Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αρης φτάνει ως την πηγή αλλά αρνείται να πιει νερό. Δεν είναι η πρώτη χαμένη ευκαιρία μέσα στη σεζόν κι εν προκειμένω στα play off για να ισχυροποιήσει τις πιθανότητες κατάκτησης της 2ης θέσης και κατ’ επέκταση της επίτευξης του στόχου της Ευρώπης. Ας ελπίσουμε, όμως, ότι θα είναι η τελευταία. Αρκεί στα τρία ματς που απομένουν να εμφανιστεί εξίσου σοβαρός και χωρίς αυτοκαταστροφικές τάσεις, αλλά με τη συνέπεια και την αγωνιστικότητα που έκαναν τον Αρη την ομάδα η οποία ξεχώρισε στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι και σήμερα.
Το 1-1 με τον Ολυμπιακό στέρησε από τους Κιτρινόμαυρους μια πολύτιμη νίκη, η οποία θα ισοδυναμούσε πιθανόν με οριστική εξασφάλιση του ευρωπαϊκού εισιτηρίου και την ευκαιρία να σπάσει μία κατάρα 11 χρόνων από την τελευταία νίκη απέναντι στους Ερυθρόλευκους. Το τελευταίο βέβαια μικρότερη σημασία έχει μπροστά σε δύο γεγονότα. Το ένα ότι, ο Αρης παραμένει με μόλις τρεις νίκες (σσ δύο με Αστέρα, μία με ΠΑΟΚ) σε εννιά αγώνες στην έδρα του απέναντι στις ομάδες της πρώτης εξάδας.
Καθόλου τυχαίο αν συγκρίνουμε το επίπεδο ανταπόκρισης των παικτών του στις απαιτήσεις των αγώνων σε σχέση με αυτό στα εκτός έδρας. Το άλλο γεγονός είναι ότι, για δεύτερο στη σειρά εντός έδρας παιχνίδι με αντίπαλο τον Ολυμπιακό (μετά το ματς Κυπέλλου) αδικεί τη συνολική του προσπάθεια με το τελικό αποτέλεσμα.
Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε μία ασύνδετη ομάδα προσώπων, λόγω των πολλών αλλαγών του Πέδρο Μαρτίνς στο αρχικό σχήμα, είχε όμως υψηλό ποσοστό κατοχής μπάλας και δύο δοκάρια στο α’ ημίχρονο. Δεν ήταν τόσο δημιουργικός και αποτελεσματικός όσο ήταν όταν ο προπονητής του έφερε από τον πάγκο ό,τι είχε διαθέσιμο από τα βασικά γρανάζια της μηχανής του (Μπουχαλάκης, Φορτούνης, Χασάν, Ελ Αραμπί).
Ο Αρης απέδειξε το υψηλό κίνητρο που είχε στο παιχνίδι στα πρώτα 15 λεπτά, όπου βρήκε το γκολ κι ενώ είχαν μεσολαβήσει δύο ακόμη απόπειρες με τον Μαντσίνι, ο οποίος δεν αξιοποίησε τις καλές στιγμές που βρήκε στον κενό χώρο. Το πρόβλημα στην ομάδα εντοπίστηκε στο κράτημα της μπάλας και στη μη αξιοποίηση των φάσεων στο transition παιχνίδι. Δεν βρήκε τρόπους ν’ αποφύγει την πίεση, δεν πήρε και τις απαραίτητες βοήθειες (κυρίως στο πρώτο ημίχρονο) από παίκτες κινητήριους μοχλούς της επιθετικής γραμμής όπως, ο Μπερτόγλιο και ο Γκάμα. Πολλά προβλήματα αντιμετώπισε και ο Σάκιτς από την πλευρά του, ενώ ο (άτυχος λόγω του σοβαρού τραυματισμού του) Τζέιμς Τζέγκο για ακόμη ένα παιχνίδι αντιμετώπισε δυσκολίες στο να προσφέρει την απαραίτητη ηρεμία και τις απαιτούμενες βοήθειες από τον άξονα.
Γενικώς ο Ολυμπιακός “έτρεξε” τον Αρη και τον ανάγκασε να είναι σε θέση άμυνας, αλλά ταυτόχρονα του έδινε και το δικαίωμα να χτυπήσει στην κόντρα επίθεση με τα κενά που άφηνε στο δικό του τρίτο του γηπέδου. Κι όσο αυτά δεν αξιοποιήθηκαν για να “τελειώσει” το παιχνίδι, αναμενόμενο ήταν να κυριεύσει ένας… πανικός που έβγαζαν οι Κιτρινόμαυροι στις κινήσεις τους από το 70΄ και μετά.
Βάσει της κατάληξης που είχε ο αγώνα βέβαια, ο Αρης ήταν η ομάδα που μπορούσε να είχε πάρει τους βαθμούς που τόσο πολύ ήθελε και χρειαζόταν, αλλά δεν τα κατάφερε γιατί 1) ο Μπρούνο Γκάμα των 5 γκολ φέτος με πέναλτι αστόχησε από την άσπρη βούλα και 2) στην προσπάθειά του να εξιλεωθεί, στην αμέσως επόμενη φάση που βρήκε, σημάδεψε το δοκάρι.
Αυτό που μένει εντέλει είναι ότι ο Αρης για ακόμη ένα παιχνίδι στην έδρα του, κόντρα σε ομάδα της πρώτης εξάδας, δεν μπόρεσε να φανεί ανώτερος των προσδοκιών και να πάρει νίκη. Ποδοσφαιριστές οι οποίοι οδήγησαν τους μήνες που μεσολάβησαν ως εδώ την ομάδα σε μία αξιοθαύμαστη πορεία,δεν βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε κατάλληλη αγωνιστική αλλά κυρίως πνευματική κατάσταση να ανταποκριθούν στο ίδιο επίπεδο με αποτέλεσμα ο Αρης να έχει πάρει μόλις οκτώ βαθμούς σε επτά αγώνες των play off.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook