Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά ούτε είναι και μέσα στις προθέσεις μου να διεγείρω ακραία συναισθήματα οπαδικής οργής, επιστρέφοντας στο παιχνίδι της Τετάρτης και αναφερόμενος στην απίστευτη συμπεριφορά του σχολιαστή της αναμέτρησης ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκού.
Εκπρόσωπος της COSMOTE ο εν λόγω περίεργος (επιεικώς) τύπος δεν δίστασε να προχωρήσει πέραν των ορίων μιας καλοπροαίρετης και αμερόληπτης κριτικής, όπως θα έπρεπε και όπως επιβάλλεται από την ιδιαίτερα επικίνδυνη τοξικότητα συναισθημάτων που επικρατούν το τελευταίο διάστημα στο χώρο, σε σχολιασμούς κομμένους και ραμμένους στα μέτρα μιας μαύρης προπαγάνδας. Καρφιά, υπαινιγμοί, κουτοπόνηρες επαναλήψεις και γελοίες αναζητήσεις εύνοιας προς τον ΠΑΟΚ, σε φάσεις πεντακάθαρες όπως ο ώμος του Βιεϊρίνια και το κλασικό και αδιαμφισβήτητο πέναλτι πάνω στον Πέλκα. Ο τύπος αυτάρεσκος και θρασύς ντύθηκε από τη μία Καραπαπάς και από την άλλη Σάββας Θεοδωρίδης επιδιώκοντας ολοφάνερα να εισπράξει εύνοια από το πανίσχυρο αφεντικό που φιλοδοξεί σε λίγο να γίνει ο Μπερλουσκόνι της Ελλάδας.
Έμπειρος ραδιοφωνατζής συνάδελφος που εξοργίστηκε και αυτός με τη συγκεκριμένη θρασύτατη και απαράδεκτη συμπεριφορά (μου τη χαρακτήρισε επιπρόσθετα και αντιαισθητική) προσπαθώντας να μου δώσει μια εξήγηση, μου είπε πως κατά την άποψη του ο σχολιαστής φαινόταν να δίνει τα ρέστα του, επιζητώντας κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί είτε σαν εκδίκηση, είτε σαν απαίτηση. Το πρώτο μπορεί να ήταν μια άρνηση του Σαββίδη να τον προσλάβει στο OPEN και το δεύτερο μια προσπάθεια επίδειξης νομιμοφροσύνης, με στόχο την πρόσληψη σε ένα από τα πολλά ΜΜΕ του Μαρινάκη. Εν πάση περιπτώσει κι επειδή το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι η συμπεριφορά του σχολιαστή που εκτέθηκε χοντροκομμένα και ανεπανόρθωτα, αλλά το γεγονός ότι υπήρξαν στο χώρο της ενημέρωσης πολλοί οι οποίοι παρά την οργισμένη αντίδραση εκατοντάδων χιλιάδων βορειοελλαδιτών για τον εκπρόσωπο της COSMOTE, επιχείρησαν την κάλυψη του. Μερικοί εξ αυτών δε και να τον συγχαρούν. Το σοβαρότερο και επί του προκειμένου και τραγικό, είναι ότι ανάμεσα σε αυτούς εντοπίσαμε και Θεσσαλονικείς.
Ελάχιστους βέβαια και ανάμεσα τους, τους γνωστούς που διακατέχονται από αθεράπευτα σύνδρομα αντιΠΑΟΚτσηδισμού, αλλά και κάποιους αγνώστων κινήτρων. Όλοι τους να συνταυτίζονται με τα λαμόγια του αθηνοκεντρικού κατεστημένου. Προσπαθώντας εμείς να εξηγήσουμε το φαινόμενο, επιστρατεύουμε αφορμές και αιτίες του τύπου: αφέλεια (;), γέφυρες με το μεγάλο αφεντικό (;), φόβος για το μεροκάματο (;). Ψάχνουμε να βρούμε μια δικαιολογία γιατί δεν θέλουμε να τους χαρακτηρίσουμε εξαρτημένους και χειραγωγούμενους.
Δυστυχώς όμως αυτοί συνεχίζουν απτόητοι και αμετανόητοι και συνοδοιπορούν με τους… Καρπετόπουλους. Τελευταίο «δείγμα» και «απόδειξη» τα όσα υποστήριξαν την επομένη του αγώνα της Τετάρτης, αγνοώντας περιφρονητικά την αλήθεια, τα αυταπόδεικτα και τα δεδομένα και την ετυμηγορία της κοινής γνώμης. Η λύπη μας είναι μεγάλη γιατί ανάμεσα τους υπάρχουν νεαροί και ταλαντούχοι οι οποίοι θα μπορούσαν σε αυτές τις τόσο δύσκολες και αδιέξοδες εποχές για τη δημοσιογραφία, να αποτελέσουν μια όαση και μια ελπίδα. Προφανώς όμως διάλεξαν για τους δικούς τους λόγους λάθος δρόμο. Αντί για πρωτοστάτες και επαναστάτες, δεκανίκια και νεροκουβαλητές μιας μαύρης και άθλιας αντιΠΑΟΚτσήδικης προπαγάνδας.