Προφανώς δεν εννοούσε μόνο τον Κωνσταντέλια ο Λουτσέσκου όταν μιλούσε για εγωϊσμό και ανωριμότητα. Εγωιστές και ανώριμοι φάνηκαν και άλλοι παίκτες του ΠΑΟΚ στο ματς με τον Ολυμπιακό.
Προφανώς (και αυτό λίγοι δυστυχώς το σκέφτηκαν) δεν εννοούσε ότι εγωϊσμός και ανωριμότητα εκδηλώθηκαν μόνο στις τελικές ενέργειες, αλλά και σε διάφορες περιπτώσεις που παίκτες δεν έπαιξαν συνδυαστικά, καθυστέρησαν με την μπάλα στα πόδια, επιχείρησαν ατομική προσπάθεια και, τελικά, την έχασαν.
Ως ένα βαθμό, είχε δίκιο και το είδαμε όλοι. Υπάρχει, όμως, αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι, ένα τεράστιο αλλά....
Πρέπει να συμφωνήσουμε ποια είναι τα όρια μεταξύ του... confidence και του... egoism. Πρέπει, δηλαδή, να συμφωνήσουμε πού τελειώνει η αυτοπεποίθηση και πού αρχίζει ο εγωϊσμός. Εχει την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση ο Κωνσταντέλιας που σουτάρει και σκοράρει με τον Παναθηναικό, αλλά είναι εγωιστής όταν σουτάρει και δεν σκοράρει με τον Ολυμπιακό; Σκοράρει ο Ζίβκοβιτς με τον Παναθηναικό επειδή έχει αυτοπεποίθηση, αλλά δεν σκοράρει με τον Ολυμπιακό επειδή είναι εγωιστής; Οταν το πιστεύεις, το επιχειρείς. Κι όταν το επιχειρείς, άλλοτε θα πετύχεις και άλλοτε θα αποτύχεις. Δεν ισχύει μόνο στο ποδόσφαιρο. Ισχύει στη ζωή, γενικότερα.
Για το προχθεσινό 0-0 δεν φταίει μόνο ο εγωϊσμός. Δεν πιάνει μπροστά στην εστία (για πολλοστή φορά) μια άγαρμπη κεφαλιά ο Ολιβέιρα από εγωισμό. Ούτε σουτάρει ο ίδιος άτσαλα και αστοχεί από πολύ καλές θέσεις από εγωισμό. Ούτε και στον Αουγκούστο φταίει ο εγωισμός που στέλνει... ένα μηλάκι στον Πασχαλάκη, σα να προπονούσε τον μικρούλη γιο του στο σαλόνι του σπιτιού τους. Αυτό, πάρα πολύ απλά, λέγεται ανικανότητα.
Ο ΠΑΟΚ έκανε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του, αλλά δεν κέρδισε γιατί σ' αυτό το ματς φάνηκε η απουσία παικτών που να “έχουν” το γκολ. Η ομάδα κάνει νίκες και είναι ακόμη μέσα στους στόχους της γιατί λειτουγεί πολύ καλά αμυντικά και όλο και κάποιος βρίσκεται να στείλει την μπάλα στα δίχτυα χάρη στην καλή συνολική απόδοση. Αλλά παίκτες που μπορούν να βγάζουν το φίδι από την τρύπα, γιατί η ειδικότητά τους είναι να σκοράρουν, δεν υπάρχουν. Αυτό δεν θα φαίνεται σε κάθε ματς. Κόστισε όμως σε αρκετά και μακάρι να μην κοστίσει και σε άλλα. Είτε με αυτοπεποίθηση, είτε με εγωισμό, το έλλειμμα υπήρχε και θα υπάρχει...
Είναι θέμα αξιοπρέπειας
Πάμε τώρα και στον τραγέλαφο στο Περιστέρι.
Πρώτα-πρώτα, είχαν μετρήσει ποτέ το ύψος και το πλάτος των δοκαριών σε ΟΛΑ τα γήπεδα; Οχι.
Εστω χθες, μετά από όσα συνέβησαν στο Περιστέρι, μέτρησε κανείς; Οχι.
Ενδιαφέρθηκε η Σούπερ Λίγκα 1, ή η ΕΠΟ, ή δεν ξέρω ποιος άλλος, να ελεγχθούν οι διαστάσεις στις εστίες όλων των γηπέδων και όπου βρεθούν αντικανονικές να διορθωθούν; Οχι.
Υστερα, θα έχουν άδικο όλες οι ομάδες, αν η κάθε μία, κατά το δοκούν, αρχίζει το μέτρημα πριν από κάθε αγώνα; Οχι.
Συνεπώς, εδώ και τώρα έλεγχος και διορθώσεις, για να πάψουμε να γελοιοποιούμε διεθνώς το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εγραφα προχθές ότι στην Ελλάδα νομίζουμε ότι τα έχουμε δει όλα, αλλά πάντα υπάρχει κάτι χειρότερο. Και να που, αμέσως-αμέσως, είδαμε κάτι που δεν είχαμε ξαναζήσει ΠΟΤΕ στο παρελθόν.
Μόνο μία κουβέντα για την ΑΕΚ: Ναι, τυπικά είχε δίκιο. Αλλά το να προσπαθήσει τώρα να κερδίσει το ματς στα χαρτιά είναι ζήτημα αξιοπρέπειας. Αυτό το ματς, όπως όλα φυσικά, πρέπει να κριθεί στο γήπεδο, πάνω στο χόρτο. Οχι στην αίθουσα του αθλητικού δικαστή. Κι ας καταφέρεται εναντίον της ΑΕΚ, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, η... κυρία Κοξένογλου!
ΥΓ. Αλλο πάλι και τούτο. Ελεος βρε παιδιά...