Ο χαρακτήρας και το μέταλλο σοβαρής ομάδας, κινδυνεύει να μεταλλαχθεί σε αντίστοιχο χαρακτήρα και μέταλλο ερασιτεχνικής. Απαράδεκτη και σχεδόν εφιαλτική επανάληψη με τα όσα τραγικά συνέβησαν στην Κρήτη.
Στους 22 τελευταίους επίσημους αγώνες, απλά 4 μόνο νίκες!!!
Το να επαναλάβουμε κάποια πράγματα επίμονα και οπωσδήποτε κουραστικά δεν έχει νόημα, από τη στιγμή που εκείνοι στους οποίους αναφερόμαστε και τους καταλογίζουμε ευθύνες, μας γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια, μένοντας σταθεροί στις εμμονές τους. Και το κυριότερο, υποστηριζόμενοι το ίδιο εμμονικά από εκείνους που είχαν το χρέος και τον ευθύνη να είναι αυστηροί κριτές τους. Δυστυχώς τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα μόνο στον ΠΑΟΚ. Πράγμα αφύσικο και ως εκ τούτου αναιτιολόγητο και ασυγχώρητο. Δείτε τι γίνεται σε άλλους συλλόγους. Αντιδρούν τουλάχιστον έστω και αναποτελεσματικά. Ομως αντιδρούν.
Στον «οργανισμό ΠΑΟΚ» κατά κάποιο μυστηριώδη τρόπο όλα είναι βυθισμένα σε ένα μακάριο λήθαργο, θαρρείς και τα πάντα λειτουργούν στην εντέλεια. Παίρνω την ευθύνη να πω ότι κάποιοι εξαπατούν τον κόσμο του ΠΑΟΚ πλασάροντας του μυθεύματα και ψευδαισθήσεις, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ενα από αυτά είναι το νέο πρότζεκτ με τους... «δεινόσαυρους» μόνιμα εγκατεστημένους στο ρόστερ και τους όποιους ταλαντούχους νέους να πωλούνται κοψοχρονιά (βλέπε Τσιγγάρας) ή να δίνονται δανεικοί και να δίνουν βαθμούς και νίκες (Κούτσιας).
Όσο για αυτούς που χρησιμοποιούν; Το κάνουν εξ ανάγκης, διότι το γυμνό ρόστερ όπως το έχουν καταντήσει, δεν έχει εναλλακτικές λύσεις. Ο ΠΑΟΚτσής με το δίκιο του αναρωτιέται πως είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή ο Κούτσιας και ο Φερνάντες να παίζουν και να κάνουν θαύματα σε μια άλλη ομάδα, τη στιγμή που και οι δύο μπορούσαν να φορούν την φανέλα της ομάδας τους.
Σαφέστατα το χθεσινό παιχνίδι αποδεικνύει για μια ακόμη φορά, ότι η ομάδα πληρώνει αμαρτίες άλλων και θα συνεχίσει να πληρώνει, αν ο Ιβάν δεν αντιληφθεί τι έχει γίνει ως τώρα και τι θα εξακολουθήσει να γίνεται, αν δεν πάρει τις σωστές αποφάσεις. Θα μου πείτε αυτό το τελευταίο μοιάζει (και ίσως είναι) κάτι το αόριστο. Θα σας απαντήσω όμως ότι τίποτε δεν είναι αόριστο σε ότι αφορά την πασιφανέστατη δυσλειτουργία του «όλου οργανισμού ΠΑΟΚ». Είναι όλα συγκεκριμένα και ορατά δια γυμνού οφθαλμού.
Ως εκ τούτου δεν χρειάζεται να κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους όλοι οι υπεύθυνοι (διοίκηση, κόουτς και τεχνικός διευθυντής). Ούτε βέβαια να κρύβονται και στα λαγούμια των σιτιζόμενων δημοσιογράφων, που είναι ικανοί προκειμένου να καλύψουν ακόμη και τερατουργήματα, να θυσιάσουν τα όποια αποθέματα αξιοπρέπειας τους έχουν απομείνει. Ο Λουτσέσκου και ο Μπότο σαφώς έχουν διπλή ευθύνη γιατί εξυπακούεται πως έχουν άμεση σχέση με το αντικείμενο (το ποδόσφαιρο). Κάποιοι άλλοι θα μπορούσαν να επικαλεστούν την ασχετοσύνη τους για να μην τους καταλογιστούν ευθύνες.
Χθες είχαμε ένα ακόμη σοκ, πανομοιότυπο με εκείνο της Κρήτης. Ο Ρουμάνος κόουτς θέλοντας να επιβεβαιώσει τον εαυτό του για τα όσα δοξαστικά κατέθεσε για να εξασφαλίσει την παραμονή του Ελ Καντουρί, τον επιστράτευσε ως βασικό. Στη συνέχεια προχώρησε στις συνηθισμένες κινήσεις του, να αντικαταστήσει δηλαδή τον ποιοτικότερο παίκτη που διαθέτει τον Ντάντας, άνευ λόγου και αιτίας. Από εκεί και πέρα η ομάδα λειτούργησε σαν χαμένη στο διάστημα. Αποδεικνύοντας με εφιαλτικό τρόπο, ότι αλλάζει παντελώς η συμπεριφορά και μπαίνει σε ερασιτεχνικά επίπεδα.
Η επανάληψη του φαινομένου δεν συγχωρείται και προφανώς μοιάζει και με μία απειλή ότι χάνει σιγά – σιγά το μέταλλο της. Έχω την εντύπωση πως δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να ασχοληθούμε με το αγωνιστικό κομμάτι της αναμέτρησης, έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Με κατοχή 70%-30%, με δύο ευκαιρίες και με το εύθραυστο 1-0 που ανατράπηκε και πάλι με αυτοκτονικό τρόπο, τα λόγια είναι περιττά.
Σε ατομικό επίπεδο, μπορούμε να πούμε ότι ξεχώρισαν ο Λύρατζης, ο Νάρει, ο Ντάντας και ο Κάργας. Η χρησιμοποίηση του τελευταίου εξέθεσε τον Ρουμάνο κόουτς, ο οποίος τον έβαλε στην άκρη και χρησιμοποίησε στο κρίσιμο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, τον παντελώς ανέτοιμο και ελάχιστων ικανοτήτων Νάσμπεργκ, με συνέπεια να ανοίξει διάπλατα ο διάδρομος και ο Γιοβάνοβιτς να πάρει ένα παιχνίδι που σχεδόν το είχε χαμένο.
Όσο για τον Μανούχο, απλά βιάστηκε να δώσει ένα πέναλτι εκτός περιοχής. Το VAR τον επανέφερε στην τάξη. Πέραν αυτού δεν υπήρξαν δύσκολες φάσεις. Υπάρχει όμως μια που επιβάλλεται ο νεαρός Γκορτετζιάνι να την κρατήσει σαν φυλακτό και σαν καλό σημάδι για την καριέρα του. Ηταν το υπέροχο ανάποδο ψαλίδι και η ατυχία να μην καταλήξει στα δίχτυα αυτή η υπέροχη προσπάθεια. Τέλος, ο Ζίβκοβιτς απών από το Δευτεριάτικο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
ΥΓ: Αλήθεια μήπως είδε ο Λουτσέσκου ποιος παίκτης ήταν αυτός που γύρισε τον... πισινό του, αντί να μαρκάρει τον παίκτη που σούταρε και πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης;