Ενώ μένεται ο πόλεμος για την εξόντωση του Μπαλτάκου και την άλωση της ΕΠΟ, έρχεται η ελληνική δικαιοσύνη για να υπενθυμίσει στο πανελλήνιο, σε ποια εποχή θέλει να μας ξαναγυρίσει ο πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας και διάδοχος του διαβόητου... «θείου».
Δεν πιστεύω πως υπάρχουν κάποιοι που έχουν αμφιβολίες για το «τι κρύβεται» πίσω από αυτήν την λυσσαλέα προσπάθεια της ανατροπής της «νέας κατάστασης», που διαδέχθηκε την επί σειρά ετών κατοχή της Εθνικής Ποδοσφαιρικής μας Ομοσπονδίας από τις δυνάμεις του παρασκηνίου και του σκότους. Οι οποίες αλυσσόδεσαν το άθλημα και έγραψαν με τα πλέον μελανά χρώματα το κεφάλαιο: «ο ποδοσφαιρικός μεσαίωνας» της πατρίδας μας. Το μένος του προέδρου της Σούπερ Λίγκας και του επικοινωνιακού συστήματος – και όχι μόνον – έχει ξεπεράσει κάθε όριο, είναι σε απόλυτο βαθμό αποκαλυπτικό των προθέσεων, οι οποίες αποσκοπούν στην επανασύσταση της παντοκρατορίας στον χώρο, όπως ακριβώς την έστησε η θρυλική παράγκα με τους φυτευτούς προέδρους της ΕΠΟ, ασκώντας εξουσία επί παντός επιστητού.
Εδώ και τρία χρόνια μετά το γκρέμισμα αυτής της άθλιας παράγκας, το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ιβάν Σαββίδη κατά την προσωπική μας άποψη από τη στιγμή που πήρε τον ΠΑΟΚ και ασχολήθηκε με το ελληνικό ποδόσφαιρο, το «όλο σύστημα» της ομάδας του δημοσίου βρέθηκε χωρίς να το καταλάβει (προφανώς και χωρίς να το πιστεύει γιατί πάντοτε είχε και την στήριξη όλων ανεξαιρέτως των Κυβερνήσεων), στην απ΄έξω, νιώθωνοντας σαν το ψάρι έξω από τα νερά του. Χωρίς την ΕΠΟ δεν μπορούσε πλέον να λειτουργήσει αποτελεσματικά όπως παλιά. Μετά λοιπόν το γκρέμισμα της παράγκας, είχαμε αρκετές απόπειρες για να αποκαταστήσουμε την «νομιμότητα» - όπως αυτή ερμηνεύεται από τις δέλτους της τρούμπας – που όλες όμως απέτυχαν.
Αρωγοί σε όλες αυτές τις απόπειρες οι εκάστοτε Υφυπουργοί Αθλητισμού, με τον τελευταίο όμως να ξεπερνάει τα όρια και να εκτίθεται ανεπανόρθωτα. Τα πράγματα ως εκ τούτου τα οποία αφορούν τις πιθανότητες άλωσης της ΕΠΟ, δυστυχώς έγιναν ακόμη πιο δύσκολα για το λιμάνι, με την εμφάνιση ενός πολύ σκληρού και αποφασιστικού προέδρου στην ΕΠΟ. Ο Μπαλτάκος όπως αποδείχθηκε είναι σκληρό καρύδι. Κάτι που υποχρέωσε τον πρόεδρο του δαφνοστεφανομένου (και εκ παραθυρωμένο από την Ευρώπη με 15 συνεχόμενα παιχνίδια χωρίς νίκη) να σκεφτεί άλλους τρόπους για να χτυπήσει τον εχθρό. Ένας εξ αυτών ήταν να γίνει συγχρόνως και πρόεδρος και μεγάλο αφεντικό στη Σούπερ Λίγκα και μέσω αυτής να διεμβολίσει την αντίπερα όχθη. Κάτι που το επιχείρησε, χωρίς όμως να το πετύχει, αν και είχε σοβαρό στήριγμα και πάλι τον αμετανόητο Υφυπουργό, αλλά κι επιπρόσθετα την αβάντα από ένα πανίσχυρο μιντιακό στόλο.
Ο Μπαλτάκος και το σύνολο των Ενώσεων που τον στηρίζουν αντέχουν. Και το σημαντικότερο; Είναι ότι ορισμένοι θαρραλέοι εκπρόσωποι της ελληνικής δικαιοσύνης που απεχθάνονται να θάβουν φακέλους με εξόφθαλμα εγκλήματα (ιδιαίτερα στον χώρο του ποδοσφαίρου), κάποια στιγμή βγάζουν στην επιφάνεια «ξεχασμένες» ή «πιεσμένες» υποθέσεις, στέλνοντας συγχρόνως και πολύ χαρακτηριστικά και ηχηρά μηνύματα με συγκεκριμένους παραλήπτες. Οπως το πρόσφατο με το να καθίσουν στο σκαμνί για να δικαστεί σαν ύποπτος για την τέλεση κακουργήματος, έναν από τους πιο σημαντικούς προέδρους της εποχής της παράγκας. Από αυτούς που επέλεγε με συνοπτικές διαδικασίες για να το εξυπηρετήσουν το λιμάνι (Γκριτζίκης). Αν θυμάμαι καλά, μπερδεμένοι είναι ακόμη μερικοί πρόεδροι. Κάποιοι από αυτούς ξέφυγαν και άλλοι περιμένουν στην γωνία.
Ωστόσο η παραπομπή που αναφερόμαστε, επαναφέρει στη μνήμη όλων τι ακριβώς γινόταν εκείνη την εποχή με τις διοικήσεις και τους προέδρους της ΕΠΟ. Σε αυτήν την εποχή όπως όλα δείχνουν προσπαθεί να ξαναφέρει το ελληνικό ποδόσφαιρο το μεγάλο αφεντικό. Εποχή η οποία χαρακτηρίστηκε ως «ο ποδοσφαιρικός μας μεσαίωνας».