Εχουν αρχίσει
να μην εκπλήσσουν τα αρνητικά αποτελέσματα
του ΠΑΟΚ. Ο κόσμος που τον παρακολουθεί
έχει αρχίσει να εθίζεται με την σκέψη
της γκέλας κι αυτό αποτελεί μεγαλύτερο
πρόβλημα για την ομάδα και από την ίδια
την ήττα χθες στην Νεάπολη. Πριν τρία
χρόνια, θα θεωρούταν αδιανόητο ο ΠΑΟΚ
να προηγηθεί στο σκορ και και να μην
έχει τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα, χθες,
με το που σκόραρε ο Σφιντέρσκι και ο
Ιωνικός ισοφάρισε, ο Δικέφαλος έμοιαζε
σαν σε καράβι σε θαλασσοταραχή.
Καταντά κουραστικό και σε μεγάλο βαθμό και αποκαρδιωτικό να βλέπει κανείς τα ίδια λάθη να επαναλαμβάνονται (πόσα ακόμη γκολ θα δεχθεί ο Δικέφαλος από φάσεις που αρχίζουν με παίκτη να βγαίνει στην πλάτη του Τέιλορ;), όμως οι παίκτες του ΠΑΟΚ δείχνουν ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Κακή ψυχολογία και έλλειμμα προσωπικότητας διέγνωσε ο Ραζβάν Λουτσέσκου, φροντίζοντας μάλιστα να τονίσει ότι πολλές φορές όταν στραβώνουν τα ματς και ο ΠΑΟΚ τρέχει γιατί δεν έχει κάτι άλλο να χάσει, εμφανίζεται καλύτερος.
Η λάθος διάγνωση του Λουτσέσκου
Δυστυχώς, το πρώτο πρόβλημα για την ομάδα δημιουργήθηκε από την ίδια την αρχική διάγνωση του Ραζβάν Λουτσέσκου για το ρόστερ του ΠΑΟΚ. Ο Ρουμάνος τεχνικός, ίσως λόγω συναισθηματικού δεσίματος με την παλιά φρουρά, ίσως γιατί υπερεκτίμησε τις δικές του δυνατότητες ως προπονητής, πίστεψε ότι με αυτή την ομάδα μπορεί και Πρωτάθλημα να πάρει και διάκριση στην Ευρώπη να πετύχει. Λίγους μήνες αργότερα διαπιστώνει ότι ανέβασε, κακώς, πολύ ψηλά τον πήχη γι’ αυτόν τον ΠΑΟΚ και ζητάει συγνώμη από τον Μπίσεσβαρ γιατί τον πίεσε παραπάνω από όσο άντεχε, αφού έχει ξεμείνει από ενέργεια (και ο ίδιος ο κόουτς του ΠΑΟΚ από εναλλακτικές λύσεις θα συμπληρώσουμε εμείς).
Πλέον οι παίκτες που αποκτώνται (πλην Αντριγια) δεν είναι από το πάνω ράφι
Ωστόσο, το υπερβολικό πιστεύω του 52χρονου τεχνικού του ΠΑΟΚ για τους παίκτες με τους οποίους δουλεύει είναι μικρότερο από άλλα σοβαρά προβλήματα της ομάδας. Έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα το γεγονός ότι από το καλοκαίρι του 2019 και έπειτα, ο Δικέφαλος αποκτά σταθερά παίκτες από κατώτερο ράφι από εκείνο που είχε μάθει να ψωνίζει από το καλοκαίρι του 2016 και έπειτα. Αν σκεφτεί κανείς ότι έχουν δοθεί 3 εκατομμύρια για την αγορά των δικαιωμάτων του Ντόουγκλας, άλλα τόσα για τον Εσίτι (ας μη βάλουμε και τα 3,5 του Τσόλακ γιατί δεν πρόλαβε καλά καλά να παίξει) ας μην αποδώσει στο έλλειμμα χρημάτων που δαπανώνται το γεγονός ότι στην Τούμπα έχουν συρρεύσει παίκτες που ούτε εμπειρία πρωταθλητισμού και κατάκτησης τροπαίων είχαν, ούτε σημαντικές ευρωπαϊκές παραστάσεις. Μόνο στην σκέψη ότι ο ΠΑΟΚ του 2018 είχε στα ντουζένια του τον Βιεϊρίνια, πρωταθλητή Ευρώπης, μέλος της καλύτερης ενδεκάδας της Μπουντεσλίγκα, Κυπελλούχο Γερμανίας και βγαλμένο από την παραγωγική διαδικασία μίας μεγάλης ομάδας όπως είναι η Πόρτο, τον Μάτος που είχε παίξει τελικό Europa League, τον Πρίγιοβιτς νταμπλούχο Πολωνίας με συμμετοχές και γκολ σε φάση ομίλων του Champions League και τον νταμπλούχο Ρουμανίας Βαρέλα (όπως και ο Τόσκα) και ορισμένους άλλους σημαντικούς παίκτες, αντιλαμβάνεται κανείς ποια είναι τελικά η απάντηση στο ερώτημα Λουτσέσκου περί προσωπικοτήτων.
Δυστυχώς, ο ΠΑΟΚ έριξε το επίπεδο στο υλικό του και πλέον αντί να διαθέτει ολοκληρωμένους μπακ που τα έκαναν όλα όπως ο Βιεϊρίνια και ο Μάτος, έχει ποδοσφαιριστές με θετικά στοιχεία επίθεση (Τέιλορ και Σίντκλεϊ) , αλλά πολύ μέτριους έως κακούς στην άμυνα. Επίσης, οι χαφ του πλέον δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη, ακόμη κι αν δείχνουν ποιότητα σε άλλες στιγμές, όπως ο Κούρτιτς με τις στημένες μπάλες. Αντιλαμβάνομαι το παράπονο του Ρουμάνου κόουτς ότι δεν έχει χρόνο να δουλέψει, αφού υπάρχουν συνεχώς παιχνίδια, αλλά η αλήθεια είναι ότι πολύ δύσκολα μπορεί να καταφέρει το ψάρι να γίνει κρέας και χρειάζεται οπωσδήποτε καλύτερο υλικό στα χέρια του.
Ο Σαββίδης έχει πάψει να έρχεται, δεν φρόντισε όμως για τον αντ΄αυτού στον ΠΑΟΚ
To ποιόν των μεταγραφών, όμως, δεν είναι αυτό που πρέπει γιατί η λειτουργία του οργανισμού ΠΑΟΚ δεν είναι η σωστή. Κακά τα ψέματα, ο ΠΑΟΚ στα χρόνια Σαββίδη είναι ένα προσωποκεντρικό κλαμπ. Τα πάντα περνούν από τα χέρια του ομογενή επιχειρηματία και εκείνος είναι που παίρνει την τελική απόφαση. Το ποδοσφαιρικό τμήμα τον αισθανόταν πολύ κοντά του κάθε φορά που πήγαινε στο ξενοδοχείο, έλεγε στους παίκτες «εσείς παίξτε την μπάλα σας και μη φοβάστε τίποτα, εγώ είμαι εδώ» και τους συνόδευε μέχρι το γήπεδο. Προσωπικά, έχω κάνει άπειρες συζητήσεις με ποδοσφαιριστές της 2018-2019 και όλοι υπερτόνιζαν τον ρόλο του Σαββίδη στο να φτάσει ο ΠΑΟΚ στο αήττητο Πρωτάθλημα και το νταμπλ.
Πλέον, για τους δικούς του λόγους (προσωπικά μου αρκεί και μόνο που θεωρεί ότι πρέπει να παίρνει έξτρα μέτρα προφύλαξης από τον κορονοϊό) ο Σαββίδης απέχει. Μάλιστα για πολλούς μήνες δεν είχε έρθει στην Ελλάδα και ο γιος του Γιώργος που τελευταία μοιάζει πιο ενεργός. Ωστόσο, ο ομογενής επιχειρηματίας δεν φρόντισε να ορίσει κάποιο πρόσωπο υπεύθυνο για να αποτελεί τον αντ’ αυτού, τα μάτια και τα αυτιά του κοντά στην ομάδα για να μπορεί να παρεμβαίνει όταν χρειάζεται. Δεν ξέρω ποια μηνύματα φτάνουν στα αυτιά του Σαββίδη για την ομάδα και την κατάσταση που βιώνει, είναι σαφές όμως, ότι το πρόβλημα είναι κυρίως διοικητικό. Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη και έναν άνθρωπο που θα αποτελεί τον εκπρόσωπό του στην ομάδα και τεχνικό διευθυντή γιατί το καράβι είναι μεγάλο, χρειάζεται σωστή οργάνωση και καθαρό επιμερισμό ευθυνών. Κάθε στέλεχος να κρίνεται στον τομέα του για την δουλειά που κάνει, χωρίς οι ευθύνες να κρύβονται πίσω από την τελική απόφαση του Σαββίδη.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook