Ιχνηλατώντας τις «μύχιες» σκέψεις και διερευνώντας τις πρώτες ειδήσεις του «διδύμου» (κόουτς και τεχνικού διευθυντή), δύσκολα μπορείς να καταλήξεις σε ασφαλή συμπεράσματα
Βέβαια, δεν θεωρείται λογικό να επιχειρήσει κανείς να αντλήσει κάποια συμπεράσματα ή έστω και προειδοποιητικά μηνύματα από ένα και μόνο φιλικό παιχνίδι, όπως ήταν το πρώτο της προετοιμασίας, εν όψει της καθοριστικής και κρίσιμης ευρωπαϊκής μάχης, η οποία βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής.
Όμως επειδή η αλληλουχία των γεγονότων μέσα στις τάξεις των δευτεραθλητών, όχι απλά προδιαθέτει, αλλά και επιβάλλει συναρτήσεις, συγκρίσεις και συσχετισμούς βάσει των εξελίξεων που άρχισαν μέσα σε ένα κλίμα ιδιαίτερα ρευστό, υποχρεωτικά μπαίνεις στον πειρασμό να συνδέσεις το «χθες με το σήμερα». Ξεκινώντας ασφαλώς από οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει για μια πρώτη εκτίμηση της κατάστασης. Το πρώτο φιλικό λοιπόν μέχρι ενός σημείου δίνει μια σχετική ευκαιρία για να κατατεθεί μία ασφαλώς όχι σταθερή και τεκμηριωμένη εκτίμηση, αλλά μία ιχνηλάτηση απόψεων και διερεύνηση των κινήσεων των καθ’ ύλην αρμοδίων (κόουτς και τεχνικού διευθυντή).
Το τι «είδαν» λοιπόν και το τι δεν είδαν οι ΠΑΟΚτσήδες, αλλά και το τι περιμένουν και ελπίζουν να δουν στη συγκριμένη περίπτωση, είναι το ζητούμενο. Αναφερθήκαμε εισαγωγικά σε μία αλληλουχία γεγονότων συνδεδεμένων απόλυτα μεταξύ τους. Ξεκινώντας από τη χαμένη χρονιά, το σοκ με το σκάνδαλο των δελτίων, το αιωρούμενο ερωτηματικό της απόλυσης του Φερέιρα, μπορούμε να καταλήξουμε στην περίεργη μεταγραφική τακτική και νοοτροπία, η οποία σε κάποιες περιπτώσεις φαίνεται να έχει πάρει διαζύγιο με την ποδοσφαιρική λογική.
Όπως ακριβώς συνέβη στην περίπτωση με την οποία «παρέμεινε» ο Ελ Καντούρι και «απομακρύνθηκε» ο Μαουρίτσιο. Ένα γεγονός που ολοφάνερα απέδειξε πόσο εύκολα αυτοπαγιδεύεται ο Πορτογάλος κόουτς. Οι πάντες διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε άνεση από μέρους του να βρει παρτενέρ για τον νεοαποκτηθέντα Σβαμπ. Περιττό βέβαια να αναφερθούμε και στην πιθανότητα περίπτωσης(;) απομάκρυνσης και της σκιάς ακόμα του Βιεϊρίνια.
Η ομάδα να δείχνει δηλαδή πεντάρφανη και να ψάχνεις μάταια στο ρόστερ της για να βρεις μια προσωπικότητα, πάνω και δίπλα στην οποία να πρέπει να γαλουχηθούν αγωνιστικά και ηθικά οι νεαροί ταλαντούχοι της Κ19. Και των οποίων, κακά τα ψέματα η επιστράτευση έγινε αναγκαστικά και όχι συνειδητά στο τέλος της περσινής περιόδου. Και αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια ο Γκαρσία έβγαλε στον «αφρό» σπουδαία ταλέντα τα οποία δεν αξιοποιήθηκαν. Το καλό στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι αυτή η αναγκαστική επιστράτευση των πιτσιρικάδων που έγινε στο τέλος της χρονιάς και χρησιμοποιήθηκε για επικοινωνιακό άλλοθι θα βγει σε καλό του συλλόγου.
Ένας βέβαια που θα πρέπει να το πιστωθεί αυτό, είναι ο Πάμπλο Γκαρσία και οι συνεργάτες του. Η «πιτσικαρία» ήταν κάτι που έδωσε αισιοδοξία και ελπίδες. Όλα τα άλλα όμως μία από τα ίδια. Σύγχυση, ακαταστασία, μπέρδεμα, όλες οι παθογένειες που τις έζησε ο ΠΑΟΚτσής στη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε.
Μα, ήταν το πρώτο φιλικό; Θα ρωτούσε ο καθένας ίσως και με το δίκιο του, για σοβαρά συμπεράσματα. Θα του απαντούσαμε με τη σειρά μας ρωτώντας τον: «Ξέρεις πότε παίζει η ομάδα ένα κρίσιμο παιχνίδι τόσο σημαντικό, όσο είναι αυτό για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ;»
Τα περιθώρια του χρόνου είναι στενά και δεν επιτρέπουν τέτοιες αλχημείες και παρόμοιους πειραματισμούς. Είναι δυνατόν να μην έχει καταλήξει ακόμη ο κόουτς σε ένα βασικό σχήμα εν όψει αυτού του αγώνα; Μέχρι στιγμής έναν παίκτη έχει καινούργιο. Οι υπόλοιποι είναι γνωστοί. Δε θα έπρεπε να σκανάρει σωστά τι έχει στα χέρια του, κρατώντας έστω μια επιφύλαξη μιας νέας αξιόλογης μεταγραφής και να δοκιμάσει την πιθανή ενδεκάδα της μεγάλης ευρωπαϊκής υποχρέωσης;
Οι τρεις ευρωπαϊκές αυτοκτονίες του ΠΑΟΚ για τις οποίες κανείς δεν πλήρωσε (πλην του Σαββίδη) είναι πολλές. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ εύχεται να μην υπάρξει και τέταρτη. Αυτό όμως θα γίνει αν κάποιοι ξελαμπικάρουν το μυαλό τους, αφήσουν τις εμμονές τους και δουλέψουν σωστά γι’ αυτήν την μεγάλη αποστολή. Συμπερασματικά λοιπόν πλην της ενθαρρυντικής παρουσίας των πιτσιρικάδων στο πρώτο παιχνίδι δεν είδαν τίποτε το θετικό οι φίλοι της ομάδας.
Κόουτς και τεχνικός διευθυντής θα πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους και να δουλέψουν πάνω στο πλάνο της έστω και περιορισμένης αλλά σοβαρής μεταγραφικής ενίσχυσης και της εγκατάλειψης των εμμονών του τύπου Ελ Καντουρί, Μαουρίτσιο και της σκιάς (το επαναλαμβάνουμε) ακόμη του μεγάλου αρχηγού.