Πως το έχουμε πει τόσες φορές; Όταν τα πράγματα ζορίζουν, οι ζόρικοι προχωρούν! Ε αυτός ακριβώς έκανε ο ΠΑΟΚ κόντρα στον Ολυμπιακό. Αν και σε χειρότερη ψυχολογική κι αγωνιστική κατάσταση πριν τον αγώνα του Πρωταθλήματος άνοιξε διάπλατα τα φτερά της ψυχής του. Έφερε τα πάνω κάτω. Κατόρθωσε το ακατόρθωτο για τις δεδομένες συνθήκες. Κι από εκεί που έπεσε η Τούμπα να τον φάει… δε μάσησε! Την έκανε, να τον προσκυνάει.
Όλα αυτά κι ενώ στο Α΄ ημίχρονο επικρατούσε το δίλημμα: Απογοήτευση για το 0-2 ή γοητεία για το 2-2; Ψόγος για τον αιφνιδιασμό από τον Ολυμπιακό ή έπαινος για την αντεπίθεση του ΠΑΟΚ; Δε λέμε, βέβαια πως δεν ήταν άθλος…. Φυσικά κι ήταν άθλος για τους γηπεδούχους η αναρρίχηση τους από τα έγκατα της Τούμπας μετά το 0-2 στην επιφάνεια της με το 2-2. Δε χωρά κουβέντα. …
Η απογοήτευση για την χάρτινη άμυνα του ΠΑΟΚ η οποία παρέμεινε χάρτινη και στο Β΄ ημίχρονο. Δίχως τούτο πάντως, να σημαίνει πως η… μομφή (ο χαρακτηρισμός «χάρτινη» είναι τέτοια) αποδίδεται μόνον στους αμυντικούς και βέβαια, στον ντεφορμέ Πασχαλάκη. Αποδίδεται σε όλους του ΠΑΟΚ. Παράδειγμα και στον Άκπομ ο οποίος κάπου… έβοσκε, όταν ο Σισέ ουκ ολίγες φορές δρούσε επικίνδυνα στην άμυνα του ΠΑΟΚ. Ένα παράδειγμα από τα πολλά της απόλυτης αμυντικής δυσλειτουργίας του Πρωταθλητή και Κυπελλούχου. Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες αλλά Ξεπερνιούνται!
Κατά τα άλλα; Στο κέντρο και στην επίθεση υπήρχαν πνευμόνια για τον «δικέφαλο». Σκάλισαν τις στάχτες και βρήκαν τελικά εκεί φωτιά. Με αυτά τα πνευμόνια και με αυτήν τη φωτιά έβγαλε όλο το Α΄ ημίχρονο. Έβγαλε και το Β΄ για να φθάσει στην απόλυτη ανατροπή κουβαλώντας από το πρώτο λεπτό όλα τα κακά της μοίρας του!
Κι εδώ ακριβώς είναι η ουσία της χθεσινής υπεράνθρωπης επιτυχίας του ΠΑΟΚ. Υπεράνθρωπης επειδή όλοι, μα όλοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ υπερέβησαν τις ανθρώπινες αντοχές τους. Και την κατάφεραν. Αυτή η υπεράνθρωπη επιτυχία του Πρωταθλητή και Κυπελλούχου θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει αφετηρία άλματος του στο… μέλλον. Διάδρομο απογείωσης ξανά για τον «δικέφαλο» μετά τις τελευταίες προσγειώσεις του.
Σκάλισαν στα άδυτα της ψυχής τους προπονητές και παίκτες τού ΠΑΟΚ. Σκάλισαν τις στάχτες. Βρήκαν ξανά φωτιά! Έπαιξαν επιτέλους και για τους εαυτούς τους. Κι εκεί που βρέθηκαν στον γκρεμό με το 0-2 άνοιξαν τα φτερά της ψυχής τους. Πέταξαν ψηλά. Νίκησαν. Κι ελπίζουν με νίκη αυτή για την πρόκριση…
Μένει όμως… Όπως και να το κάνουμε μένει το αγκάθι της πίκρας για τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Πίκρα επειδή αυτά τα φτερά της ψυχής έμειναν κλειστά σε πρ0ηγούμενα ντέρμπι. Κι ας είπε ο Αμπέλ Φερέιρα πως πάντα η ομάδα κάνει τα… πάντα για να τη νίκη. Δεν είναι ακριβώς έτσι! Αν και σήμερα πλέον, έχει σημασία τι έκανε (με τη συμβολή του φυσικά…) η ομάδα του κι ουχί τι είπε αυτός.
Ίσως πάντως, να ξημέρωσε χθες το βράδυ μια καινούργια διαφορετική ημέρα. Βγήκε πάλι ήλιος στην Τούμπα. Χαμογέλασαν ξανά πλατιά οι φίλοι του «δικέφαλου». Κι ανανέωσαν την εμπιστοσύνη στην ομάδα τους. Αυτή ανανέωση και το άνοιγμα των φτερών της ψυχής της είναι τα κορυφαία οφέλη από την υπεράνθρωπη επιτυχία! Την κατάφερε ο ΠΑΟΚ καθώς την πέτρα έστυβε και τη τρίχα έσχιζε!