Το... ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις με την Αλ Αϊν για την μεταγραφή του Φετφατζίδη, βάζει τον Αρη σε ακόμη μεγαλύτερους μπελάδες από αυτούς που ούτως ή άλλως είχε, αφού καθίσταται σαφές πως η ανάγκη του να πουλήσει γίνεται ατού για όσους θέλουν να αγοράσουν.
Οι “κίτρινοι” έβλεπαν ως... μάννα εξ ουρανού τα χρήματα των Αράβων, καθώς ήταν αυτά στα οποία υπολόγιζαν προκειμένου να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με τους ποδοσφαιριστές που έχουν αμετάκλητες αποφάσεις, αφού γνωρίζουν πως η ΦΙΦΑ δεν θα άρει τα ban αν δεν ενημερωθεί πως οι συγκεκριμένοι έχουν υπογράψει διακανονισμούς με την ελληνική ομάδα.
Οπως έγραφα και στο χθεσινό μου άρθρο, το δυστύχημα για την ΠΑΕ Αρης είναι ότι δεν διαθέτει τον χρηματοδότη ο οποίος ανά πάσα στιγμή να μπορεί, διαθέτοντας χρήματα από ίδια κεφάλαια, προχωρώντας σε μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, να καλύψει ζημίες, έκτακτες ανάγκες, ή να υποστηρίξει ένα αναπτυξιακό πλάνο.
Τα χρήματα που απαιτούνται για να λύσει ο Αρης το θέμα με τα ban είναι μια έκτακτη ανάγκη, η οποία, όμως, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αν η ΠΑΕ δεν προχωρήσει σε κάποια πώληση, ώστε τα χρήματα που θα έρθουν στα ταμεία της να κατευθυνθούν στην καταβολή των πρώτων δόσεων στο πλαίσιο των διακανονισμών για την άρση του απαγορευτικού μεταγραφών από την ΦΙΦΑ, αλλά και για να χρηματοδοτήσουν το μεταγραφικό πλάνο.
Για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμη, ο Αρης λειτουργεί αυτή την περίοδο σε συνθήκες ασφυξίας. Οπως όλες οι ελληνικές ομάδες, έχει στερηθεί σημαντικών εσόδων λόγω του lockdown και δεν ξέρει πότε θα ξαναμπούν στα ταμεία του χρήματα, ενώ είναι υποχρεωμένος και να πληρώσει για να κάνει διακανονισμούς ώστε να μην κινδυνέψει με ακόμη χειρότερη τιμωρία από την ΦΙΦΑ, δηλαδή, τον αποκλεισμό του από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Οι συνθήκες ασφυξίας έχουν να κάνουν αποκλειστικά με όσα παραπάνω αναφέρθηκαν, αλλά πρωτίστως με το γεγονός ότι ο Αρης δεν έχει ιδιοκτήτη ο οποίος να μπορεί, όπως συνηθίζουμε να λέμε, “να βάλει το χέρι στην τσέπη και να καθαρίσει”.
Αυτή η δυνατότητα, δυστυχώς, δεν υπάρχει για τους “κίτρινους” και είναι ο λόγος εξαιτίας του οποίου συμβιώνουν με την αβεβαιότητα, κάτι που δεν ισχύει για τις μεγάλες ομάδες στο ελληνικό ποδόσφαιρο αφού ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ, για παράδειγμα, αν αντιμετώπιζαν παρόμοιο πρόβλημα οι ιδιοκτήτες τους θα το είχαν λύσει με συνοπτικές διαδικασίες.