια, είναι ένας στόχος όλων η Ολυμπιάδα».

-Εχεις τρέξει και στην Θεσσαλονίκη και έχεις βγει πρώτη στα 5 χλμ. στον Μαραθώνιο «Μέγας Αλέξανδρος». Τι σου έμεινε από αυτή τη στιγμή;

«Ηταν ένας αγώνας που είχα πολύ δυνατές αντιπάλους, μου έμεινε πως εκείνη την μέρα πίστεψα στον εαυτό μου και κέρδισα. Μετά από αυτόν τον αγώνα άρχισα να πιστεύω στον εαυτό μου, κάτι το οποίο δεν έκανα νωρίτερα. Μου αρέσει να έρχομαι στη Θεσσαλονίκη και να τρέχω, μου αρέσει πολύ ως διαδρομή ειδικά στην μεριά που είναι στην παραλιακή».

-Εχεις πάει για προετοιμασία στην Κένυα και έμεινες εκεί για καιρό. Πως προέκυψε αυτό; Πως το κατάφερες οικονομικά; Μπορεί να το καταφέρει ένας νεαρός αθλητής σαν κι σένα αν δεν έχει χορηγούς να τον στηρίζουν;

«Όταν πήγα στην Κένυα δεν είχα χορηγούς, με στήριξε η οικογένειά μου, κυρίως η μαμά μου. Ηταν πρόταση του προπονητή μου να πάω εκεί γιατί υπήρχε μια πολύ καλή αθλήτρια εκεί που ήταν 5^η στον κόσμο. Ημουν 19 ετών τότε και πως πήγαινα μαζί του σαν εμπειρία. Αν δεν με στήριζε η μαμά μου δεν θα μπορούσε να τα καταφέρω, για να πας σε τέτοια προετοιμασία είναι μεγάλα τα έξοδα. Σαν εμπειρία είναι από τις σημαντικότερες της ζωής μου, προπονήθηκα δίπλα σε κορυφαίους αθλητές, το γήπεδο κάθε πρωί είχε 300 Κενυάτες. Έχουν διαφορετικό τρόπο σκέψης από εμάς, ο ένας βοηθούσε τον άλλον, στην Ελλάδα κοιτάνε πως θα σου βγάλουν το μάτι. Προπονήθηκα σε υψηλό υψόμετρο, στα 2.400μ., κάτι που είναι δύσκολο. Την πρώτη εβδομάδα είχα πονοκεφάλους, δύσπνοια, μετά όμως συνήθισα. Όταν μετά τρέχεις αγώνες, είναι σαν να κουβαλάς φιάλη οξυγόνου πάνω σου. Σου ανεβαίνουν τα αιματολογικά με φυσικό τρόπο».

Η Ζωή Ανδρικοπούλου με τον Ντέιβιντ Ρουντίσα, τον δύο φορές Ολυμπιονίκη 800μ.

-Τι προτιμάς; Προετοιμασία στην Κένυα, στο Καρπενήσι ή στη Νότιο Αφρική; Και γιατί;

«Δύσκολη ερώτηση. Και στο Καρπενήσι πέρασα ωραία. Θα προτιμούσα την Κένυα γιατί είχε ησυχία, λόγω υψομέτρου, σου περνάνε το κίνητρο που έχουν. Το καλύτερο μέρος προετοιμασίας είναι εκεί και ας είναι μακριά».

«Στην Ελλάδα δεν έχουμε εγκαταστάσεις, τα social σε βοηθούν να βρεις χορηγούς»

-Νιώθεις πως στο εξωτερικό έχουν τον στίβο σε καλύτερη μοίρα από ότι στην Ελλάδα; Τι θεωρείς πως πρέπει να αλλάξει για να γίνει και στη χώρα μας σε αυτό το κομμάτι;

«Πρέπει να αλλάξουν πολλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει αυτό. Χρειαζόμαστε εγκαταστάσεις και προπονητές που να ξέρουν να σε προπονήσουν, κυρίως στην αντοχή. Το κυριότερο που πρέπει να αλλάξει είναι η νοοτροπία μας».

-Θεωρείς πως η Πολιτεία βοηθάς τους αθλητές στίβου όπως εσύ;

«Εγώ είμαι από τους τυχερούς και είμαι ευγνώμων που είχα στήριξη από χορηγούς και ανθρώπους που πίστεψαν σε μένα. Αλλα παιδιά δεν είχαν στήριξη από κανέναν. Στην Ελλάδα κάνεις πρωταθλητισμό για σένα και αν έχεις την οικονομική δυνατότητα να το κάνεις».

-Τι συμβουλή θα έδινες στα μικρά παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν τον στίβο και σε όσα δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα; Τι θα τους κάνει να σηκωθούν από το κρεβάτι και τα play station για να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και κατ΄επέκταση με τον στίβο;

«Ξεκινάει από τους γονείς, πρέπει να παροτρύνουν τα παιδιά να κάνουν ένα άθλημα. Θα έλεγα στους γονείς πρώτα να γράψουν τα παιδιά σε κάποια δραστηριότητα, ό,τι αρέσει στα παιδιά. Οποιο παιδί θέλει να κάνει πρωταθλητισμό στον στίβο, θα πρέπει να έχει πίστη, υπομονή και επιμονή. Κανείς δεν έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής σε ένα χρόνο. Με τον στίβο γυμνάζεις τα πάντα, θα κάνεις τρομερή φυσική κατάσταση, το θεωρώ πιο σωστό σαν προπόνηση όταν ένα παιδί είναι μικρό και στη συνέχεια να περάσει στην εξειδίκευση».

-Πως διαχειρίζεσαι το γεγονός πως είσαι μια όμορφη κοπέλα σε συνδυασμό με την ιδιότητά σου ως αθλήτρια; Είναι εύκολο να προσέχεις τον εαυτό σου; Και πόσο σου αρέσει αυτό;

«Το να είσαι αθλήτρια και να μην περιποιείσαι τον εαυτό σου για μένα δεν ισχύει και δεν μου αρέσει όταν το ακούω. Εγώ όταν είμαι στους αγώνες είμαι συγκεντρωμένη στον αγώνα και όχι τι γίνεται γύρω. Σίγουρα στις μέρες μας μετράει η εμφάνιση και αρκετός κόσμος κοιτάει αυτό και όχι τις επιδόσεις σου».

-Είσαι πολύ ενεργή στα social media. Πόσο σημαντικό είναι για έναν αθλητή να ασχολείται με αυτό το κομμάτι και πόσο βοηθάει σε αναζήτηση χορηγών; Πόσο εύκολο είναι για έναν νεαρό αθλητή που δεν έχει τόσους followers να φτάσεις αριθμό σαν τους 27.000 που έχεις εσύ και να συνεργαστεί με εταιρείες για να τον βοηθήσουν;

«Πλέον για να βρεις χορηγούς γίνεται μόνο μέσω social. Αν έχεις καλές επιδόσεις και ξέρεις να χρησιμοποιείς το προφίλ σου, τότε θα βρεις πιο εύκολα από κάποιον που έχει καλύτερες επιδόσεις αλλά δεν ασχολείται. Βοηθάει πολύ να είσαι ενεργός στα social, το κάνουν και μεγάλοι αθλητές. Κακά τα ψέματα όλη η προώθηση όλων των εταιριών γίνεται μέσω Instagram. Στη μόνη εταιρεία που απευθύνθηκα εγώ ήταν η New Balance, οι υπόλοιπες με βρήκαν εκείνες, είτε μέσω αγώνων για τις επιδόσεις μου είτε μέσω social. Προφανώς για να έχεις ακόλουθους πρέπει να έχει και επιτυχίες, έδωσα κάποιες συνεντεύξεις μετά τον Μαραθώνιο στην Αθήνα, οπότε σιγά σιγά με έμαθε ο κόσμος. Μετά την προετοιμασία μου στην Κένυα ακούστηκα περισσότερα γιατί κέρδισα και το πανελλήνιο στον ανώμαλο δρόμο».

-Με αφορμή όσα συμβαίνουν τελευταία στον χώρο του αθλητισμού και την παραδοχή της Σοφίας Μπεκατώρου πως έχει δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση. Εσύ έχεις δεχθεί κάποια σεξουαλική παρενόχληση ή κάποια περίεργη πρόταση όσο βρίσκεσαι στον χώρο του αθλητισμού;

«Δεν είχα ποτέ κάποια πρόταση ή παρενόχληση, πάντα κρατάω τα όρια από τους ανθρώπους. Δεν έχω βιώσει μια τέτοια κατάσταση».