Ο λόγος που η Κυβέρνηση ψήφισε το ακαταδίωκτο για τους λοιμοξιωλόγους γίνεται εύκολα αντιληπτός. Οι αποφάσεις οι οποίες έχουν πάρει τους προηγούμενους 12 μήνες, είναι προϊόν τόσο επιστημονικών όσο και πρακτικών θέσεων. Αρα εύκολα θα μπορούσε κάποιος, όταν θα ηρεμήσει η κατάσταση με τον Covid-19, να εγείρει εναντίων τους κάθε λογής απαιτήσεις για ζημίες που έχει υποστεί. Και επειδή οι ζημιωμένοι είναι χιλιάδες, αν αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ κανείς δεν μπορεί να ξέρει που θα σταματήσει η ιστορία. Με τον νόμο που ψηφίστηκε όλοι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.
Ακόμη όμως δεν υπάρχει ένα τεκμηριωμένο επιχείρημα γιατί τώρα που φουντώνουν τα κρούσματα μπορούν να ανοίξουν οι Ακαδημίες ποδοσφαίρου ή ο κλάδος της εστίασης κι αυτό δεν μπορούσε να γίνει πριν από μήνες όταν τα κρούσματα ήταν αισθητά λιγότερα; Γιατί απαγορεύεται μεγαλύτερος αριθμός πιστών στον προαύλιο χώρο των εκκλησιών τη Μ. Εβδομάδα και από τη Δευτέρα η χώρα, ούτε λίγο ούτε πολύ, θα επιστρέψει κατά μεγάλο μέρος στην κανονικότητα; Ή τέλος, γιατί κάποιος που έχει εμβολιαστεί και με τις δύο δόσεις τού απαγορεύεται η κανονικότητα; Ερωτήματα τα οποία γεννούνται αυτονοήτως ακόμη και στο μυαλό ενός μικρού παιδιού.
Αυτή άλλωστε η ανακολουθία στις αποφάσεις των λοιμοξιωλόγων είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξει ανακατωσούρα και στον αθλητισμό. Επιστήμονες οι οποίοι ίσως δεν είχαν μπει σε αποδυτήρια ή αθλητικούς χώρους και δεν ήξεραν αν το μπάσκετ είναι άθλημα που παίζεται με τα χέρια ή τα πόδια, αποφάσιζαν και διέταζαν να μπουν οι αθλητικές διοργανώσεις στον «πάγο». Με αποτέλεσμα να γκρεμίζονται τα όνειρα, οι αθλητικές φιλοδοξίες και τα οικονομικά χιλιάδων αθλητών.
Κανείς δεν θα είχε ενστάσεις στην περίπτωση που υπήρχαν τεκμηριωμένες αποφάσεις. Σέβομαι ότι η ιατρική είναι επιστήμη που στηρίζεται στην στατιστική, αλλά όλα έχουν τα όρια τους. Εκτός κι αν οι αποφάσεις ήταν και προϊόν πολιτικών παρεμβάσεων, για ευνόητους λόγους. Οτι κι αν συνέβη το σίγουρο είναι ότι η ελληνική κοινωνία υπέφερε περισσότερο από τα μέτρα απ’ ότι από τον Covid-19 και έχει πολλές ενστάσεις και αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα της διαχείρισης της πανδημίας.
Και επειδή η εφευρετικότητα του Ελληνα ταβάνι δε γνωρίζει, ζήσαμε και πολλά ευτράπελα, κυρίως τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή το παραδοσιακό ελληνικό Πάσχα. Από χαρτί μετακίνησης με αιτιολογία την επίσκεψη σε οδοντογιατρό στο Κιλκίς από κάτοικο Αθηνών, μέχρι πλασματική απασχόληση υπαλλήλων προκειμένου να πάρει ο επιχειρηματίας μεγαλύτερες επιστρεπτέες. Καμία έκπληξη για μία χώρα οι κάτοικοι της οποίας λες και έχουν εκπαιδευτεί στην εξαπάτηση του κράτους. Είτε γιατί πιστεύουν κάποιοι πολίτες ότι έχουν ένα άτυπο ακαταδίωκτο, είτε γιατί ξέρουν ότι το τίμημα αν γίνει η στραβή θα είναι μικρότερο από το κέρδος. Μοιάζει με το επιχείρημα που χρησιμοποιείται στους κινδύνους που ενέχουν κάποια εμβόλια. «Τα οφέλη είναι περισσότερα από τις πιθανές παρενέργειες» η απάντηση και πιάνει όλο το φάσμα.
Υστερα «πυροβολούμε» το ελληνικό ποδόσφαιρο και έχουμε την απαίτηση να μοιάζει με τη χώρα των αγγέλων. Σε ποια λογική από τη στιγμή που είναι το αποτύπωμα της ελληνικής κοινωνίας; Οι ίδιοι άνθρωποι που παρανομούν σε κάποιον επαγγελματικό κλάδο πιθανόν να είναι και παράγοντες σε κάποια αθλητική ομάδα. Μικρή ή μεγάλη λίγη σημασία έχει. Ούτε το άθλημα. Η κουλτούρα του ανθρώπου έχει αξία και η ροπή του προς την παρανομία. Ολα τ’ άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση και για τα τηλεοπτικά πάνελ.
FOCUS
Εάν όλοι όσοι έχουν διάθεση προσφοράς στον ποδοσφαιρικό Ηρακλή, αφήσουν στο περιθώριο τους εγωισμούς και συνταχθούν σε μία κοινή γραμμή, οι «κυανόλευκοι» θα έχουν πεδίον δόξης λαμπρό. Ποιος όμως θα είναι αυτός που θα μπορέσει να παίξει αυτό τον ηγετικό ρόλο;
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook