Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης. Επαιξε σε πέντε επαγγελματικές ομάδες στην Ισπανία, αλλά όχι στην πρώτη ομάδα της «βασίλισσας». Αφησε για πρώτη φορά την Ισπανία σε ηλικία 31 ετών και μετακόμισε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Αστέρα Τρίπολης. Στους «Αρκάδες» αγωνίστηκε για δύο χρόνια και στη συνέχεια μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του Αρη.
Ο λόγος για τον Ρούμπεν Πουλίδο, τον πρώην αμυντικό των «κιτρινόμαυρων», ο οποίος μίλησε στο Metrosport.gr για το παρελθόν του στην Ελλάδα και τον Αρη. Ο Πουλίδο μίλησε μετά από πολλά χρόνια σε ελληνικό Μέσο και αναφέρθηκε στην προσπάθεια που κάνει αυτό το διάστημα ως πρώτος προπονητής, στην καριέρα του ως ποδοσφαιριστής στην Ισπανία και στην Ελλάδα, ενώ εστιάσαμε στη διετία που πέρασε στους «κιτρινόμαυρους».
Ο 45χρονος Ισπανός τεχνικός μίλησε για την απόφαση να μετακομίσει στον Αρη το καλοκαίρι του 2012, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μαζί τους υπόλοιπους συμπαίκτες του, αναφέρθηκε στον ηγετικό ρόλο που είχε εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου ενώ ξεκαθάρισε πως δεν πέταξε ποτέ το περιβραχιόνιο του αρχηγού από το μπράτσο του. Τέλος, τόνισε πως του λείπει η ατμόσφαιρα του «Κλ.Βικελίδης» και πως αν του γινόταν πρόταση να επιστρέψει ως προπονητής, θα έλεγε το «ναι» 200% αρκεί να υπήρχε οργάνωση και το σωστό πλάνο.
-Γεια σου Ρούμπεν. Τι κάνεις αυτή την περίοδο; Με τι ασχολείσαι;
«Από τότε που σταμάτησα το ποδόσφαιρο έχω μετακομίσει στην Ταλαβέρα (σ.σ. περιοχή μία ώρα μακριά από τη Μαδρίτη), εδώ είναι πιο ήρεμα και πιο οικογενειακά. Είναι η πρώτη φορά που είμαι ο πρώτος προπονητής σε μια ομάδα, νωρίτερα ήμουν βοηθός προπονητή στην Tαλαβέρα για τέσσερα χρόνια, πήγε πολύ καλά. Τώρα είμαι προπονητής στην Καθαλέγας, το αποφάσισα γρήγορα, έχουν καλές εγκαταστάσεις, είναι ένα καλό πρότζεκτ. Η ομάδα είναι στην 6η κατηγορία. Η ομάδα θέλει να ανέβει, είμαι ευχαριστημένος, είμαστε καινούρια ομάδα, τα πηγαίνουμε αρκετά καλά, αν και είναι αρχή ακόμη. Είναι η πρώτη φορά μου ως πρώτος προπονητής και είμαι πολύ ενθουσιασμένος».
-Eχω διαβάσει πως ανήκεις από το 2018 στο τμήμα σκάουτινγκ της Ρούμπιν Καζάν. Είσαι ακόμη εκεί; Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
«Ναι συνεχίζω, μου αρέσει να βλέπω αγώνες, όσο μου επιτρέπει το κλαμπ το κάνω όταν έχω χρόνο. Δεν έχω συγκεκριμένη αρμοδιότητα, κοιτάω όλη την ευρωπαϊκή αγορά και τη Λατινική Αμερική, ωστόσο με τον πόλεμο άλλαξαν τα πράγματα. Ο καλύτερος μου φίλος, Σέζαρ Νάβας, έπαιξε εκεί στη Ρούμπιν Καζάν, συνέχισε στο τμήμα σκάουτινγκ, με πήρε τηλέφωνο και δουλεύουμε μαζί. Και εκείνος συνεχίζει να δουλεύει στη Ρούμπιν».
-Το 2014 που κρέμασες τα παπούτσια σου, είχες σκεφτεί ήδη το πόστο που θα ασχοληθείς στο ποδόσφαιρο;
«Πάντα ήθελα να γίνω προπονητής, τα τελευταία χρόνια μου ως ποδοσφαιριστής το σκεφτόμουν. Τα τελευταία μου χρόνια στον Αρη, ένιωθα έτσι, γιατί είχαμε νεαρούς παίκτες στην ομάδα».
Τα 11 χρόνια στις ακαδημίες της Ρεάλ και η ιστορική Σαραγόσα
-Ας πάμε λίγο στο παρελθόν. Ξεκίνησες ποδόσφαιρο από τις ακαδημίες της Ρεάλ, δεν έπαιξες στην πρώτη ομάδα και στη συνέχεια έπαιξες σε Χετάφε, Χιχόν, Βαγιεκάνο, Αλμερία και Σαραγόσα στην Ισπανία. Είσαι ευχαριστημένος από την καριέρα που έκανες στη χώρα σου;
«Επαιξα 11 χρόνια στις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης, έφτασα μέχρι την δεύτερη ομάδα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος και περήφανος για την καριέρα που είχα, έδινα πάντα το 100%, έπαιξα πολλά χρόνια στην πρώτη κατηγορία της Ισπανίας, σε πολλές ομάδες».
-Ξεχωρίζεις κάποια ισπανική ομάδα που ήσουν μέλος της; Ισως τη Σαραγόσα που έμεινες περισσότερο καιρό;
«Κάθε μία έχει τη σημασία της, έχω αγάπη και σεβασμό για όλες. Θέλω να ευχαριστήσω όλες τις ομάδες που φόρεσα τις φανέλες τους, μου αρέσει η κάθε μία, δεν έχω κάποια προτίμηση. Ισως η Σαραγόσα είναι η πιο ιστορική και η πιο μεγάλη, αλλά η κάθε μία έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου».
-Η Βαγιεκάνο ήταν και τότε η ομάδα που είναι τώρα; Με αυτές τις αρχές και αξίες;
«Ναι, ακριβώς η ίδια. Ηταν καλές εποχές για τον σύλλογο, παίξαμε στην Ευρώπη και μετά είχαμε δύσκολες καταστάσεις με τα οικονομικά. Ωστόσο είχε και έχει πάντα τις ίδιες αρχές και τις ίδιες αξίες».
«Δεν το σκέφτηκα πολύ όταν ήρθε η ευκαιρία για τον Αρη»
-Το 2010 αποφάσισες να αφήσεις την Ισπανία για πρώτη φορά και να έρθεις στην Ελλάδα για τον Αστέρα. Ηταν δύσκολη η απόφαση; Πως πέρασες στην Τρίπολη;
«Ήταν να υπογράψω στην Μπέτις και για κάποιες λεπτομέρειες και αλλαγές στον σύλλογο δεν υπέγραψα. Είχα προτάσεις από Ρωσία, Τουρκία και Ελλάδα. Αποφάσισα να έρθω στην Ελλάδα γιατί ήταν παρόμοια χώρα με την Ισπανία, έχει ωραίο κλίμα, πέρασα υπέροχα στην Τρίπολη, ήμουν ευχαριστημένος στον Αστέρα. Ηταν μια ομάδα οικογενειακή και ήμουν υπερευχαριστημένος».
-Δύο χρόνια μετά ήρθε ο Αρης. Το σκέφτηκες πολύ;
«Όταν έπαιξα στο γήπεδο του Αρη με τη φανέλα του Αστέρα, μου άρεσε πολύ το γήπεδο του Χαριλάου. Τότε ήταν η πρώτη φορά είπα πως θα ήθελα να παίξω στον Αρη κάποια στιγμή, όταν ήρθε η ευκαιρία δεν το σκέφτηκα».
-Τι δεν πήγε καλά; Γιατί όταν ήρθες στον Αρη στόχος ήταν η Ευρώπη και η ομάδα μετά βίας σώθηκε και τη δεύτερη χρονιά υποβιβάστηκε.
«Όταν ήρθα στον Αρη, υπήρχαν χρέη στην ομάδα από τα προηγούμενα χρόνια, το ρόστερ ήταν μικρό, μόνο εγώ ο Νούνο (σ.σ. Κοέλιο), και ο Αγκάνθο ήμασταν έμπειροι παίκτες. Ηταν μια δύσκολη χρονιά αλλά σώσαμε την ομάδα, ήταν περίπλοκη η χρονιά. Η δεύτερη χρονιά ήταν ακόμη πιο δύσκολη, μεγάλωσαν τα οικονομικά προβλήματα, δεν είχαμε πληρωθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ομάδα του είχε κυρίως νεαρούς παίκτες κάτω των 21 ετών, μόνο 3-4 παίκτες ήμασταν πάλι έμπειροι».
-Σας επηρέασαν οι πολλές αλλαγές προπονητών;
«Όταν είσαι σε μια ομάδα χωρίς σταθερότητα, τότε αυτό περνάει στα αποδυτήρια, ειδικά όταν έχεις πολλούς νεαρούς ποδοσφαιριστές στο ρόστερ. Ήμασταν 8 μήνες χωρίς να έχουμε πληρωθεί και δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε τα σπίτια μας. Ηταν δύσκολο να προχωρήσει μια τέτοια ομάδα μπροστά».
-Ξεχωρίζεις κάποιον τεχνικό από αυτούς που είχε στη θητεία σου στον Αρη;
«Όχι, δεν ήταν θέμα των προπονητών, ήταν θέμα οργάνωσης. Τότε δεν ήταν σοβαρός σύλλογος ο Αρης, υπήρχαν πολλά προβλήματα και δεν μπορούσε να δουλέψει κανείς. Δεν μπορούσε με αυτή την κατάσταση κανείς να κάνει καλά τη δουλειά του».
-Στον Αρη είχες ηγετικό ρόλο ακόμη και όταν δεν φορούσες το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Γιατί βγήκες μπροστά πολλές φορές; Το ένιωσες;
«Ημασταν μια νέα ομάδα, ήμασταν 3-4 έμπειροι παίκτες, πίστευα πως ο ρόλος μου ήταν να βοηθήσω τους νέους, την ομάδα. Πάντα με έβλεπαν οι συμπαίκτες μου ως ηγέτη, ως υπεύθυνο να μιλήσω και να λύσω προβλήματα».
«Ποτέ δεν πέταξα το περιβραχιόνιο, είναι ένα ψέμα»
-Σε έναν αγώνα με τον Παναθηναϊκό, φορούσες το περιβραχιόνιο και το πέταξες. Τι σήμαινε αυτό;
«Ήμουν περήφανος που φόρεσα το περιβραχιόνιο στον Αρη, σε αυτόν τον σύλλογο με τόσο κόσμο, έναν ιστορικό σύλλογο. Για μένα σήμαινε υπευθυνότητα, το φορούσα για περίπου ένα χρόνο και νομίζω πως αντιπροσώπευε τη δουλειά που έκανα μέσα στα αποδυτήρια. Ο κόσμος δεν το ξέρει αυτό, δεν το έβλεπε. Είναι ένα ψέμα πως πέταξα το περιβραχιόνιο. Απλά όταν έβγαινα από το γήπεδο το έβγαλα, καθώς πάντα μου έπεφτε από το μπράτσο. Είναι ένα ψέμα που έχω ακούσει πολλές φορές, αλλά δεν ισχύει. Στο επόμενο παιχνίδι ξαναφόρεσα το περιβραχιόνιο».
-Θυμάσαι κάποια ξεχωριστή ιστορία από την παρουσία σου στον Αρη;
«Πολλές, έχω πολύ καλές αναμνήσεις από τον Αρη. Περάσαμε ωραία με τους συμπαίκτες μου την πρώτη χρονιά. Είναι αλήθεια πως πάντα ο κόσμος κρατάει τα κακά πράγματα και όχι τα καλά. Σκέψου πως ήμουν μακριά από την οικογένειά μου, δεν πληρωνόμουν, όλα αυτά είναι αρνητικά. Αλλά εγώ κρατάω τα θετικά από τον Αρη».
-Πως ένιωσες όταν ήσουν μέσα στην καλύτερη ενδεκάδα του πρωταθλήματος;
«Είναι μια τιμή να είσαι στην καλύτερη 11άδα του πρωταθλήματος, για τον κόσμο που βλέπει το πρωτάθλημα είναι σημαντικό, ο κόσμος βλέπει τι έχεις καταφέρει. Είναι μια ανταμοιβή για τη δουλειά που έχεις κάνει όλα τα χρόνια».
-Τι θυμάσαι από την ατμόσφαιρα στο «Κλ.Βικελίδης»;
«Είναι απίστευτη η ατμόσφαιρα. Καμιά φορά δείχνω στα παιδιά μου αγώνες, την ατμόσφαιρα που είχαμε στο γήπεδο. Μου λείπει η ατμόσφαιρα του Κλ.Βικελίδης».
-Μετά από τόσα χρόνια, τι σου άφησε η παρουσία σου στον Αρη;
«Πάντα σε όλες τις ομάδες, προσπαθούσα να μαθαίνω για μένα, για το μέλλον, όσα έζησα με βοήθησαν και με βοηθούν να γίνω καλύτερος ως προπονητής και ως άνθρωπος. Πέρασα πολλά πράγματα, μου μένουν καλά πράγματα από έναν τεράστιο σύλλογο όπως ο Αρης. Αλλά μου έμειναν και πράγματα για το πως να μην διοικείς μια ομάδα. Ειδικά όταν μιλάμε για μια ομάδα με τέτοιο κόσμο, δεν μπορείς να αφήνεις την ομάδα έτσι, υπάρχουν συναισθήματα και δεν μπορείς να την κακοδιαχειρίζεσαι. Εγώ θέλω να είμαι σε ομάδες οργανωμένες και τότε δεν το βρήκα αυτό στον Αρη».
-Μετάνιωσες ποτέ που αποφάσισες να αφήσεις την Τρίπολη και τον Αστέρα για τον Αρη και τη Θεσσαλονίκη;
«Ποτέ δεν το μετάνιωσα, δεν μετανιώνω ποτέ για τις αποφάσεις που παίρνω. Προσπαθώ να μαθαίνω. Όταν τις παίρνω είναι για μένα καλύτερες, από όλες τις καταστάσεις μαθαίνεις, οπότε δεν θεωρώ πως μπορεί να είναι λάθος μια απόφαση».
-Τώρα που έχεις ξεκινήσει τα πρώτα προπονητικά σου βήματα, θα σε ρωτήσω κάτι σχετικό. Αν σε λίγα χρόνια σου γινόταν μια πρόταση να έρθεις στον Αρη ως προπονητή, θα δεχόσουν;
«200% (σ.σ. γέλια). Αν υπάρχει κάποιος υπεύθυνος και είναι καλό το πρότζεκτ τότε θα έρθω κατά 200%. Εχω τον Αρη στην καρδιά μου, το έχω σκεφτεί για να επιστρέφω. Ξέρω την ιστορία του συλλόγου, ξέρω την πόλη, ξέρω τον κόσμο, ξέρω πως παίζεται το ποδόσφαιρο και ξέρω πως θα μπορώ να βοηθήσω με την προσωπικότητά μου».
-Εχεις παρακολουθήσει τον Αρη τα τελευταία χρόνια;
«Αρκετά παιχνίδια, μου αρέσει να βλέπω πολλούς αγώνες ποδοσφαίρου (σ.σ. γέλια). Η ομάδα είναι σε καλύτερη κατάσταση από τότε, αυτό είναι προφανές, είναι σε καλύτερο μομέντουμ, είναι μια ομάδα που είναι υποχρεωμένη να βγαίνει κάθε χρόνο στην Ευρώπη. Έχει καλή ομάδα ο Αρης, αν και δεν ξεκίνησε πολύ καλά. Εχει καλούς ποδοσφαιριστές, γρήγορους, ταχυδυναμικούς, έμπειρους παίκτες,. Φέτος έχω δει ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι και δύο πρωταθλήματος, πιστεύω πως θα μπορέσει να ξαναβγεί στην Ευρώπη και την επόμενη χρονιά. Εχω μάθει πως είχε τον Μπούργος προπονητή και πως τώρα έχει αλλάξει προπονητή».
-Τι μήνυμα θέλεις να αφήσεις στον κόσμο;
«Δεν μπόρεσα να τους αποχαιρετήσω όπως θα ήθελα όταν έφυγα, με την όλη κατάσταση που υπήρχε. Θέλω να τους πω πως έχω αγάπη για εκείνους, έχω σεβασμό για τον σύλλογο, ο Αρης πρέπει να είναι πολύ πιο ψηλά από εκεί που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια. Τους ευχαριστώ για όλα και που με υποδέχθηκαν με τον καλύτερο τρόπο, ελπίζω μια μέρα να τα ξαναπούμε».