Εμφάνιση για πρόστιμο ή εμφάνιση βολεμένων; Μπορεί να υπάρχει και τρίτη εξήγηση στο μυαλό των ποδοσφαιριστών του Αρη, αλλά ας πάρει κάποιος το θάρρος να “βγει” δημόσια και την εκφράσει. Αν βρει λόγια...
Για την αποφυγή παρερμηνειών, αναφερόμαστε στους παρόντες (αυτοί που κρίνονται και γράφουν ιστορία), δηλαδή σε όσους είχαν δικαίωμα και έπαιξαν στο παιχνίδι του “Κλ. Βικελίδης” κόντρα στον ΠΑΟΚ. Οι δικαιολογίες είναι εντός πλαισίου, αλλά δεν αφορούν την διάθεση και την απουσία στοιχειώδους πάθους κόντρα σε αντίπαλο, ο οποίος δεν είναι αδιάφορος. Κι αυτό κάτι σημαίνει για την προσπάθεια των “κιτρινόμαυρων”.
Προφανώς, συγκεκριμένο γκρουπ παικτών θεωρεί ότι έχει καπαρωμένη τη θέση του στο ρόστερ ή ότι οι αυξήσεις των ετήσιων αποζημιώσεων στα νέα (;) συμβόλαια, δίνονται ελαφρά τη καρδία και δεν χρειάζεται, εκ μέρους τους, προσπάθεια, ώστε να πεισθεί και η διοίκηση.
Προφανώς, κάποιοι βολεύονται από το ban και θεωρούν εαυτούς υπεροπολύτιμους ή αναντικατάστατους, με αποτέλεσμα να μη χρειάζεται να ιδρώσουν. Ή για να το θέσουμε πιο... καλοκαιρινά, ίδρωσαν αλλά όχι επειδή προσπάθησαν, αλλά επειδή η Θεσσαλονίκη είχε καμιά 30αριά βαθμούς Κελσίου.
Θερμοκρασίες που συμβάδιζαν με ψυχολογία διακοπών, όμως, έλα, που το Πρωτάθλημα δεν τελείωσε ακόμη.
Η εικόνα του Άρη ήταν αποκρουστική. Για 45 λεπτά δεχόταν ανηλεές σφυροκόπημα και με εξαίρεση τους Κουέστα και Γκάμα, οι υπόλοιποι αδυνατούσαν να ακολουθήσουν τον ρυθμό του αντιπάλου, ο οποίος όποτε ήθελε δημιουργούσε ευκαιρίες, σκόραρε και γενικώς έδειχνε ότι δεν υπάρχει ντέρμπι.
Στο δεύτερο ημίχρονο, το φιλότιμο μοιράστηκε σε δυο-τρεις επιπλέον ποδοσφαιριστές, οι οποίοι για περίπου 15 λεπτά φανέρωσαν διάθεση, προκειμένου να τεθεί θέμα... ανατροπής, αλλά η πλειοψηφία είχε μάλλον το νου της σε “κλείσιμο” αεροπορικών εισιτηρίων.
Η έκφραση στο πρόσωπο του Μίκαελ Ενινγκ έλεγε πολλά. Ο Γερμανός, απλώς, παρακολουθούσε τους παίκτες του, δεν είχε δυνατότητα να παρέμβει και περιορίστηκε σε οδηγίες χωρίς αντίκρισμα. Οσο για αλλαγές από τον πάγκο; Ούτε για δείγμα.
Οι όποιες δικαιολογίες και τα όποια παράπονα μπορούν να διατυπωθούν στα αρμόδια χείλη και όχι να μετατραπούν σε αφορμές για τέτοιες εμφανίσεις.