Αγχώδης αλλά δίκαιη νίκη από τους γηπεδούχους, που ήταν σαφώς καλύτεροι. Ξεχείλισε από συναίσθημα η Τούμπα στο απίστευτο και αποθεωτικό σφιχταγκάλιασμα Ζαμπά – Λουτσέσκου.
Πήρε αυτό που ήθελε και που ασφαλώς το χρειαζόταν. Με δεδομένες τις ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες - λόγω πανδημίας – υπήρχε δικαιολογημένα ένας προβληματισμός και μια ανησυχία. Ωστόσο η «επιστροφή» των γηπεδούχων χθες στην αγωνιστική δραστηριότητα, μπορεί να πει κανείς ότι δεν άλλαξε σχεδόν σε τίποτα από την αντίστοιχη εικόνα προηγούμενων αναμετρήσεων. Η γνωστή απώλεια κλασικών ευκαιριών προκάλεσε και πάλι διαταράξεις, με αποτέλεσμα το παιχνίδι να παίζεται σχεδόν στα ίσια και το εύθραυστο 1-0 να αιωρείται σαν δαμόκλεια σπάθη πάνω από την ομάδα του Λουτσέσκου.
Αυτή η περιπετειώδης «επιστροφή» ωστόσο επεφύλαξε ένα εκπληκτικό φινάλε, με το απίστευτο και αποθεωτικό στιγμιότυπο του πανηγυρισμού του δεύτερου γκολ που το πέτυχε ο Λέο Ζαμπά. Ο τελευταίος ξεχύθηκε ασυγκράτητος προς τον πάγκο, αγκάλιασε τον προπονητή του και τον παρέσυρε στο γρασίδι, όπου έμειναν σφιχταγκαλιασμένοι και συγκινημένοι για αρκετό διάστημα.
Εδώ λοιπόν σε αυτό το συγκεκριμένο στιγμιότυπο ταιριάζει απόλυτα το «μια εικόνα χίλιες λέξεις». Μια εικόνα που έμοιαζε εκείνη την στιγμή σαν κάποιο αόρατο χέρι κρατώντας ένα τεράστιο μπλάνκο και έσβηνε αστραπιαία όλα όσα είχαν σχέση με το άγχος και τις όποιες επιφυλάξεις μπορούσαν να υπάρχουν για την δύσκολη νίκη. Όχι μόνον η ομάδα αλλά και ο κόσμος (που έβλεπε το παιχνίδι από την τηλεόραση) ένιωσαν ένα ιδιαίτερο συναίσθημα, μια συγκίνηση θα έλεγα, συμμετέχοντας και αυτοί με το δικό τους τρόπο σε ότι έζησε εκείνα τα δευτερόλεπτα ο κόουτς με τον παίκτη του. Ο προπονητής που έδωσε την δεύτερη ευκαιρία σε έναν χαρισματικό νεαρό να επιστρέψει στο ξέφωτο. Απίστευτη στιγμή στα αλήθεια.
Γυρίζοντας στο παιχνίδι επαναλαμβάνουμε ότι οι γηπεδούχοι ήταν καλύτεροι και νίκησαν δίκαια. Αν κάτι πρέπει να τονιστεί και μάλιστα ιδιαίτερα για το χθεσινό 90λεπτο, είναι εκτός της επιστροφής και συμμετοχής στο παιχνίδι του Λέο Ζαμπά και η αντιστοιχη του Τσόλακ. Η εμφάνιση και των δύο ασφαλώς και αποτελεί ένα μήνυμα από τον Λουτσέσκου. Ευκολοερμήνευτο για τον Βραζιλιάνο και αδιευκρίνιστο ακόμη για τον Κροάτη. Με αυτά και με αυτά λοιπόν, μπορούμε να καταλήξουμε ότι το χθεσινό τρίβαθμο είναι ειδικών συνθηκών (λόγω των προβλημάτων της πανδημίας) αλλά και μηνυματικών επιστροφών (Ζαμπά – Τσόλακ).
Σε ατομικό επίπεδο, ο Πασχαλάκης δείχνει ότι είναι σε καλή κατάσταση. Ο νεαρός Λύρατζης αρχίζει να πείθει, είναι σαφέστατα καλύτερος από τον Τέιλορ. Ανεβασμένος ο Ίνγκασον, ενώ ο Κούρτιτς παρά την απώλεια του πέναλτι, είχε μεγάλη συμμετοχή σε ότι ουσιαστικό αφορούσε την εξέλιξη του παιχνιδιού. Εξαιρετικός ο νεαρός Τσιγγάρας, του οποίου η αντικατάσταση μάλλον έδωσε το κέντρο στους αντιπάλους. Ο Μουργκ σε μέτρια και πάλι επίπεδα, με το ερωτηματικό προς τον Λουτσέσκου τι περισσότερο του βρίσκει από ότι όλοι διαπιστώνουμε, δίνοντας του άπειρες ευκαιρίες, τις οποίες κάλιστα θα μπορούσε να δώσει αντίστοχα στον Κούτσια και στον Κωσταντέλια. Σπιρτόζος, αλλά λίγος ο Μιτρίτσα. Μαχητής και δύσκολος φορ για τους αντιπάλους ο Σφιντέρσκι. Η διαιτησία δεν είχε ιδιαίτερα προβλήματα.
ΥΓ: Νέα εντυπωσιακή παράσταση από τον νεαρό Λάμπρου (δανεικός στον ΟΦΗ). Πρωταγωνιστής της νίκης με δύο πανέμορφα γκολ, σε ένα γεμάτο ουσία 90λεπτο.