Πριν από 30 χρόνια (26 Μαρτίου 1991) και όταν ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ βίωνε αδιέξοδες και τραγικές αγωνιστικές – και όχι μόνο – καταστάσεις, η ομάδα του μπάσκετ αναμορφωμένη από τον επαναστάτη πρόεδρο Νίκο Βεζυρτζή, χτυπούσε τίτλους και ανέβαινε σε κορυφές απρόσιτες. Ήταν η εποχή που χαρακτηριζόταν πέτρινα χρόνια για το λαοφιλέστατο σύλλογο, στη διάρκεια της οποίας οι εκατοντάδες χιλιάδες οπαδοί του, καθημαγμένοι ψυχολογικά από τον κατήφορο της ποδοσφαιρικής ομάδας, είχαν ακουμπήσει την ψυχή τους και αντλούσαν βάλσαμο και κουράγιο αλλά και περηφάνια.
Το παρεξηγημένο (ακόμη και τότε) μπασκετάκι εξισορροπώντας την ψυχολογία του ΠΑΟΚτσήδικου λαού, στεκόταν όρθιο και δίπλα στην ομάδα του. Τα χρόνια λοιπόν τα δύσκολα που η ποδοσφαιρική ομάδα ήταν βυθισμένη σε ένα τέλμα αγωνιστικής αναξιοπιστίας, η αντίστοιχη του μπάσκετ καθοδηγούμενη από έναν εμπνευσμένο αλλά και παράτολμο ηγέτη, ο οποίος έφερε τα πάνω – κάτω στον χώρο γκρεμίζοντας παραδόσεις, αυτοκρατορίες και παντοκρατορίες, βρέθηκε τόσο ψηλά που εύκολα αναπλήρωσε την χαμένη και πληγωμένη περηφάνια ενός μεγάλου λαού. Τεράστια η προσφορά του Νίκου Βεζυρτζή και εκείνης της ομάδας. Δυστυχώς όμως η αναγνώριση ελάχιστη έως περιορισμένη.
Να σκεφτεί κανείς ότι στα χρόνια που ακολούθησαν, το τμήμα σχεδόν εγκαταλήφθηκε και απαξιώθηκε. Κρατήθηκε στα πόδια του με κάποιους ηρωικούς εθελοντές και μια σχετική βοήθεια του Ιβάν. Χρόνια ολόκληρα πορεύτηκε μέσα σε θύελλες και καταιγίδες. Σήμερα ευτυχώς νιώθει κάπως πιο άνετα και δείχνει πως υπάρχει η ελπίδα και η προοπτική να ανεβεί ψηλότερα και να βρεθεί στη θέση που πρέπει. Αυτό βέβαια θα μπορέσει να επιτευχθεί αν κάποιοι που έχουν τον λόγο αλλά και τη δύναμη βοηθήσουν την νέα κατάσταση, με τον μαχητή Χατζόπουλο που φαίνεται πως το λέει η ψυχή του. Η εικόνα η σημερινή της ομάδας, όπως και η προσπάθεια που καταβάλεται αξίζει να ανταμειφθούν.
Οι έχοντες τον λόγο και την δύναμη όπως προαναφέραμε με πρώτους τους οπαδούς του συλλόγου επιβάλλεται να αλλάξουν νοοτροπία και τακτική και να αγκαλιάσουν το τμήμα που πρόσφερε τα μέγιστα στις πιο δύσκολες στιγμές του συλλόγου. Η ΚΑΕ όπως δήλωσε αλλά και όπως φάνηκε είχε σκοπό να πραγματοποιήσει εκδηλώσεις αντάξιες του έπους της Γενεύης, αλλά οι συνθήκες δεν της το επέτρεψαν. Έτσι περιορίστηκε σε αυτά που μπορούσε. Να τιμήσει τον μεγάλο πρόεδρο και πρωταγωνιστή της ανεπανάληπτης ευρωπαϊκής διάκρισης (κυπελλούχος Ευρώπης ο ΠΑΟΚ) και να σχεδιάσει μια επετειακή φανέλα την οποία θα μπορούν και οι οπαδοί να την προμηθευτούν έστω και όχι όλοι γιατί θα είναι σε μικρό αριθμό λόγω της συλλεκτικής της σημασίας.
Από το προχθεσινό σημείωμα του Άρι Νικολάκη ενός δημοσιογράφου που έζησε όσο κανένας άλλος συνάδελφος τόσο κοντά τη μεγάλη προσπάθεια του ΠΑΟΚτσήδικου μπάσκετ «κλέβω» τα υστερόγραφα του που αφορούσαν την ιστορική επέτειο: ΥΓ1: «Η κρισιμότερη στιγμή στη Γενεύη για τον ΠΑΟΚ ήταν η διακοπή του τελικού και η αποχώρηση των διαιτητών. Ήταν ανένδοτοι στα αποδυτήρια του «Πατινουάρ». Έτρεμαν από φόβο και θυμό συνάμα. Δεν θα έβγαιναν ούτε με βίντσι από εκεί. Πως βγήκαν από εκεί; Με κάθετη... εμπλοκή Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς, μετά από άμεση παρέμβαση Γιώργου Βασιλακόπουλου».
ΥΓ2: «Η δικαίωση τότε του Νίκου Βεζυρτζή απαθανατίστηκε στη φωτό με το κύπελλο στα χέρια του και αυτό πάνω στα χέρια των ΠΑΟΚτσήδων. Ο ηγέτης του Κυπελλούχου Ευρώπης χάρηκε στον τελικό της Γενεύης και για τον ημιτελικό της Μόσχας. Εκεί στη Σοβιετική πρωτεύουσα με τη λήξη του κόντρα στην Ντιναμό. Δεν φάνηκαν στους πανηγυρισμούς ούτε αυτός, ούτε οι... Σωματοφύλακες του Θανάσης Κατσαρής και ο κατάφωρα αδικημένος Τάκης Πανελουδης. Έμειναν οι τρεις τους στα σπλάχνα του θηριώδους γηπέδου σε ένα παγωμένο και σκοτεινό κεφαλόσκαλο. Κι εκεί μάζευαν τα... κομμάτια της ψυχής τους πανηγυρίζοντας... βουβά!» ΥΓ3: «Και μη λησμονείτε φίλοι του δικέφαλου. Εκεί στις όχθες της λίμνης της Γενεύης ο Νίκος Βεζυρτζής έβαλε τον θεμέλιο λίθο της υλοποίησης του οράματος για την κατασκευή του κλειστού στο Φοίνικα, στους χώρους της δωρεάς των ευεργετών αδερφών Δεδέογλου».
ΥΓ1: Αλήθεια γιατί «έφυγε» ο Νίκος ο Βεζυρτζής από την ΠΑΕ; Ηταν ενοχλητικός; Ανεπιθύμητος στο παρεάκι ή δεν βόλευε η παρουσία του σε κάποια πιράνχας;
ΥΓ2: Αλήθεια οι ξενόφερτοι Μεσσίες αλεξιπτωτιστές αλλά και οι ντόπιοι που συνεργάστηκαν μαζί τους στον ΠΑΟΚ μήπως είδαν το χθεσινό παιχνίδι της Εθνικής ομάδας; Και αν το είδαν, τι έχουν να μας πουν για τον Παυλίδη; Ένα ΠΑΟΚτσάκι από τη Νεάπολη μέσα από τις Ακαδημίες του Παναγιώτη Κερμανίδη. Με τέτοια ποιότητα δεν τους απασχόλησε ποτέ; Ούτε αυτούς, αλλά ούτε και τους βολικούς διαμεσολαβητές και συμβουλάτορες;