Πολλοί μπορεί
να έβλεπαν μόνο την υποχρέωση του ΠΑΟΚ
να νικήσει την Λίνκολν στο Γιβραλτάρ,
ωστόσο, αν κανείς κρίνει το συγκεκριμένο
ματς συνδυαστικά με την άλλη αναμέτρηση
του ομίλου μπορεί να αντιληφθεί το
όφελος που θα έχει ο Δικέφαλος αν μπορέσει
να νικήσει στις 30 Σεπτεμβρίου στην
Τούμπα την Σλόβαν. Η λογική λέει ότι την
ίδια μέρα η Κοπεγχάγη θα νικήσει την
Λίνκολν στην Δανία και με το… καλημέρα
θα δημιουργηθεί ένας όμιλος δύο ταχυτήτων. Στην συνέχεια, ΠΑΟΚ και Κοπεγχάγη στις αμέσως επόμενες
αγωνιστικές θα κληθούν να λύσουν τους
λογαριασμούς τους για την πρωτιά.
Η παραπάνω μίνι-ανάλυση ενισχύει την άποψη του Λουτσέσκου ότι η πρεμιέρα της φάσης των ομίλων του Conference έκρυβε μόνο παγίδες και πιθανές ζημιές για την ομάδα του. Προφανώς, το τρίποντο δεν μπορεί να σκεπάσει την πολύ μέτρια εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου, τότε που ο Κίκε Γκόμεθ λίγο έλειψε να γίνει Πέδρο Κόντε του Γιβραλτάρ. Ο Πασχαλάκης, ωστόσο, δεν είχε διάθεση να περάσει όσα ο Ζίβκο Ζίβκοβιτς λίγες μέρες νωρίτερα και έγινε ο… βράχος της εστίας του ΠΑΟΚ. Ακούγεται κάπως να χαρακτηρίζουμε έτσι τον διεθνή τερματοφύλακα όταν μιλάμε για μία ομάδα που έχει ημιεπαγγελματίες στην σύνθεσή της, αλλά η εικόνα του αγώνα καθιστά αυτή την προσέγγιση μονόδρομο.
Ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να δεχθεί ένα γκολ, είτε στα μέσα του πρώτου, είτε στο φινάλε του δευτέρου μέρους και αυτό είναι ένα στοιχείο που πρέπει να προβληματίσει. Βέβαια, οι περισσότερες επικίνδυνες στιγμές των γηπεδούχων προήλθαν από κακή πρώτη μπάλα στην μεσοαμυντική γραμμή του ΠΑΟΚ και γρήγορη, κάθετη, επίθεση της ομάδας του Μακέλγουεϊ. Ο ΠΑΟΚ φάνηκε να έχει ανασταλτικά προβλήματα γιατί ο Κρέσπο δεν πατούσε καλά (ίσως να ένιωσε νωρίτερα το τράβηγμα), ο Μιχάι δεν πάσαρε σωστά και οι Τέιλορ και Σίντκλεϊ δεν έδιναν τη σιγουριά ότι τα άκρα της άμυνας ήταν σφραγισμένα.
Όταν άρχισε
να θυμίζει κάτι από ΠΑΟΚ
Ο ΠΑΟΚ είχε
και άγχος και φάνηκε από το πόσο πιο
σίγουρα έπαιζε από την ώρα που ήρθε το
0-1. Από εκείνο το σημείο και έπειτα
άρχισαν να φαίνονται κάποια θετικά
στοιχεία. Πρώτο και κυριότερο, η ταχύτητα
του Τέιλορ που μετέτρεψε σε ασίστ για
γκολ το πείσμα του Μουργκ να κρατήσει
την μπάλα εντός γηπέδου στις καθυστερήσεις
του ημιχρόνου (αυτό προδίδει καλή
νοοτροπία). Ο Βραζιλιάνος μοίρασε στον
Ακπομ πάρε-βάλε μπαλιά και το ίδιο πήγε
να κάνει 2-3 φορές στο δεύτερο μέρος, με
χαρακτηριστικότερη μία φάση με εκτελεστή
τον Κωνσταντέλια. Εχει θέματα αμυντικά,
αλλά η ταχύτητα με την οποία κουβαλά
την μπάλα και βγαίνει στην επίθεση είναι
ένα στοιχείο που ο ΠΑΟΚ οφείλει να
τεστάρει αν μπορεί να το αξιοποιήσει
και να επενδύσει πάνω του.
Στα θετικά, προφανώς, συγκαταλέγεται και η εμφάνιση του Ακπομ, που όσο κυλούσε ο χρόνος ανέβαζε στροφές. Εχασε ένα τετ-α-τετ, πέτυχε ένα γκολ, του στερήθηκε ένα ακόμη επειδή η UEFA έστησε μία διοργάνωση στο πόδι και δεν έχει προβλέψει VAR. Ας όψεται. Δεν είναι η πρώτη φορά που του ακυρώνουν γκολ, στην προηγούμενη θητεία του στον ΠΑΟΚ είχε καταντήσει ανέκδοτο. Εξάλλου, είναι λόγος για χαμόγελα το γκολ του Μιτρίτσα που ξανάστειλε το μήνυμα ότι είναι ένας παίκτης που μπορεί να δώσει το ένας με έναν στην ομάδα, ενώ ακόμη και το γεγονός ότι ο Σίντκλεϊ έβγαλε 90λεπτο, μόνο θετικό πρόσημο παίρνει.
Οι επιλογές
στα χαφ είναι που θα αλλάξουν τον ΠΑΟΚ
Θα αναρωτηθεί κανείς έχοντας διαβάσει
τα παραπάνω. Κι αν υπήρχαν αυτά τα θετικά
γιατί δεν άρεσε η εμφάνιση του ΠΑΟΚ και
γίνεται λόγος για ανησυχία; Γιατί το
0-2 δεν χαρακτηρίστηκε επαγγελματική
νίκη όπως ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν;
Μήπως δεν είναι λόγος για να το δει
κανείς έτσι το γεγονός ότι το ματς έγινε
σε συνθετικό τάπητα και σε ένα μικρών
διαστάσεων γήπεδο; Σαφέστατα και είναι,
αλλά ο ΠΑΟΚ λαχτάρησε και κυρίως δεν
κυριάρχησε. Δεν είχε σιγουριά στην
κυκλοφορία μπάλας, δεν πάτησε γκάζι σε
ένα διάστημα του παιχνιδιού για να
δείξει την ισχύ του, έτσι ώστε στην συνέχεια να εξηγείται γιατί έκοψε ταχύτητα. Δεν έπεισε ότι έφτασε
στη νίκη κάνοντας απλά παιχνίδι
διαχείρισης.
Δεν είναι πρώτο ματς φέτος που ο ΠΑΟΚ δεν καταφέρνει να πείσει ότι ελέγχει απόλυτα τις τύχες του. Ακόμη και στο καλύτερο παιχνίδι του στην Κροατία θα περίμενε κανείς κάτι παραπάνω, μία απόδειξη ότι η δυναμική της ομάδας προσεγγίζει εκείνη του 2018. Το γιατί δεν συμβαίνει, ίσως, να εξηγείται αν κανείς ρίξει μία ματιά στην μεσαία γραμμή. Μπορεί να αποκτήθηκε ο Κούρτιτς και να επέστρεψε ο Εσίτι, αλλά το πραγματικά μεγάλο ερωτηματικό παραμένει. Είναι καλυμμένος ο ΠΑΟΚ με τους μέσους που έχει; Ας προσπαθήσουμε να μπούμε για λίγο στο μυαλό του Λουτσέσκου και να αναλύσουμε τις διαθέσιμες επιλογές. Το δίδυμο Σβαμπ-Κούρτιτς μοιάζει το καλύτερο (τουλάχιστον αυτό λέει η εικόνα στα πρώτα έξι επίσημα ματς της σεζόν). Ο Σβαμπ σε ρόλο οργανωτή και box to box πίσω από τον Μπίσεσβαρ, πιο απελευθερωμένος σε σχέση με πέρυσι λόγω της παρουσίας του Σλοβένου που καλύπτει σωστά την ζώνη μπροστά από τους αμυντικούς. Τους λείπει όμως η ταχύτητα και, επιπλέον, γίνεται να παίζουν ασταμάτητα οι ίδιοι; Ποιες είναι οι επιλογές από πίσω; Ο Ντόουγκλας που, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι έμεινε πίσω στην Θεσσαλονίκη για να δουλέψει με τον γυμναστή της ομάδας, Ματέο Σπαταφόρα, δεν έχει συνέλθει ακόμη από τον τραυματισμό του και επιπλέον είναι και ο ίδιος βαρύς. Ο Εσίτι, από την άλλη, μοιάζει λίγο περισσότερο ταχύς, είναι δυνατός, αλλά όταν η μπάλα είναι στα πόδια του, μοιάζει ο χειρότερος εχθρός της. Δεν μπορεί να προωθήσει το παιχνίδι κάθετα, παίζει μονίμως παράλληλα και προς τα πίσω, είναι τροχοπέδη για να χτίσει ο ΠΑΟΚ σωστά και παραγωγικά παιχνίδι από την μεσαία του γραμμή.
Οι μεταγραφές ολοκληρώνονται, μέχρι τον Ιανουάριο στην Τούμπα δεν υπάρχει η διάθεση να προβούν σε μεταγραφή και άρα οι λύσεις θα πρέπει να βρεθούν εκ των έσω. Δεν ξέρω αν το ανέβασμα του Μίτριτσα και το φορμάρισμα του Αντρίγια επιτρέψουν στον Λουτσέσκου να δοκιμάσει τον Ελ Καντουρί στο «8». Αυτό που όμως μοιάζει απόλυτα λογική ως κίνηση είναι να δοκιμαστούν και παίκτες όπως ο Τσιγγάρας. Να πάρουν την ευκαιρία τους να πείσουν ότι μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτά που ζητά ο προπονητής τους και να δώσουν ενέργεια που έχει ανάγκη η ομάδα.
Μέχρι τον Γενάρη μοιάζει απόλυτα λογικό να του δοθεί η ευκαιρία για να δείξει αν μπορεί να αποκτήσει πιο ενεργό ρόλο. Παράλληλα, το διάστημα αυτό είναι ικανό να ξανασκεφτεί ο ΠΑΟΚ μήπως η μεγαλύτερη μεταγραφική ανάγκη δεν είναι ούτε το δεκάρι, ούτε ένας ακόμη μπακ ή στόπερ, αλλά ένας ποιοτικός μέσος. Με ικανότητα να χτίζει επίθεση και κυρίως, ταχυδυναμικός.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook