Τον μύθο (ή μη;) της πατάτας (γεώμηλου) επί Ιωάννου Καποδίστρια τον γνωρίζετε; Εάν όχι… Μάθετε τον!
Ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας λοιπόν, είχε την δοκιμάσει κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην Ευρώπη. Θεώρησε πως θα ήταν μία βασική και θρεπτική τροφή για τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό των πρώτων χρόνων μετά την Επανάσταση του 1821. Κατά πως λέει και μία κατοπινή (περί το 1912) ιστορική αναφορά επί του θέματος: «…Θέλων να βελτιώση την γεωργίαν, απεφάσισεν, ότε ακόμη είχεν εν Αιγίνη την πρωτεύουσαν, να διδάξη προς τον γεωργικόν κόσμον την καλλιέργειαν γεωμήλων. Έδωκεν όθεν εντολήν όπως αποστείλωσιν αυτώ εξ Ιταλίας αρκετάς χιλιάδας οκάδας γεωμήλων άτινα ειρήσθω, ήσαν τότε πάντη άγνωστα ημίν, και το τίμημα κατέβαλεν εκ του ιδιαιτέρου του ταμείου…»!
Όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας εγκαταστάθηκε στην Αίγινα – η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, το Ναύπλιο, δεν ήτα ασφαλής τόπος - προσπάθησε να μοιράσει πατάτες στους κατοίκους. Εκείνοι; Φιλύποπτοι και κυρίως, άκρως συντηρητικοί καθώς ήταν τις πέταξαν και δη, μετά βδελυγμίας στα σκουπίδια. Και λέει η κατοπινή ιστορική αναφορά « … Οι πατάτες κατά τους εχθρούς του Καποδίστρια, ήσαν απηγορευμένος καρπός, ού και μόνον απλή γεύσις ήθελεν οδηγήσει το χριστεπώνυμον πλήρωμα εις τα απύθμενα σκότη της κολάσεως, ένθα ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων..»!
Οι αντιδράσεις ήταν οξύτατες για το εισαγόμενο ύποπτο και σατανικό προϊόν. Οι Αιγινιώτες… επαναστάτησαν. Και κατά την κατοπινή αναφορά : «… Οι αρτιγέννητοι Έλληνες, πληροφορηθέντες τα γεγονότα και ιδία οι Αιγινήται, οίτιντες είδον τους σάκκους των γωμήλων χύδην ν’ αποταμιεύωνται προχείρως εις την προκυμαίαν της Αιγίνης, χάρις εις τα ραδιουργίας των εχθρών και το αμόρφωτον αυτών, εν συλλαλητηρίω επιβλητικώ εζήτουν την αποπομπήν του εξ Αιγίνης, ως προδότου των πατροπαραδότων της θρησκείας, βροτοφωνούντες: «Κάτω ο προδότης! Κάτω ο Αλούτερος (ΣΣ: Ο Λουθηρανός!!!) , ο οποίος με τις πατάτες του θα μας καταστρέψη το θρήσκευμα! Κάτω ο άθεος!»
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, όμως, γνώριζε πολύ καλά ψυχολογία και διαθέσεις των συμπατριωτών του. Αντέγραψε τον Φρειδερίκο τον Μέγα της Πρωσίας και τον θαλασσοπόρο Ζαν Παρμαντιέ της Γαλλίας. Είχαν ακολουθήσει άλλα μονοπάτια για να πείσουν στις χώρες τους περί της χρησιμότητας της πατάτας. Έτσι περιέφραξε τον χώρο με τις πατάτες. Κι έβαλε σκοπούς να φυλάνε μέρα - νύχτα.
Σύμφωνα με την κατοπινή ιστορική αναφορά : «….Ο Κυβερνήτης απαθής θεατής των γενομένων, εδήλωσε προς το πλήθος, ότι οι πατάτες είναι δια λογαριασμόν του και ουχί δι αυτούς και ας μη ματαιοπονούν. Ταυτοχρόνως δε, κατά το φαινόμενον μόνον έδωκεν εντόνους και αυστηράς διαταγάς εις τους διορισθέντας φύλακας των γεωμήλων όπως συλλάβωσι και οδηγήσωσιν εις τας φυλακάς οιονδήποτε όστις ήθελε φωραθή κλέπτης των γεωμήλων του Κυβερνήτου. Ιδιαιτέρως όμως είπεν εις αυτούς να κάμουν πως δεν βλέπουν τους περιέργους παρατηρητάς των γεωμήλων και να αφήσουν αυτούς να κλέπτουν.
Μετ’ ολίγας ημέρας η προκυμαία εκενώθη! Τα γεώμηλα τα έφαγαν όλα οι Αιγηνίται, και συν τη εστιάσει εκείνων επείσθησαν ότι δεν έγιναν Αλούτεροι...»!
Αποτέλεσμα; «…Ο ίδιος κόσμος, όστις ήτο και κατά την κατά του Κυβερνήτου στάσιν, ο ίδιος εκείνος ήρχισε να κρούη τους κώδωνας των Εκκλησιών και εκάλει τους λοιπούς εις γενικήν συνάθροισιν, να διαδηλώσουν την ευγνωμοσύνη των προς τον Κυβερνήτην. Η κοσμοπλημμύρα εκκινεί υπό τας ζητωκραυγάς και τα θούρια και ούτω έξωθι του ανακτόρου του Κυβερνήτου φθάνει: «Θέλουμε, πατέρα μας, πατάτες! Σώσε μας, πατέρα, και ας όψονται όσοι μας έβαλαν στα λόγια!»
Αυτά τότε. Τώρα; Μόλις απαγορεύθηκε η κυκλοφορία στους δρόμους… Βγήκαν όλοι σε αυτούς για άθληση. Με τα πόδια, με τα ποδήλατα, με τα σκυλιά τους (τα γατιά δεν βγαίνουμε με λουρί βόλτα!
Εμείς δεν βλέπαμε τέτοιον νταλκά για βόλτα μέχρι εφέτος που επιτρεπόταν. Τον βλέπουμε εφέτος που απαγορεύθηκε. Εσείς;
Πατάτες, τότε. Βόλτα τώρα. Αντίδραση πάντα…