Αγαπητή Metrosport
Με αφορμή το χθεσινό παιχνίδι στη Λάρισα, το οποίο βέβαια έγινε απλώς για τυπικούς λόγους, ας αναφερθούμε σε ορισμένους παίκτες του ΠΑΟΚ, με βάση όχι μόνο τη χθεσινή εμφάνισή τους, αλλά και τα μέχρι σήμερα δείγματα γραφής που παρουσίασαν.
Ας αρχίσουμε από άπειρους νεαρούς:
* Περέιρα: Εχει προσόντα, αλλά χρειάζεται δουλειά. Το μέλλον δεν θα τον αδικήσει. Ο έμπειρος Περέιρα θα είναι ένας πολύ καλός παίκτης.
* Μιχαηλίδης: Πολλά προσόντα, επίσης. Θα είναι πολύ πιο χρήσιμος αν γίνει πιο προσεκτικός.
* Τσιγγάρας: Κλασικός ρολίστας. Αν δουλέψει περισσότερο στον δημιουργικό τομέα, θα γίνει σιγά-σιγά ένας ολοκληρωμένος χαφ.
* Κούτσιας: Φοβερό τσαγανό, τρομερή αυτοπεποίθηση. Ας μη βιάζεται, όμως, να δείξει. Είναι ακόμη μικρός. Στα 17. Θα έρθει η ώρα του, γιατί είναι σπουδαίο ταλέντο.
* Βρακάς: Ενδιαφέρουσα περίπτωση. Αλλά θα καταλάβουμε πιο πολλά αν του δοθεί περισσότερος χρόνος συμμετοχής.
* Λύρατζης: Για την ώρα, δεν γεμίζει τα μάτια μας, αλλά έπαιξε και σε ελάχιστα ματς. Ισως αν αυξηθεί η αυτοπεποίθησή του να δούμε έναν διαφορετικό παίκτη.
Πάμε σε... ημι-άπειρους, ή ημιέμπειρους:
* Λάμπρου: Σε όποια ομάδα πάει δανεικός, του “βγαίνουν” τα περισσότερα από όσα επιχειρεί. Στον ΠΑΟΚ δεν του “βγαίνει” σχεδόν τίποτε. Πρέπει να πεισμώσει, να δουλέψει πιο πολύ και να πείσει τον εαυτό του ότι μπορεί.
* Νινούα: Πολύ αργός και δεν βλέπω σε ποιο ρόλο μπορεί να είναι πιο χρήσιμος από άλλους παίκτες. Εχει όμως πολύ καλά πόδια. Αν κατορθώσει να τον βελτιώσει ο Γκαρσία, θα έχει κάνει μια σπουδαία δουλειά.
Και σε έμπειρους:
* Καγκάβα: Δεν πρόκειται, φυσικά, να τον κρίνει κανείς για τη χθεσινή επανεμφάνισή του σε επίσημο ματς μετά από έξι ολόκληρους μήνες, φάνηκε όμως η ποιότητά του και η εμπειρία του. Αν ξαναβρει τον παλιό εαυτό του, θα μιλάμε για μια πολύ σημαντική μεταγραφή.
* Μουργκ: Με αντιπάλους κατώτερους, είναι μια χαρά. Με ισοδύναμους ή πιο ποιοτικούς χάνεται. Προσωπικά, μου φαίνεται “λίγος”, αλλά ίσως χρειάζεται περισσότερο χρόνο προσαρμογής.
* Κρμέντσικ: “Το έχει” το παλικάρι. “Γεμίζει” την αντίπαλη περιοχή, τον νιώθει η αντίπαλη άμυνα, συνεργάζεται καλά με τους συμπαίκτες του, σκοράρει. Αρκεί, βέβαια, να αξιοποιείται από τους υπόλοιπους σωστά, πράγμα που ισχύει για όλους τους καθαρόμαιμους φορ.
Κλείνοντας, θα καταθέσω μια απορία: Ακόμη και όταν δεν υπάρχει λόγος, ακόμη δηλαδή και σε εύκολες περιπτώσεις, πρέπει ο Πασχαλάκης να διώχνει την μπάλα με γροθιές αντί να την μπλοκάρει; Κι αν το έχει... κουσούρι, δεν βρέθηκε κανείς προπονητής τερματοφυλάκων να του το κόψει; Πολύ θέλω να ξαναδώ τον αψεγάδιαστο Αλέξανδρο Πασχαλάκη του ντάμπλ του 2019, που, λέω για πολλοστή φορά, ήταν ο καλύτερος τερματοφύλακας στην ιστορία του ΠΑΟΚ για μία σεζόν.
ΥΓ. Ο ΠΑΟΚ πρόσθεσε χθες στην αρνητική συλλογή του ένα ακόμη τσάμπα γκολ με το αυτογκόλ του Περέιρα. Ας μην απογοητεύεται όμως ο πιτσιρικάς. Συμβαίνουν αυτά, ακόμη και στους κορυφαίους του κόσμου.