Aγαπητή Metrosport,
Με τρεις νίκες στα τρία επίσημα ματς και με πολύ καλές εμφανίσεις και στα τρία, ο φετινός ΠΑΟΚ μάς δείχνει ένα διαφορετικό αγωνιστικό πρόσωπο. Με βάση τα μέχρι στιγμής δείγματα γραφής, μπορούμε να έχουμε τα πρώτα συμπεράσματα και να τα αιτιολογήσουμε, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι επιτέλους ο Φερέιρα βρήκε “χημεία”, αλλά και ότι η ομάδα βρήκε τη ζωντάνια, την ενέργεια, την ένταση, που όλη τη σεζόν της έλειπαν πέρσι. Και σ' αυτό καταλυτική συμβολή έχουν ο Σβαμπ, ο Μιχαηλίδης, ο Γιαννούλης, ο Τζόλης και ο Πέλκας.
Aπό τη στιγμή που προέκυψε το “λαχείο” Μιχαηλίδης, ήταν εύκολο να αξιοποιηθεί ακόμη περισσότερο ο Γιαννούλης. Τι κάνει ο Μιχαηλίδης; Μπορεί άνετα να είναι ένας καλός αριστερός μπακ, μπορεί άνετα να είναι και ένας κεντρικός μπακ, μπορεί άνετα να είναι και ένας αριστερός χαφ. Μπορεί δηλαδή να στηρίξει όχι μόνο τα σχήματα με τέσσερις στην άμυνα, αλλά και το 3-4-3 που επιλέγει φέτος ο Φερέιρα. Αυτό όμως τι άλλο σημαίνει; Οτι ο Γιαννούλης μπορεί να παίξει αριστερό χαφ, για να κερδίζει η ομάδα περισσότερα από τον επιθετικό οίστρο του.
Για το κέντρο της άμυνας, ο Φερέιρα έχει Βαρέλα, Κρέσπο, Ινγκασον και κοιμάται ήσυχος. Εχει επίσης τον αξιόπιστο Μιχάι, έχει και την επιλογή, αν παραστεί ανάγκη, όπως προχθές, να μετατρέψει σε δεξιό μπακ-χαφ τον Κρέσπο. Γι΄αυτήν όμως την τέταρτη προσθήκη στα χαφ, για το 3-4-3, έχει και Μάτος (με έναν αστερίσκο για το τι ακριβώς συμβαίνει μαζί του), έχει και Ροντρίγκο. Στην αμυντική γραμμή δεν του λείπει τίποτε και αν βρει τον τρόπο να επαναφέρει τον Πασχαλάκη στη ρότα της σοβαρότητας, δεν θα του λείπει τίποτε ούτε κάτω από τα γκολ ποστ και δεν θα χρειάζεται να ψάχνει έναν ακόμη τερματοφύλακα. Στο κάτω-κάτω, ο Ρέι δεν είναι αμελητέα ποσότητα.
Στα χαφ, λοιπόν, υπάρχει ο εξπέρ της μετάβασης από άμυνα σε επίθεση και αντίστροφα, που λέγεται Γιαννούλης, υπάρχει ένας από τους Μάτος, Ροντρίγκο, Κρέσπο, ακόμη και ο Μπίσεσβαρ, που είδαμε στο ματς με τη Λάρισα και η τετράδα συμπληρώνεται από τον Σβαμπ και τον Ελ Καντουρί. Ο Σβαμπ είναι... περίπτωση. Ενα τρεχαντήρι που ξέρει μπάλα και “βλέπει” γήπεδο. Ενας σπουδαίος κόφτης, που είναι εξίσου σπουδαίος στις μεταβιβάσεις. Δεν θα σε εντυπωσιάσει ποτέ με φαντεζί ενέργειες, αλλά θα παίζει πάντα πιστά τον ρόλο του με οξυδέρκεια, με ανεξάντλητη ενέργεια και, φυσικά, την εμπειρία που διαθέτει. Δίπλα του και δίπλα στους όλο ζωντάνια επίσης πλάγιους χαφ, φαίνεται ότι απαλλάχτηκε από την πλαδαρότητά του ο Ελ Καντουρί. Ο Μαροκινός έχει αφυπνιστεί. Είναι πιο ζωντανός, πιο ταχύς στη σκέψη και τα καταφέρνει καλύτερα στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Βοηθούν άλλωστε σ' αυτό οι “ολοζώντανοι” πλάγιοι επιθετικοί, που ξεχειλίζουν από ενέργεια. Ο Τζόλης και ο Πέλκας όχι μόνο τρέχουν ακατάπαυστα για να βοηθήσουν στην άμυνα, όχι μόνο πλαγιοκοπούν, όχι μόνο δημιουργούν, αλλά γίνονται συνεχώς και δεύτεροι φορ, εξ ου και τα γκολ που έχουν πετύχει.
Μπροστά, πότε ο Ακπομ, πότε ο Σφιντέρσκι, δεν κατάφεραν μέχρι στιγμής να παίξουν τον ρόλο του γκολτζή, πάντως ο Φερέιρα προτιμούσε στο βασικό σχήμα τον Ακπομ προφανώς γιατί μπορούσε να είναι περισσότερο “συμμετοχικός” από τον Σφιντέρσκι. Αν τώρα πουληθεί, ενδιαφέρον μεγάλο έχει να δούμε ποιος θα αποκτηθεί στη θέση του.
Στους υπόλοιπους θα βρούμε Αουγκούστο, Ζαμπά, Περέιρα, Νινούα, τον Κούτσια, ένα παιδί που είναι βέβαιο ότι θα γράψει ιστορία, τους νεαρούς Μπαλογιάννη, Τσαούση, Βρακά, Τσιγγάρα, αλλά και δύο ακόμη υπερπολύτιμους παίκτες. Τον Μίσιτς, που ευχής έργον θα ήταν να επανέλθει το συντομότερο δυνατό και, φυσικά, τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς, που, με πολύ λίγα λεπτά συμμετοχής μέχρι τώρα και πριν καλά-καλά προσαρμοστεί στην ομάδα, έχει προλάβει να δείξει την ποιότητά του.
ΥΓ. Θα είναι ελάχιστα τα 10 εκατομμύρια της ρήτρας μπροστά σ' αυτά που έχει να δώσει στον ΠΑΟΚ, αγωνιστικά, ο Γιαννούλης. Στο κάτω-κάτω, με πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ θα έρθουν πολλά περισσότερα χρήματα...
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης