«Έχω φάει τόσο ξύλο και θα πιω στη μνήμη του;», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Θανάσης Ευθυμιάδης σε συνέντευξή του στο περιοδικό ΟΚ.
«Έχω ζητήσει συγγνώμη στη ζωή μου, όχι όμως γιατί μετάνιωσα αλλά επειδή κατάλαβα ότι έπρεπε να πάρω κάποιο μάθημα με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Έχω ζητήσει λοιπόν συγγνώμη αλλά έχω συγχωρήσει και κάποιους ανθρώπους. Γιατί αν δεν συγχωρείς, δηλητηριάζεσαι. Καταρχάς, έπρεπε να συγχωρήσω τον δάσκαλο που με έδερνε στο Δημοτικό. Κατάλαβα ότι αυτό τον άνθρωπο δεν τον έχω συγχωρήσει όταν κάναμε ένα reunion παλιών συμμαθητών και κάποιος από την παρέα είπε «άντε και στη μνήμη του δασκάλου». Τους λέω «αν σηκώσει κάποιος το ποτήρι, εγώ θα φύγω. Έχω φάει τόσο ξύλο κι εγώ κι εσύ – είπα στον διπλανό μου – και θα πιω στη μνήμη του;». Εκεί κατάλαβα ότι δεν τον έχω συγχωρήσει».
«Έκανα πολλή δουλειά μέσα μου για να τα καταφέρω. Πήγα και βρήκα τον γιο του στην Καβάλα πριν από κάποια χρόνια και του είπα «έχω συγχωρήσει τον πατέρα σου, παρόλο που με έδειρε πάρα πολύ ως παιδί». Με σήκωσε πάνω και με έδερνε μπροστά σε όλη την τάξη. Κι αυτή ήταν παιδαγωγική μέθοδος».
«Του είπα «αν δεν με έδερνε τότε, εγώ μπορεί να αγαπούσα το σχολείο και να μην γινόμουν ποτέ καλλιτέχνης. Εγώ μίσησα το σχολείο και για αυτό έγινα καλλιτέχνης. Τον συγχωρώ λοιπόν και τον ευχαριστώ». Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι τίποτα δεν είναι λάθος στη ζωή, όλα γίνονται για κάποιον λόγο» κατέληξε.