Αγαπητή Metrosport
Oλυμπιακός, ΠΑΟΚ και Αρης είχαν και εξακολουθούν να έχουν τις μεγάλες αδυναμίες τους, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Κι αν στον Ολυμπιακό υπάρχει πληθώρα ποιοτικών παικτών, που υπόσχονται ότι σύντομα θα καταφέρουν να δημιουργήσουν και ένα καλό σύνολο, για τον ΠΑΟΚ και τον Αρη δεν μπορούμε να περιμένουμε το ίδιο παρά μόνο αν ενισχυθούν θεαματικά στις μεταγραφές του Ιανουαρίου. Αλλά και τότε, θα χρειάζεται χρόνος για να προσαρμοστούν και να “κουμπώσουν” οι νεοαποκτηθέντες.
Με τα δεδομένα που υπάρχουν μέχρι σήμερα, περιμένω μάχη για τον τίτλο ανάμεσα στους τρεις της Αθήνας. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι και οι δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης θα πάρουν ευρωπαικό εισιτήριο σε περίπτωση που ο Βόλος δεν “ξεφουσκώσει”. Ναι, δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη ομάδα ικανή να απειλήσει τον ΠΑΟΚ και τον Αρη, αλλά αρκεί ο πολύ καλός Βόλος για να μην αισθάνονται άνετα.
Ο Παναθηναικός, με τη φόρα που πήρε και τους βαθμούς που έχει συγκεντρώσει, είναι ήδη φαβορί για μία από τις δύο πρώτες θέσεις. Είναι τόσο καλή ομάδα; Οχι φυσικά. Εχει σταθεί υπερβολικά τυχερός, έχει ευνοηθεί και από τη διαιτησία, αλλά, πώς να το κάνουμε, είναι καλύτερος, μέχρι στιγμής, από τους άλλους “μεγάλους”.
Η ΑΕΚ που δείχνει ότι συνήλθε και έχει πλέον το όπλο του νέου γηπέδου και τον ενθουσιασμό του κόσμου της δύσκολα θα υποχωρήσει, όχι γιατί είναι κι αυτή κάποια σπουδαία ομάδα, αλλά γιατί δεν είναι χειρότερη από αυτές που ακολουθούν.
Οσο για τον Ολυμπιακό, επαναλαμβάνω ότι περιμένω την αντεπίθεσή του, όχι μόνο γιατί έχει τη δυνατότητα να μεταβληθεί από Πύργο της Βαβέλ σε ομάδα, αλλά και γιατί είναι πάντα ικανός να επωφελείται παρασκηνιακά, δηλητηριάζοντας το Πρωτάθλημα με την τοξικότητα που μόνο αυτός μπορεί να προκαλεί.
Ρεαλιστικά μιλώντας, ο ΠΑΟΚ θα παίξει τα ρέστα του έως τη λήξη του πρώτου γύρου ως προς τις πιθανότητές του για τη δεύτερη θέση κι αν αποτύχει να βρεθεί σε μια μικρή διαφορά από την κορυφή, θα προσπαθήσει στη συνέχεια να βγει στην Ευρώπη και να αναδειχθεί πρώτος στη... Θεσσαλονίκη ξεπερνώντας τον Αρη. (Προφανώς, το ίδιο θα ισχύει και για τον Αρη, αν κι αυτός δεν βρει τρόπο να μεταμορφωθεί θεαματικά).
Οσο και να φαίνεται οξύμωρο να λέμε ότι πολλά θα κριθούν έως τη λήξη του πρώτου γύρου της κανονικής περιόδου, φοβάμαι ότι εκφράζει την αλήθεια. Για δύο λόγους:
Ο πρώτος είναι ότι έχει αποδειχθεί διαχρονικά πολύ δύσκολη η κάλυψη μιας μεγάλης διαφοράς μέσα σε 13 αγωνιστικές, ακόμη όμως και στα πλέι οφ. Ιδιαίτερα όταν αυτή η διαφορά υφίσταται όχι από έναν ανταγωνιστή, αλλά από δύο ή και από τρεις. Και, φυσικά, δεν αρκεί να μαζεύει βαθμούς η ομάδα που είναι πίσω, αλλά πρέπει να χάνουν και οι ομάδες που είναι μπροστά. Συνδυασμός που ισοδυναμεί με θαύμα.
Ο δεύτερος είναι ότι, με την εικόνα που παρουσιάζει ο ΠΑΟΚ και με τα αγωνιστικά προβλήματα που τον απασχολούν, κανέναν δεν πείθει ότι έχει τα φόντα να “χτυπήσει” έστω τη δεύτερη θέση. Ούτε τον πιο φανατικό και αισιόδοξο οπαδό του.
Ακόμη κι αν πρόκειται να κάνει... μεταγραφάρες τον Ιανουάριο (αν, λέμε) το ζήτημα είναι να προλαβαίνει να καλύψει το χαμένο έδαφος. Και για να προλαβαίνει πρέπει η βαθμολογική διαφορά να είναι μέχρι τότε όσο το δυνατόν μικρότερη. Πρέπει, ακόμη, να συνέλθουν οι έμπειροι παίκτες του που έως τώρα σέρνονται, στην κυριολεξία, πρέπει να ενταχθούν και να αρχίσουν να προσφέρουν αμέσως οι νεοφερμένοι, πρέπει να μη χάνει πλέον βαθμούς, πρέπει και να χάνουν βαθμούς οι άλλοι. Αυτός ο συνδυασμός κι αν δεν ισοδυναμεί με θαύμα...
ΥΓ. Ενδεικτικό του μπάχαλου που δημιούργησε ο μεταγραφικός σχεδιασμός είναι και αυτό που εύστοχα σημείωσαν φίλοι του ΠΑΟΚ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: “Ο ΠΑΟΚ ξέμεινε με μοναδικές επιλογές στους πλάγιους μπακ τους παίκτες (Σάστρε, Ράφα Σοάρες) που αποκτήθηκαν για να είναι οι βασικές επιλογές στους πλάγιους μπακ”...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης