Αγαπητή
Μetrosport
Aδύνατο
να μην πονάω. Αδύνατο να μην έχω θυμό.
Αδύνατο να ξεχάσω. Αδύνατο να συγχωρήσω.
Αδύνατο να πάψω να ζητώ απονομή δικαιοσύνης
για το έγκλημα στα Τέμπη. Απονομή
δικαιοσύνης για ΟΛΟΥΣ τους ενόχους.
Eπί
Ιβάν Σαββίδη, αλλά και νωρίτερα, πάντα
γινόταν καλή δουλειά στην Ακαδημία του
ΠΑΟΚ. Το παρακάτω δεν πήγαινε καλά. Η
καθιέρωση στην πρώτη ομάδα παικτών που
έβγαιναν από τα σπλάχνα. Κανείς από τους
προπονητές δεν είχε τη διάθεση να
εμπιστευτεί τους πιτσιρικάδες, κανείς
δεν αφιέρωνε χρόνο σ' αυτούς για να τους
βελτιώσει, αλλά έφταιγε γι' αυτό και το
κλαμπ. Το οποίο δεν έπαυε ποτέ να ζητάει
άμεσα αποτελέσματα. Το οποίο απαιτούσε
τίτλους και ευρωπαικές διακρίσεις,
ανεξάρτητα αν, αντικειμενικά, υπήρχαν
τα φόντα για τέτοιες επιτυχίες. Και το
οποίο άλλαζε πανεύκολα προπονητές,
επειδή “αποτύγχαναν” να πάρουν
Πρωτάθλημα, Κύπελλο, ή, να κάνουν με την
ομάδα αξιόλογη πορεία σε ευρωπαική
διοργάνωση.
Τρανταχτή απόδειξη
για το γεγονός ότι δεν ήξεραν τι θέλουν
στον ΠΑΟΚ αποτελούν τρία κορυφαία
παραδείγματα με τους τρεις καλύτερους
ποδοσφαιριστές που βγήκαν από την
Ακαδημία του ΠΑΟΚ και πριν και μετά την
εμφάνιση του Ιβάν Σαββίδη: Και ο Δημήτρης
Σαλπιγγίδης και ο Στέφανος Αθανασιάδης
και ο Δημήτρης Πέλκας έφτυσαν αίμα για
να αποδείξουν ότι πρέπει να παίζουν
στην πρώτη ομάδα. Τον Σαλπιγγίδη τον
“ξεφόρτωσαν” δανεικό στη Λάρισα και
την Καβάλα, τον Αθανασιάδη στον
Πανσερραικό, τον Πέλκα στον Απόλλωνα
Καλαμαριάς και στη Σετούμπαλ. Ακόμη και
ο προφεσόρ Φερνάντο δυσκολεύτηκε να
καταλάβει και να παραδεχτεί ότι είχε
στη διάθεσή του έναν παίκτη με το χάρισμα
του εκτελεστή, έναν φορ που έβαλε σύντομα
το όνομά του στη λίστα των 10 κορυφαίων
σκόρερ στην ιστορία του ΠΑΟΚ...
Το περασμένο καλοκαίρι, λίγο από ανάγκη, λίγο από συνειδητή επιλογή συγκεκριμένων παιδιών που κάποιοι τα πίστεψαν, έγινε αυτό που ποτέ άλλοτε δεν γινόταν. Εντάχθηκαν στην πρώτη ομάδα αρκετοί πιτσιρικάδες και όχι μόνο από την Ακαδημία, αλλά και από μεταγραφές. Ηδη ο ΠΑΟΚ έχει κερδίσει τρεις παίκτες. Τον Κοτάρσκι, τον Κουλιεράκη και τον Κωνσταντέλια και περιμένει έναν τέταρτο, που είναι... καταδικασμένος να αφήσει εποχή, τον Τζίμα. Μαζί με Μιχαηλίδη, Λύρατζη, Τσαούση, Φιλίπε Σοάρες, Ρικάρντο και Ντάντας, αν αποκτηθεί το καλοκαίρι, αλλά και Μπαλωμένο, Ταλιχμανίδη, Παναγιώτου, Σελιμάι και Γκορντεζιάνι, που περιμένουν από πίσω, έχουμε συνολικά 15 νεαρούς στο ρόστερ, χωρίς να μπορούμε να ξέρουμε πόσοι και ποιοι θα προστεθούν το καλοκαίρι.
Σε κάθε περίπτωση,
περισσότεροι από τους μισούς του παίκτες
του ρόστερ θα είναι νεαροί και οι
περισσότεροι από αυτούς θα είναι Ελληνες.
Τότε, λοιπόν, θα μπορούμε να λέμε ότι
επιτέλους ο ΠΑΟΚ μπήκε στον σωστό δρόμο.
Και θα μένει να δούμε τι είδους διαχείριση
θα γίνει. Γιατί κι αυτό είναι κομβικό.
Αν δηλαδή και πότε θα πουληθούν τα
“κομμάτια” που είναι πρώτα στη βιτρίνα
και κυρίως αν οι πωλήσεις θα γίνουν
απλώς για να προκύψουν κέρδη, ή για να
γίνει η ομάδα ακόμη πιο ισχυρή
αναπληρώνοντας αυτούς που πωλούνται
με ακόμη καλύτερους.
ΥΓ. Ετσι ή αλλιώς, το πιο ενδιαφέρον που συμβαίνει φέτος είναι η ανάδειξη των νεαρών παικτών από τον ΠΑΟΚ. Αυτό είναι το πιο ουσιαστικό και το πιο ωφέλιμο για το ελληνικό ποδόσφαιρο, γενικότερα, γεγονός. Κι αυτά τα παιδιά καμια τοξικότητα δεν μπορεί να τα “πνίξει”, ούτε να ανακόψει την εξέλιξή τους. Φροντίζει ο ΠΑΟΚ γι' αυτό, αλλά και η ίδια η δική τους γρανιτένια προσωπικότητα. Η ίδια που έχουν, μαζί με το ταλέντο τους, τα άλλα πολλά παιδιά του ΠΑΟΚ, που έχουν πλημμυρίσει τα ρόστερ της Εθνικής Ελπίδων και της Εθνικής Νέων...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης