Ασφαλώς θα έχετε ενημερωθεί ποια θα είναι τα όσα υπερπολύτιμα θα προκύψουν για τον Δικέφαλο, αν καταφέρει να ρίξει στο καναβάτσο την πολύπειρη Μπεσίκτας. Ο αποκλεισμός των Τούρκων σημαίνει ένα τεράστιο άλμα (αγωνιστικό, οικονομικό, επικοινωνιακό και πάνω από όλα ψυχολογικό) για τους δευτεραθλητές, οι οποίοι προσπαθούν να επανακάμψουν μετά την περιπέτεια της τελευταίας αγωνιστικής περιόδου.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο, τόσο στο χθεσινό μας σχόλιο όσο και στο σημερινό θα σταθούμε και θα επιμείνουμε σε μια βασική άποψη που αφορά την ορθολογική, ρεαλιστική και απόλυτη εκτίμηση ή και επανεκτίμηση της κρισιμότητας και της σπουδαιότητας της συγκεκριμένης αναμέτρησης, από μέρους των γηπεδούχων. Αν έχει γίνει δηλαδή μια αξιολόγηση η οποία θα πρέπει να ξεκινήσει από την κορυφή (Ιβάν), να περάσει στους συνεργάτες του και να καταλήξει στο δίδυμο των υπευθύνων του ποδοσφαιρικού τμήματος (κόουτς και τεχνικό διευθυντή). Ένας υπεύθυνος υπολογισμός και μια εκτίμηση των «δεδομένων» σε όλα τα επίπεδα.
Ιδιαίτερα όμως σε εκείνα που έχουν σχέση με το κατά πόσο αυτή τη στιγμή είναι ή μπορεί να γίνει η ομάδα ετοιμοπόλεμη και να αναλάβει τη μεγάλη ευθύνη μιας τόσο σημαντικής αποστολής. Μας χωρίζει ένα δεκαπενθήμερο από το παιχνίδι και σίγουρα η εικόνα που παρουσιάζουν οι δευτεραθλητές δεν προδιαθέτει για ευοίωνες πιθανολογήσεις. Στα δύο φιλικά βεβαίως υπήρξε μια προσπάθεια ανασυγκρότησης και αναδιάταξης που όμως δεν φάνηκαν να δίνουν σοβαρές λύσεις, όπως επίσης κι ελπίδες ότι μπορεί να διορθωθεί εύκολα η κατάσταση.
Εδώ λοιπόν μπαίνει ο ρόλος εκείνων που έχουν την ευθύνη αλλά και την εξουσία να συνδράμουν για να αλλάξει προς το καλύτερο η εικόνα και η εν γέννει κατάσταση. Και ο ρόλος αυτός δεν έχει βέβαια απόλυτη σχεση με τις απεγνωσμένες προσπάθειες του Πορτογάλου να «φτιάξει»... κάτι από το υπάρχον έμψυχο υλικό. Αλλά επικεντρώνεται σε μια δυναμική και αποφασιστική παρέμβαση, ώστε να αλλάξουν συνθήκες και προοπτικές και ο φόβος για τις αδυναμίες να μετατραπεί σε μια ανατροπή που θα φέρει αισιοδοξία, ενθάρρυνση γιατί όχι και ενθουσιασμό.
Όπως αντιλαμβάνεστε μιλάμε για παρεμβάσεις υψηλού επιπέδου για την ουσιαστική ενίσχυση του ρόστερ, με μία ή δύο κινήσεις ευρωπαϊκού επιπέδου. Μπορούν να γίνουν; Ασφαλώς και ναι αν υπάρχει τέτοια βούληση. Τα περί financial fair play μάλλον μπορούν να αντιμετωπιστούν λόγω όχι τόσο της οικονομικής άνεσης του Ιβάν, όσο της πολυδιάστατης επιχειρηματικής του δραστηριότητας σε παγκόσμιο επίπεδο. Θα μου πείτε όμως εδώ μας μένουν 15 ημέρες και με ποιο τρόπο μπορούν να βοηθήσουν οι όποιες υπερβάσεις αποφασιστούν. Αυτό είναι ένα θέμα κι ένα πρόβλημα το οποίο πρέπει να συνυπολογιστεί με το αντίστοιχο που έχουν οι αντίπαλοι.
Οι οποίοι έχουν επιδοθεί σε ένα ράλι μεταγραφικό για να καλύψουν μεγάλες αποχωρήσεις βασικών τους παικτών. Ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή δεν αντιμετωπίζει τόσο πρόβλημα αναπλήρωσης πολλών απόντων, όσο την απουσία στο συγκεκριμένο αγώνα δύο τουλάχιστον ποδοσφαιρικών προσωπικοτήτων για να βρεθούν οι «αρμοί» για να συνδεθούν οι εμφανώς αποδιοργανωμένες γραμμές του. Για αυτό ακριβώς μιλάμε συγκεκριμένα για δύο παρεμβάσεις – υπερβάσεις. Σαφέστατα στο συγκεκριμένο θέμα τον πρώτο λόγο έχει ο Ιβάν.
Αρκεί οι συνεργάτες του να μην του αποκρύψουν τις αδυναμίες που υπάρχουν, προσπαθώντας να τον πείσουν ότι είναι οι μόνοι που ενδιαφέρονται και σκέφτονται το πορτοφόλι του. Άλλωστε εδώ μιλάμε για μια πιθανή πρόκριση πραγματικό χρυσάφι. Η οποία αν χαθεί, θα έχουμε εκτός όλων των άλλων και μια τεράστια χασούρα για τον μεγαλομέτοχο. Αξίζει λοιπόν έστω και μέσα στο λίγο χρόνο που απομένει να δούμε κινήσεις που θα στοχεύουν προς αυτή την κατεύθυνση. Της ψυχολογικής και αγωνιστικής αναζωογόνησης των δευτεραθλητών. Και κάτι ακόμη. Άμεση επιστροφή του μεγάλου αρχηγού. Η σημαία να ξαναμπεί στον ιστό της με ότι σημαίνει αυτό και με τον οποιοδήποτε τρόπο. Βιεϊρίνια και ΠΑΟΚ πρέπει και πάλι να σφιχταγκαλιαστούν.