Γράφει ο Θάνος Μπούζας
Όταν έρχεται αυτή η ώρα πρέπει να ξεχνιούνται όλα. Μας αρέσει δεν μας αρέσει ο τάδε παίκτης, ο προπονητής, οι διοικούντες, δημιουργούμε ένα πνευματικό κενό και τα αφήνουμε για λίγο παραπέρα. Ο χρόνος σιγά- σιγά σταματά και γυρίζει πέντε δεκαετίες πίσω, όταν άρχιζε μια απίστευτη και αναντίστοιχη με τις δυνάμεις, τις δυνατότητες, τον πλούτο και την καθεστωτική εξουσία που διέθετε τότε η κάθε ομάδα, «παράδοση».
Με αιτίες πολλές και αφορμή την αρπαγή του Κούδα, ο κόσμος της Βορείου Ελλάδος συσπειρώνεται και ενώνεται σ’ ένα συμπαγές αγωνιστικό γρανιτένιο τοίχος που για πολλά χρόνια καμία πολιορκητική μηχανή του Ολυμπιακού δεν μπόρεσε να διαπεράσει. Είτε είχε καλή ομάδα είτε μέτρια ο Δικέφαλος του Βορρά έκανε τις κηδείες μία πίσω από την άλλη για τους Πειραιώτες με αποτέλεσμα οι παίκτες των τελευταίων ακόμη και στις μεταξύ τους συζητήσεις να το θεωρούν όχι απλώς ένα παιχνίδι χαμένο αλλά ένα παιχνίδι που δεν θα ήθελαν να παραβρεθούν.
Το δυστύχημα στη σημερινή ομάδα είναι ότι οι Έλληνες παίκτες και αυτοί που μπορούν να δώσουν, να μεταλαμπαδεύσουν τη σημασία αλλά και το γενετικό υλικό μιας τέτοιας συνάντησης είναι ελάχιστοι. Το ότι δεν υπάρχουν φίλαθλοι στις εξέδρες πολλαπλασιάζει την δυσκολία αλλά και την αντίληψη μιας τέτοιας μεγάλης ποδοσφαιρικής απαίτησης. Γιατί δεν είναι πρόκληση να κερδίσεις τον πρώτο της βαθμολογίας αλλά απαίτηση να επανέλθεις στα ποδοσφαιρικά σου ιδεώδη , αυτά που σε μεγάλωσαν , σε στήριξαν και σε γιγάντωσαν σαν ομάδα.
Τον ΠΑΟΚτσή την Κυριακή δεν τον ενδιαφέρει ούτε η δεύτερη θέση, ούτε το Κύπελλο, ούτε καν ο Μαρινάκης και ο Καραπαπάς. Αυτό που υπάρχει ριζωμένο στην καρδιά και στο μυαλό του σαραντάρη πενηντάρη και βάλε ΠΑΟΚτσή είναι η αντίσταση στην αέναη αδικία με τον πλέον εμφατικό τρόπο. Τη νίκη και τον διασυρμό της πιο μισητής ομάδος στην Ελλάδα. Αυτής που θεωρεί την αδικία θέσφατο και τρόπο επιβολής. Που απαιτεί από την δικαιοσύνη να γίνει όπλο της. Που έχει μετατρέψει τους πολιτικούς σε υπηρέτριες και τους δημοσιογράφους σε υπαλλήλους.
Δυστυχώς αυτοί που μπορούν να μας καταλάβουν λιγοστεύουν συνεχώς. Ωστόσο ο κ. πρόεδρος του Ολυμπιακού με τους παρατρεχάμενούς του φροντίζουν με ποικίλους τρόπους να μας θυμίζουν ότι το μόνο που άλλαξε είναι ότι η «αδικία» εκσυγχρονίστηκε!!
Ο Ιβάν Σαββίδης, το αντιλήφθηκε στον ημιτελικό με τον Μακ, όταν 5 διαιτητές δεν είδαν το πέναλτι. Ο πρόεδρος τότε το 2016 δε κατέβασε την ομάδα στο 2ο ημιτελικό. Το αντιλήφθηκε με την ΑΕΚ και την αφαίρεση του πρωταθλήματος με το γκολ του Βαρέλα. Το αντιλήφθηκε με το ότι του αφαίρεσαν ξανά το δικαίωμα να διεκδικήσει πρωτάθλημα με την πολυιδιοκτησία. Θα το αντιληφθεί και στο μέλλον πολλές φορές αν δεν θωρακίσει αποτελεσματικά την ομάδα τόσο με στελέχη που νιώθουν από ΠΑΟΚ όσο και με παίκτες ποιότητας.
Αυτό που μετρά όμως τώρα είναι η νίκη επί του Ολυμπιακού. Ο ΠΑΟΚ επιβάλλεται να μπει μέσα δίνοντας κάθε ικμάδα ενέργειας που έχει, Να παίξει έξυπνα αλλά και αποφασιστικά. Δώστε επιτέλους στους ποδοσφαιριστές να καταλάβουν τι σημαίνει η ασπρόμαυρη ρίγα και η φανέλα που φοράνε!