Ο Ελληνας κατέχει ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Διανύει με ταχύτητα μεγαλύτερη και από του φωτός την απόσταση ανάμεσα στην οργή και τον ενθουσιασμό. Για να φτάσει στη γη το φως που εκπέμπει ο ήλιος χρειάζονται κάτι περισσότερο από 8 λεπτά. Για να ξεχάσει την οργή του ο Ελληνας και να γίνει ευτυχισμένος, ή να “κάψει” τη χαρά του με στενοχώρια χρειάζεται μία μόνο στιγμή. Ενα δευτερόλεπτο.
Συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο. Συναισθήματα, κρίσεις και αξιολογήσεις αλλάζουν με ένα γκολ, ή με ένα αποτέλεσμα. Συμβαίνει φυσικά και στον ΠΑΟΚ. Το φετινό παράδειγμα είναι απόλυτα ενδεικτικό. Η ομάδα που δεν βλεπόταν στα δύο πρώτα φιλικά, σκορπίζοντας προβληματισμό και απαισιοδοξία, “κατάπιε” την Μπεσίκτας και όταν απέκλεισε την Μπενφίκα, “έγινε” ασυναγώνιστη, σκορπίζοντας υπεραισιοδοξία.
Με
εκείνη τη νίκη οι παίκτες “έγιναν”
ήρωες, η ομάδα “έγινε” φαβορί για την
είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ
και το νταμπλ και, μαζί της, “έγινε”
μαέστρος ο Αμπελ Φερέϊρα. Τότε ήταν που
πολλοί, πάρα πολλοί για την ακρίβεια,
οπαδοί του ΠΑΟΚ έσπευσαν να αποθεώσουν
τον Πορτογάλο προπονητή για τη φοβερή
ομάδα που δημιούργησε και να του ζητήσουν
συγνώμη για την κριτική που του άσκησαν
πέρσι, ιδιαίτερα προς το τέλος της σεζόν,
όταν ένας άθλιος ΠΑΟΚ σερνόταν και
δώριζε και το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο
στον Ολυμπιακό.
Μου
φάνηκε απίστευτο, αλλά ήταν αληθινό. Ο
Φερέϊρα με μία νίκη, με ένα ματς, “έγινε”,
από ανίκανος και άσχετος, προπονηταράς.
Εκαναν λάθος, είπαν. Δεν είχαν εκτιμήσει
τα προσόντα του, είπαν. Τον είχαν αδικήσει,
είπαν. Ξέχασαν μονομιάς τα περσινά και
αισθάνθηκαν βέβαιοι ότι ο φετινός ΠΑΟΚ,
με τον Πορτογάλο στον πάγκο του, θα
παίξει μπαλάρα και θα σαρώσει σε όλους
τους στόχους του. Γι’ αυτό, του ζήτησαν
να τους συγχωρήσει...
Τώρα,
λίγες εβδομάδες μετά, η πραγματικότητα
είναι εντελώς διαφορετική από τη
φαντασίωση. Ο ΠΑΟΚ έχει αποκλειστεί από
την Κράσνονταρ με δύο ήττες (2-1 και 1-2),
δεν έχει νικήσει την Ομόνοια (1-1), έχει
ιδρώσει για να νικήσει τη Λάρισα (1-0),
έμεινε στο 1-1 με τον Ατρόμητο, έμεινε
στο 0-0 στον Βόλο, δεν νίκησε ένα κάποιο
δείγμα της ΑΕΚ (1-1) και σιγούρεψε τη νίκη
του επί του ΟΦΗ (3-0) μόνο μετά το 89’ και
αφού πρώτα ο αντίπαλος έχασε… τέσσερις
καλές ευκαιρίες! Μάλιστα, τα πέντε από
τα οκτώ αυτά ματς έγιναν στην Τούμπα.
Μαζί με Μπεσίκτας και Μπενφίκα, τα επτά
από τα δέκα…
Με
άλλα λόγια, ο καταπληκτικός ΠΑΟΚ του
καταπληκτικού Φερέϊρα έχει να μας δείξει
μόνο το 2-1 επί της Μπενφίκα. Ούτε καν το
3-1 επί της Μπεσίκτας, που ήρθε εντελώς
απροετοίμαστη, χωρίς να έχει δώσει ούτε
ένα φιλικό παιχνίδι. Οπότε, λογικά
προκύπτει το ερώτημα: Τι θα γίνει μ’
αυτή τη συγνώμη στον Φερέϊρα; Θα την
πάρουν πίσω οι μετανοήσαντες; Θα αρχίσουν
πάλι να τον κατηγορούν; Η, μήπως, θα τα
βάλουν με τους παίκτες, ή τον Ιβάν;
Ταπεινή πρότασή μου: Ας γίνουμε πιο σοβαροί. Πιο ψύχραιμοι. Πιο ρεαλιστές. Ας πάψουμε να αιθεροβατούμε. Ο ΠΑΟΚ ΔΕΝ έχει παικταράδες. Ο ΠΑΟΚ ΔΕΝ έχει προπονηταρά. Ο ΠΑΟΚ ΔΕΝ έχει ομαδάρα. Ο ΠΑΟΚ ΔΕΝ μπορεί να κάνει αίσθηση στην Ευρώπη (και ένας Θεός ξέρει τι τον περίμενε εάν έμπαινε σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ). Ο ΠΑΟΚ ΔΕΝ είναι φαβορί ούτε για το Πρωτάθλημα, ούτε για το Κύπελλο. Εάν τα αναγνωρίσουμε και τα παραδεχτούμε αυτά, θα καταλάβουμε ότι δεν έχουν νόημα και δεν ωφελούν ούτε το ανάθεμα ούτε και η αποθέωση για παίκτες και προπονητή.
ΥΓ.
Ιδιαίτερα όταν εναλλάσσονται με την
ταχύτητα του φωτός κάνουν μεγάλη ζημιά...