Θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τη ζωή μας πιο χιουμοριστικά! Με όλα τα ζοφερά που τριγυρνούν ως υποψήφιοι θεριστές γύρω από τις ζωές μας, το γέλιο θα ήταν μια καλή διαφυγή ώστε να επιβιώσουμε τουλάχιστον ψυχολογικά. Για παράδειγμα είδαμε τον κ. Καραπαπά να μοιράζει φούστες.
Αν δεν ήταν το ποδόσφαιρο μας καθημαγμένο από δόλιες πρακτικές, συμπεριφορές και μεθόδους, τότε θα γελούσαμε με την «πρωτότυπη» χειρονομία του αντιπροέδρου του Ολυμπιακού. Κάτι ανάλογο και δυσεξήγητο συνέβη την περασμένη εβδομάδα με τον πρωθυπουργό της χώρας που τις τελευταίες μέρες τις κυβέρνησής του προφανώς και θέλει να τις εμπλουτίσει με κάθε είδους πρωτοφανείς σε έμπνευση και εκτέλεση πράξεις, που θεσμικά απέχουν από το αξίωμα του και πρακτικά συμβαδίζουν με το επίτιτλο της επιδίωξης διεφθαρμένων παραγόντων που φαίνεται ότι ασπάζεται την άποψή τους, τους ακούει και απ’ ότι φαίνεται τους υπηρετεί.
Επειδή έχουμε ένα σεβασμό προς τον θεσμό του πρωθυπουργού και δεν επιθυμούμε το κείμενό μας να έχει ως κύριο χαρακτηριστικό ένα πολύ άσχημο περιστατικό που έγινε εξαιτίας μιας λανθασμένης απόφασης θα θέλαμε να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και να αιτιολογήσουμε γιατί ευθύνεται η κυβέρνηση και η δικαστική εξουσία, γιατί καταστρέφουν και δε βοηθούν το ποδόσφαιρο και γιατί πλέον σε στιγμιότυπα τύπου Καραπαπά όσοι τα χειροκροτούν και γελάνε μ’ αυτά έχουν καταστραμμένους εγκεφάλους.
Το ποδόσφαιρο, γι’ αυτούς που το αγαπούν, έχει χαρακτηριστικά μιας ύπαρξης. Είναι ζωντανό, προσφέρει χαρές και λύπες. Μικρές ή και μεγάλες κοινωνίες εξαρτώνται ψυχολογικά από αυτό και στις ανεπτυγμένες χώρες που γνωρίζουν πως να το διαφυλάττουν και να το προωθούν σωστά, είναι ένας οικονομικός θησαυρός. Στην Ελλάδα τα επίκτητα χαρακτηριστικά του ποδοσφαίρου αποφλοιώνονται προς όφελος των λίγων. Θέλουν να κυριαρχήσουν στο ποδόσφαιρο και κατ’ επέκταση στις ομάδες που το ακολουθούν ή εξαρτώνται κατά οποιονδήποτε τρόπο από αυτό.
Οι κυβερνήσεις στο διηνεκές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που εξοβελίστηκαν εν ριπή οφθαλμού, έγιναν έρμαια της ολιγαρχίας και του φόβου που τις προξενούσε. Η εξουσία εξουσιάζονταν και οι λίγοι έκαναν κουμάντο. Όπως αντιλαμβάνεστε αναφερόμαστε στο ποδόσφαιρο αλλά προφανώς αυτό επεκτείνετε και στο μεγαλύτερο μέρος των κοινωνικών αγαθών.
Έτσι αντί να δούμε μια κυβέρνηση να καταδεικνύει την εργαλειοθήκη της που είναι οι νόμοι και η δικαιοσύνη και να την προστατεύει, γίναμε μάρτυρες του απίθανου. Άδεια ντουλάπια σκέψης. Άτομα που ορίζουν τις τύχες αυτού του τόπου είναι στο διηνεκές ανίκανα να πατάξουν την ολιγαρχία που βάζει τα παιδιά μας να σκοτώνονται, που αδειάζει τα γήπεδα, που απομακρύνει κάθε λογική επένδυση από τον αθλητισμό, που μπορεί να βρίζει και να απειλεί σε πανελλήνια μετάδοση και με πρωτοσέλιδα που δεν υπόκεινται σε κανένα νόμο. Διότι η Ελλάδα μπορεί να μην είναι φορολογικός παράδεισος αλλά είναι δικαστικός παράδεισος. Μπορεί να μην έχει offshore εταιρίες αλλά έχει δικαστικούς που αντί να κυνηγούν το πλημμέλημα και το κακούργημα ασκούν πλημμελώς ή καλύτερα δεν ασκούν τα καθήκοντα τους … όπου χρειάζεται. Κύριε πρωθυπουργέ, Αυγενάκη, αθλητικέ εισαγγελέα: Εσείς αφήσατε την κατάσταση να φτάσει στο μη παρέκει.
Εσείς φέρεται μέρος της ευθύνης για ότι συμβεί. Αντί κύριε Πρωθυπουργέ να πιάσετε τον Μαρινάκη, τον Μελισανίδη και τον Αλαφούζου και να τους θέσετε τελεσίγραφο είστε τόσο παγιδευμένος λόγω της πρότερης μη ενασχόλησής σας με ένα θέμα που θέριευε, όσο και λόγω των επερχόμενων εκλογών, που προχωράτε σε ενέργειες ασύμβατες με το αξίωμα που πήρατε από τον Ελληνικό λαό. Είναι κρίμα γιατί για μια ακόμη φορά αντί να αναδειχθούν και να επιβιώσουν οι άξιοι σ’ αυτή τη χώρα θα μείνουν και θα πρωταγωνιστήσουν οι εν δυνάμει αρχηγοί της Τρούμπας που μάχονται για το ποιος θα επικρατήσει και στο διάβα τους διαλύουν το ποδόσφαιρο που τόσο αγαπήσαμε.
Γιατί όπως και να το κάνουμε αυτό που βλέπουμε στην Ελλάδα σήμερα στις διάφορες αίθουσες και στα μέσα ενημέρωσης καμία σχέση με το ποδόσφαιρο που ξέραμε δεν είχε. Διότι παλαιότερα υπήρχαν μεγάλες και απίστευτες σφαγές αλλά αυτόν το σκατόψυχο βούρκο δε μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα τον ζήσουμε και θα τον πολεμάμε σε κάθε έκφανση της δημοσιογραφικής ζωής μας!