Χωρίς νόημα οι συζητήσεις των τελευταίων ημερών για τις μεταγραφές του ΠΑΟΚ. Πιο πολύ μοιάζουν με την απεγνωσμένη προσπάθεια φιλάθλων και δημοσιογράφων να... προλάβουν το κακό. Φοβούνται, δηλαδή, μην τυχόν μαζέψει ο Μπότο καμια δεκαριά πιτσιρικάδες για να γίνει ο ΠΑΟΚ ποδοσφαιρικό νηπιαγωγείο και, εκ των πραγμάτων, να μην μπορεί να διεκδικήσει τίτλους.
Διαφορετικά, το αυτονόητο είναι ότι σε μια ομάδα που θέλει πάντα να πρωταγωνιστεί χρειάζονται και η εμπειρία και το νέο αίμα. Και οι μπαρουτοκαπνισμένοι παίκτες και οι νεαροί ταλαντούχοι που θα εξελιχθούν στην πορεία. Μόνο με τους μεν, ή μόνο με τους δε καμία ομάδα, ποτέ, δεν κατάφερε να επιτύχει υψηλούς στόχους.
Τώρα, βέβαια, όταν λέμε ότι χρειάζονται και οι έμπειροι, οι παίκτες με προσωπικότητα και πολλές παραστάσεις, ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο. Αν ο ΠΑΟΚ κρατήσει όλους τους παλιούς (υποθετικά μιλάμε) και απλώς αποκτήσει νεαρούς, φοβάμαι ότι θα γίνει μια τρύπα στο νερό. Διότι έμπειρος είναι, για παράδειγμα, ο Μπίσεσβαρ, αλλά πλέον δεν μπορεί. Οπως και ο Ελ Καντουρί. Οπως ακόμη και ο Βιειρίνια. Οσο και να προσπαθήσει πλέον ο ποδοσφαιριστής Βιειρίνια δεν γίνεται να πλησιάσει τον παλιό καλό εαυτό του. Πώς να το κάνουμε; Νόμος της φύσης είναι. Ο χρόνος δεν χαρίζεται σε κανέναν.
Γι' αυτό, λοιπόν, λέμε ότι ο ΠΑΟΚ χρειάζεται πολλές και καλές μεταγραφές. Πολλές και καλές και για έμπειρους και για να νεαρούς. Χρειάζεται περισσότερη ποιότητα σε όλες τις γραμμές του και σε κάθε ηλικιακό επίπεδο. Πράγμα, φυσικά, το οποίο σημαίνει ότι ο Μπότο με τον Λουτσέσκου οφείλουν να κάνουν εύστοχες επιλογές και ο Ιβάν να βάλει αρκετά βαθιά το χέρι στην τσέπη. Κακά τα ψέματα. Για να βάψεις αυγά μόνο ένας τρόπος υπάρχει.
Κι όλα αυτά, φυσικά, αν θέλουμε να μιλάμε για έναν μεγάλο αγωνιστικά ΠΑΟΚ που θα έχει τα φόντα να κατακτήσει το νταμπλ και του χρόνου να παίξει σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ. Αν μιλάμε για έναν ΠΑΟΚ που απλά θα χτίσει το μέλλον του και θα απεμπολήσει τα δικαιώματά του στη διεκδίκηση των τίτλων, αλλά και σε μια μεγάλη διάκριση στην Ευρώπη, τότε αλλάζει η κουβέντα. Και είναι μια κουβέντα που δεν αρμόζει στον ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη. Εχουν περάσει 10 χρόνια από το τέλος της εποχής με τις αδύναμες οικονομικά υπηρεσιακές διοικήσεις που μόνο να “χτίσουν” ομάδα μπρούσαν κι εκείνο με πενιχρά μέσα.
Προσωπικά, για να το πω με λόγια απλά, περιμένω στη νέα σεζόν έναν ΠΑΟΚ που θα παίζει καλό ποδόσφαιρο. Που θα έχει το πνεύμα του νικητή, που θα έχει καλή νοοτροπία, αλλά και που θα είναι σε θέση να παίξει καλό ποδόσφαιρο, αυξάνοντας έτσι κατά πολύ τις πιθανότητές του να επιτύχει τους στόχους του και ικανοποιώντας τους οπαδούς του.
Ας μην κρυβόμαστε. Φέτος πάλι πόνεσαν μάτια, πόνεσαν μυαλά, πόνεσαν στομάχια, πόνεσαν τα πάντα. Στα πιο πολλά ματς αυτή η ομάδα δεν βλεπόταν. Ηταν προβλέψιμη, ήταν μονότονη, ήταν κουραστική. Ηταν και πολύ αργή. Αυτή η αδυναμία φαινόταν πολύ έντονα στο Κόνφερενς Λιγκ. Και η Κοπεγχάγη και η Γάνδη και η Μαρσέιγ ήταν δύο σκάλες πάνω σε ταχύτητα από τον ΠΑΟΚ. Αν δεν γίνει turbo η μηχανή ποια τύχη μπορεί να έχει στο Τσάμπιονς Λιγκ, ή ακόμη και στην Ελλάδα απέναντι στον Ολυμπιακό;
Μακάρι μέσα σε όλα τα άλλα να το αναγνωρίσουν αυτό το μειονέκτημα και ο Λουτσέσκου και ο Μπότο. Χωρίς ταχύτητα και χωρίς δεξιοτεχνία δεν υπάρχει καλό ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει καλή ομάδα, δεν υπάρχει δυνατότητα να κατακτηθούν τίτλοι και διακρίσεις.