Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι, ίσως, μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες των τελευταίων ετών στην Ευρώπη. Μια σύγκρουση, η οποία αφήνει θύματα και ανθρώπους συντετριμμένους, ανήσυχους και ο μοναδικός υπεύθυνος, κατά γενική ομολογία, είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο Ρώσος πρόεδρος αποτελεί εδώ και δεκαετίες μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στην παγκόσμια πολιτική σκηνή και παρά το γεγονός ότι όλοι ήξεραν ότι πρόκειται για ένα επικίνδυνο μυαλό κανείς δεν περίμενε ότι θα έφτανε στα άκρα.
Το ξάφνιασμα ήταν φυσικό επακόλουθο, όπως και η πληθώρα των ερωτημάτων που προέκυψαν με τις πρώτες εικόνες που είδαν το φως της δημοσιότητας και έδειχναν ανθρώπους έντρομους να τρέχουν για να επιβιώσουν.
Γιατί στον 21ο αιώνα, ο διάλογος παύει να είναι το μοναδικό μέσο επικοινωνίας των λαών; Γιατί τη θέση του παίρνουν τα όπλα και οι δρόμοι γεμίζουν με αθώο αίμα; Τι προκαλεί το θυμό και την υπερβολική φιλοδοξία του;
Γιατί είναι τόσο σκληρός αυτός ο πολιτικός; Γιατί δεν πέρασε από το μυαλό του να καθίσει στο τραπέζι και να συζητήσει; Οι απαντήσεις, ίσως, να δοθούν μέσα από την ανάλυση της προσωπικότητας του…
Μεγάλωσε χωρίς τους γονείς του
Γεννημένος στο Λένινγκραντ το 1952, ο χαρακτήρας του άρχισε να διαμορφώνεται στα χέρια μιας υποκατάστασης οικογένειας, στην οποία τον είχαν στείλει οι βιολογικοί του γονείς.
Η άρνηση των γονέων του να μεγαλώσουν το παιδί τους δημιούργησε τραύματα στην ψυχή του και τον έκανε να χάσει την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους. Έτσι, σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Στάνισλαβ Μπελκόφσκι, έμαθε να νιώθει άνετα μόνο όταν γύρω του υπήρχαν ζώα. Εξάλλου, οι μοναδικοί του φίλοι είναι ο Κόνι, ένα λαμπραντόρ, και ο Μπάφι, ένα βουλγαρικό τσοπανόσκυλο.
Επίδειξη δύναμη
Η έλλειψη στοργής και αγάπης κατά την παιδική ηλικία, του δημιούργησε κενά που σε συνδυασμό με τη μοναξιά που επέλεγε, διαμόρφωσαν έναν χαρακτήρα που ήθελε να έχει πάντα την προσοχή πάνω του. Για να το πετύχει αυτό, φρόντιζε να δείχνει ότι είναι ο καλύτερος και ο πιο δυνατός.
Συχνά, κάνεις κινήσεις για να τραβήξει τα βλέμματα πάνω του και να δείξει τη δύναμη του. Για παράδειγμα, δε δίστασε να ψαρεύει ημίγυμνος, να καθαρίζει τουφέκια και να καβαλάει μια Harley.
Ένας αδάμαστος και πληγωμένος χαρακτήρας για τον οποίο η Άνγκελα Μέρκελ είχε υποστηρίζει πριν από χρόνια ότι: «Πάντα είχε την επιτακτική ανάγκη να δείξει ποιος είναι ο πιο δυνατός».
Προσωπική ζωή γεμάτη… πληγές
Ο Γερμανός συγγραφέας, Erich Schmidt-Eenboom, υποστηρίζει ότι ο πρώην πράκτορας της KGB κακοποίησε σωματικά την πρώην σύζυγό του Ludmila κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και σήμερα δεν έχει καμία σχέση μαζί της. Οι δυο τους χώρισαν και δεν έχει καμία επαφή ούτε με τις δύο κόρες του, τη Mariya, 37, και την Ekaterina, 36. Επιπλέον, ο ίδιος συγγραφέας αποκαλύπτει ότι δεν αγαπά το σεξ: «Το σεξ και η σεξουαλική ζωή του είναι εντελώς ξένα».
Πούτιν και Χίτλερ, δύο παρόμοια προφίλ
Ο Πούτιν αυτή τη στιγμή αποτελεί την κύρια απειλή για τη Δύση. Ωστόσο, λίγα χρόνια πίσω υπήρξε ένας άλλος ηγέτης που ήθελε να θέσει υπό έλεγχο όλα τα έθνη του κόσμου, ο Αδόλφος Χίτλερ.
Οι δύο άνδρες έχουν αρκετές ομοιότητες. Έχουν μια παιδική ηλικία που ήταν γεμάτη τραύματα και της έλειπε η στοργή και η αγάπη. Είχαν την ανάγκη να επιβάλλουν ότι είναι πιο δυνατοί και ήθελαν να το επικυρώσουν με οικονομική, κοινωνική και εδαφική ισχύ.
Ο Ρώσος πρόεδρος, σύμφωνα με τους ιστορικούς, είναι ένα προϊόν της ταπείνωσης που υπέστη η ΕΣΣΔ από τις ΗΠΑ στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου και στο μυαλό του κυριαρχεί ένα στρατηγικό όραμα, το οποίο ταυτίζεται με ένα φανατικό επεκτατισμό και επιβολή κυριαρχίας.
Εμμονή με την εξουσία
Ο Πούτιν είναι ένας άνθρωπος που αρέσκεται να εξουσιάζει τους πάντες και επιδιώκει να τον θαυμάζουν και να τον αγαπούν. Όταν δεν μπορεί να επιβάλλει την υπεροχή του, φροντίζει να χρησιμοποιεί μέσα εκφοβισμού. Για αυτό, η εξουσία του σηματοδότησε μια επιστροφή στην απολυταρχία, τη συγκέντρωση της εξουσίας και τη λατρεία της προσωπικότητας, κάτι που χαρακτήριζε τη Ρωσία και αργότερα, τη Σοβιετική Ένωση.
Εννέα στιγμές που σημάδεψαν την πορεία του
Είναι μια από τις πιο σημαίνουσες προσωπικότητες στη ρωσική πολιτική και αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να το αρνηθούν ούτε οι επικριτές του.
Επανέφερε τη Ρωσία στον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη. Οι εγχώριες μεταρρυθμίσεις, από τις φορολογικές περικοπές έως και την επέκταση των δικαιωμάτων της ιδιοκτησίας, άλλαξαν τις ζωές των πολιτών, οι οποίοι πέρασαν χρόνια φτώχειας και αστάθειας μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.
Ωστόσο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον κατηγορούν ότι οδήγησε τη χώρα σε ένα νέο αυταρχισμό, χωρίς συμβιβασμούς και στρατιωτικές ή πολιτικές επιδρομές στην Κριμαία, στη Μέση Ανατολή και στις εκλογές των ΗΠΑ.
Υπάρχουν κάποιες στιγμές που στιγμάτισαν την πορεία του στην εξουσία της Ρωσίας τις δύο τελευταίες δεκαετίες.
1) Στις 31 Δεκεμβρίου του 1999, ο τότε Ρώσος πρόεδρος, Μπόρτις Γέλτσιν, ανακοίνωσε την απόφαση του να παραιτηθεί και όρισε στη θέση του τον Βλαντιμίρ Πούτιν, που τον είχε ορίσει πρωθυπουργό τέσσερις μήνες νωρίτερα. Αυτή ήταν και η αρχή της ηγεσίας του. Το ποσοστό αποδοχής του αυξήθηκε ραγδαία καθώς σημειώθηκαν υψηλοί ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης. Η δημοτικότητα του δεν έπεσε κάτω από το 60% για χρόνια.
2) Κέρδισε τον τίτλο του «ισχυρού άνδρα», αφού διέταξε την επίθεση στην Τσετσενία. Χρησιμοποίησε την επίθεση αυτή ως δικαιολογία για την ενίσχυση της ασφάλειας και τους ελέγχου στις κύριες ρωσικές πόλεις.
3) Το 2006 σημειώθηκαν δύο γεγονότα που καλλιέργησαν το έδαφος για εντάσεις στις σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση. Το πρώτο ήταν η δολοφονία της δημοσιογράφου, Άννας Πολιτκόφσκαγια, και το δεύτερο, η δηλητηρίαση με πλουτώνιο του πρώην πράκτορα της Ρωσίας, Αλεξάντερ Λιτβινένκο.
4) Η επίσκεψη του στο ράντσο του Μπους στο Τέξας ήταν ιστορική από κάθε άποψη. Έγινε ένα μήνα μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και σε μια περίοδο που στις σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες υπήρχαν αρκετά προβλήματα που έπρεπε να επιλυθούν, όπως τα Βαλκάνια, η διερεύνηση του Νάτο, το Ιράκ και η πυραυλική ασπίδα.
5) Το 2008 στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ πίστευαν ότι ο Πούτιν ήταν ένας καλός τύπος με τον οποίο θα έπρεπε να κάνεις καλές δουλειές. Η άποψη αυτή κατέρρευσε όταν αποφάσισε να εξαπολύσει πόλεμο κατά της Γεωργίας. Κάτι που σηματοδότησε την επιστροφή της επιθετικής Ρωσίας και έδειξε ότι τα πράγματα είχαν αλλάξει.
6) Το 2014 η Μόσχα προσάρτησε τη χερσόνησο της Κριμαίας, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση της Δύσης και ένα κύμα οικονομικών κυρώσεων κατά του Κρεμλίνου. «Στην ψυχολογία της ρωσικής ισχύος, η Ουκρανία είναι μέρος της Ρωσίας και ο Πούτιν κληρονόμησε κατά κάποιο τρόπο αυτή τη νοοτροπία, να θέλει να πάρει πίσω τα εδάφη που ανήκαν στη ρωσική αυτοκρατορία», λέει ο Maloveryan.
7) Οι εκλογές του 2016 στις ΗΠΑ δεν θα μείνουν στην ιστορία μόνο για την άφιξη του Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο αλλά και λόγω του σκανδάλου που υπήρξε για την υποτιθέμενη ρωσική παρέμβαση σε αυτές.
Οι υπηρεσίες πληροφοριών στην Ουάσιγκτον επιβεβαίωσαν ότι Ρώσοι χάκερ προσπάθησαν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα και να ευνοήσουν τον Τραμπ. Η Ρωσία, φυσικά, και αρνήθηκε κάθε εμπλοκή της αλλά οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν.
8) Οι διαδηλώσεις που συγκλόνισαν τη Μόσχα το 2019 δεν ήταν τα πρώτα σημάδια αντίθεσης προς τις πολιτικές του Ρώσου προέδρου.
Του ασκήθηκε σκληρή κριτική για τη διαχείριση μετά τη βύθιση και του υποβρυχίου Kurst και όταν ισλαμικές ομάδες είχαν καταλάβει ένα θέατρο και ένα σχολείο και υπήρξαν εκατοντάδες νεκροί.
Βρήκε αντιπάλους ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού καθώς οπισθοδρόμησε στις δημοκρατικές προόδους που είχαν σημειωθεί μετά την πτώση του σοβιετικού μπλοκ.
Επικρίθηκε για τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης, την προσπάθεια φίμωσης των δημοσιογράφων που διαφωνούσαν μαζί του καθώς και των αντίστοιχων μέσων.
9) Η στρατηγική του να διατηρήσει την εξουσία. Το 2000 κέρδισε τις εκλογές με 52,94% και το 2004 με ποσοστό 71,31%. Τέσσερα χρόνια αργότερα δεν μπορούσε να διεκδικήσει ξανά τη θέση καθώς το Σύνταγμα το απαγόρευσε. Έτσι, προώθησε την υποψηφιότητα του τότε αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές και τον έκανε πρωθυπουργό. Το 2012 εξελέγη ξανά πρόεδρος με ποσοστό 63,60% ενώ επανέλαβε τη νίκη του την επόμενη φορά με 76,69 των ψήφων και έντονα παράπονα για νοθεία.
Βάδισμα πυροβολητή
Ο Πούτιν περπατά με ένα περίεργο βηματισμό, το λεγόμενο «βάδισμα πυροβολητή», με μια μειωμένη αιώρηση στο δεξί του χέρι.
Η έρευνα του ιατρικού περιοδικού, The BMJ (γράφτηκε από μια ομάδα νευρολόγων στην Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ολλανδία) ανέλυσε τις στάσεις και τις κινήσεις που είναι πιθανά σημάδια διαταραχών υγείας.
Οι ερευνητές εντυπωσιάστηκαν από τον «ξεχωριστό» τρόπο βάδισης του Ρώσου προέδρου καθώς όταν περπατά, το αριστερό του χέρι κουνιέται κανονικά, αλλά το δεξί του μόλις κινείται. Μια τέτοια κίνηση θα παρέπεμπε στη νόσο του πάρκινσον αλλά οι γιατροί δεν βρήκαν άλλα συμπτώματα αυτής της ασθένειας στον Πούτιν.
Η εξήγηση βρίσκεται σε ένα εκπαιδευτικό εγχειρίδιο που χρησιμοποιούσε η πρώην σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών, η KGB. Σύμφωνα με αυτό, οι χειριστές έπρεπε να κρατούν το όπλο τους στο δεξί χέρι κοντά στο στήθος τους και να κινούνται προς τα εμπρός με τη μία πλευρά (συνήθως την αριστερή) «να στρέφεται προς την κατεύθυνση της κίνησης».
Κάτι που βοηθούσε τον εκάστοτε πράκτορα να τραβήξει ένα όπλο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα όταν βρεθεί αντιμέτωπος με έναν εχθρό.
Tips
1. Φοίτησε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ και αποφοίτησε το 1975 με πτυχίο νομικής.
2. Μπορεί να μιλά άπταιστα γερμανικά και αγγλικά και υπηρέτησε στην KGB ως αξιωματικός πληροφοριών για αρκετά χρόνια.
3. Έχει μαύρη ζώνη στο τζούντο και είναι λάτρης των Beatles.
4. Ο Πούτιν παντρεύτηκε τη Λιουντμίλα Σκρέμπνεβα το 1983. Το ζευγάρι απέκτησε δύο κόρες, τη Μαρία και την Κατερίνα. Αυτός και η σύζυγός του χώρισαν το 2013.
5. Το 2007 ανακηρύχθηκε «Πρόσωπο της Χρονιάς» από το περιοδικό Time.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.