Θα πρέπει να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω για να δούμε ρεκόρ αρνητικής προσέλευσης του κόσμου στην Τούμπα.
Χθες λιγότεροι από 2000 φίλοι του ΠΑΟΚ ήταν στο γήπεδο και αυτό πρέπει να προβληματίσει την ΠΑΕ. Οχι τον Λουτσέσκου όχι τους ποδοσφαιριστές όχι το αγωνιστικό τμήμα. Τα γραφεία και τη διοίκηση της ομάδας. Ο ΠΑΟΚ προερχόταν από μια επική πρόκριση στην Ευρώπη και όχι από έναν αποκλεισμό.
Αγωνιστικό ξενέρωμα δεν υπήρχε. Δεν είναι επίσης δικαιολογία οι καιρικές συνθήκες. Υπήρχαν ματς που χιλιάδες φίλοι του Δικεφάλου χόρευαν στη βροχή ή στο κρύο. Δεν ήταν εργάσιμη μέρα δεν ήταν αργά το βράδυ το ματς. Απλά χθες οι υγιώς σκεπτόμενοι φίλοι του Δικεφάλου έστειλαν μήνυμα: δεν χωράμε στην ίδια κερκίδα με τους λίγους.
Αυτά που βίωσαν την περασμένη Πέμπτη με το κατάπτυστο πανό τους πλήγωσε. Γιατί η μηχανή του κιμά δούλεψε καλά από εκείνο το βράδι για μια ακόμη φορά. Και ο ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΑΟΚτσής εκείνη τη βραδιά έμεινε απροστάτευτος. Και δεν έχει καμιά διάθεση να πρέπει να απολογηθεί για τους λίγους. Χθες λοιπόν αποφάσισε να κάτσει στο σπίτι του γιατί πιθανώς φοβήθηκε πως στη θέα ενός παρόμοιου πανό δεν ήξερε πως θα έπρεπε να αντιδράσει.
Ελπίζω αυτό το μήνυμα να το πήραν αυτοί που πρέπει. Και ο υγιώς σκεπτόμενος φίλος του Δικεφάλου να πάψει να αισθάνεται «ορφανός». Στο αγωνιστικό μέρος ; Δίκαιη η ισοπαλία απέναντι σε μια από τις καλύτερες ομάδες που είδα φέτος στην Τούμπα. Ο ΠΑΟΚ με εξαίρεση την τριπλή ευκαιρία στο πρώτο λεπτό δεν είχε άλλη ξεκάθαρη φάση.
Και όταν για ένα ακόμη ματς έχεις κορυφαίο τον Πασχαλάκη είναι ένα θέμα. Το Πρωτάθλημα ξεκάθαρα δεν είναι πλέον στόχος του ΠΑΟΚ. Αλλά δεν πρέπει να γίνει και βαρίδιο. Η ομάδα οφείλει να μαζέψει όσο το δυνατόν περισσότερους βαθμούς μέχρι το τέλος. Μόνο έτσι δεν θα μπορέσει κανείς να χαρακτηρίσει τη σεζόν ΣΕ ΑΥΤΗ τη διοργάνωση αποτυχημένη.