Η κατήφεια και η παραίτηση από στόχους δεν είναι στοιχεία που μπορούν να χαρακτηρίζουν μία μεγάλη ομάδα, ένα κλαμπ που κάνει πρωταθλητισμό. Οπότε ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να μείνει στο αποτέλεσμα κόντρα στην Λάρισα ούτε λεπτό παραπάνω. Παράλληλα, όμως, θα πρέπει να βοηθήσει τον εαυτό του. Το ότι οι περισσότερες ομάδες του πρωταθλήματος παίζουν κλειστά τον Δικέφαλο είναι κάτι που το περίμεναν όλοι, αλλά σε κάποια ματς, μέχρι στιγμής, ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί, να τις «ξεκλειδώσει» και να αλλάξει την μοίρα τους.
Σε αυτό το σημείο μπαίνουν στη συζήτηση οι λύσεις από τον πάγκο, που σε μία σεζόν, αν είναι ποιοτικοί ποδοσφαιριστές που έχουν την εμπιστοσύνη του προπονητή, μπορούν σε πολλά παιχνίδια ακόμη και να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους. Ο ΠΑΟΚ δεν έχει τους παίκτες που θα μπουν στο γήπεδο κατά την διάρκεια του παιχνιδιού και θα δώσουν το κάτι παραπάνω. Ή που δώσουν νέα πνοή στο σύνολο. Μάλλον τους έχει και δεν υπολογίζονται. Γιατί το να υπάρχουν στο ρόστερ παίκτες που δεν βρίσκονται στο πλάνο του εκάστοτε τεχνικού είναι σαν να μην υπάρχουν.
Στον ΠΑΟΚ τέτοιοι είναι οι Μπίσεσβαρ, Νινούα και Τσόλακ. Ο Κροάτης ήρθε ως ο παίκτης που θα είναι ο ηγέτης της επιθετικής γραμμής, αλλά έχει να παίξει βασικός από τις 10 Δεκεμβρίου και το εντός έδρας -αδιάφορο- παιχνίδι με αντίπαλο την Γρανάδα. Ο ΠΑΟΚ αγωνίζεται -ουσιαστικά- εδώ και καιρό χωρίς εναλλακτική λύση στη θέση του φορ, αλλά και στον χώρο των χαφ και μαθηματικά κάποτε θα το πλήρωνε. Οι αλλαγές στο παιχνίδι με τον Άρη, εκτός της αναγκαστικής του Ουαγκέ, ήταν η είσοδος των Εσίτι και του Τσόλακ, ενώ ο Δικέφαλος ήταν πίσω στο σκορ. Σήμερα (3/1), απέναντι στην ΑΕΛ, ήταν του Σβαμπ και του Τσόλακ, πάλι ενώ ήταν πίσω στο σκορ. Με τον Πάμπλο Γκαρσία μετά το φινάλε να δηλώνει με νόημα:
«Επιθετικά είχαμε τον Τσόλακ μπροστά, δεν είχαμε άλλον, όλοι οι άλλοι είναι χαφ. Θέλαμε παίχτες μπροστά, τα παιδιά πάλευαν». Λέει, δηλαδή, ο Ουρουγουανός τεχνικός εδώ και τώρα χρειάζομαι ποδοσφαιριστές. Για να μην χαθεί από νωρίς η χρονιά, αλλά και να μην πάει χαμένη η προσπάθεια που καταβάλλει, έως τώρα, η ομάδα, θα πρέπει να βοηθηθεί από τον ίδιο τον οργανισμό της. Θαύματα δεν γίνονται, βοήθεια δεν θα έρθει από αλλού. Πως; Με ουσιαστικές και μελετημένες κινήσεις που θα δώσουν βάθος και στον προπονητή την ευχέρεια σε κάθε παιχνίδι να νιώθει άνετος.
Να νιώθει άνετος, για παράδειγμα, ότι στο ημίχρονο θα μπορεί να αντικαταστήσει κάποιον παίκτη που φαίνεται ότι δεν είναι στη μέρα του, από έναν που θα καταφέρει άμεσα να δώσει ουσία και να κάνει την διαφορά. Οι επιστροφές των Λάμπρου και Ουάρντα είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Δύο παίκτες που γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού πρωταθλήματος και που αναμένεται να προσφέρουν χωρίς να χρειάζονται προσαρμογή. ΑΛλά δεν φτάνουν, φυσικά, μόνο αυτοί. Στην περίπτωση του Αιγύπτιου, βέβαια, θα παίξει ρόλο κατά πόσο είναι και ο ίδιος αποφασισμένος να κάνει μία νέα αρχή στην πολυτάραχη καριέρα του.
