Εγραψα την Τρίτη, με αφορμή την κατάρρευση Ερικσεν στο Euro 2020 και όσα ακολούθησαν προκειμένου να επιτευχθεί τελικώς η επαναφορά του και να είναι σήμερα ζωντανός και μακριά από σοβαρούς κινδύνους για την υγεία του, ένα άρθρο με τίτλο «οι απινιδωτές και η ΚΑΡΠΑ σώζουν ζωές, εξοπλίστε γήπεδα, εκπαιδεύστε ανθρώπους».
Επανέρχομαι διότι διαπιστώνω τις τελευταίες ημέρες, κυρίως με όσα διαβάζω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι, όπως και πολλά άλλα εξίσου σοβαρά θέματα έτσι κι αυτό το αντιμετωπίζουμε με επιπολαιότητα, ξερολισμό, έως και με λαϊκισμό.
Είναι αναμφισβήτητο ότι όλοι οι Έλληνες θα θέλαμε σε κάθε αθλητική εγκατάσταση στη χώρα μας να υπάρχει ένας απινιδωτής και ένας εκπαιδευμένος (γιατρός, νοσηλευτής, διασώστης) στην καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση καθόλη τη διάρκεια της ημερήσιας λειτουργίας της.
Αυτό, όμως, δεν γίνεται. Είναι αδύνατο. Οχι μόνο στην Ελλάδα. Οπουδήποτε στον κόσμο. Καμία χώρα, όσο πλούσια, όσο οργανωμένη, όσο ευαίσθητη κι αν είναι σε θέματα υγείας των αθλητών, δεν μπορεί να διαθέτει εκπαιδευμένους στην αντιμετώπιση τέτοιων ακραίων περιστατικών σε κάθε αθλητική εγκατάστασή της.
Αν στείλει όλους τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους διασώστες στα γήπεδα, δεν θα έχει για να επανδρώσει τις Μονάδες Αμεσης Επέμβασης και τα νοσοκομεία.
Αυτό δεν σημαίνει ότι μοιρολατρικά αποδεχόμαστε την υπάρχουσα κατάσταση. Οχι, κάθε άλλο... Τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά, όχι μόνο τώρα, με το τελευταίο περιστατικό, αλλά πολλές φορές στο παρελθόν έχω αρθρογραφήσει για την ανάγκη περισσότερες αθλητικές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα να διαθέτουν απινιδωτή.
Αυτό, όμως, δεν αρκεί. Πρέπει να υπάρχει και αυτός που θα τον χρησιμοποιήσει. Γι' αυτό πρέπει να εκπαιδεύονται αυτοί που είναι κάθε μέρα στα γήπεδα. Οι προπονητές, οι γυμναστές, οι παράγοντες, ακόμη και οι γονείς. Εθελοντικά.
Οχι για να παραστήσουν τους γιατρούς, ούτε για να τους φορτώσουμε ευθύνες που δεν τους αναλογούν αν υπάρξει ένα περιστατικό στο οποίο προσπαθήσουν αλλά δεν τα καταφέρουν. Αλλά για να υπάρξει η άμεση παρέμβαση. Για να κερδηθεί χρόνος μέχρι να έρθει η ιατρική βοήθεια.
Αυτό μπορεί να γίνει. Πρέπει να γίνει. Γιατί φροντίδα σαν κι αυτή που έχει ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνίζεται σε Euro, δεν πρόκειται ποτέ να την έχει, αν την χρειαστεί, ερασιτέχνης αθλητής στην Ελλάδα. Ισως ούτε και επαγγελματίας στις κατηγορίες κάτω από την Super League 1.