Δυστυχώς ο δικός μας ποδοσφαιρικός μικρόκοσμος πρέπει να υπακούει στους κανόνες που επιβάλει το γενικό γίγνεσθαι με τα περιθώρια αντίδρασης να είναι ελάχιστα. Όταν όμως χτίζεις μια ομάδα, πληρώνεις γι’ αυτήν, θέτεις στόχους ενώ την ίδια στιγμή την ακολουθούν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, έχεις υποχρέωση να βγάλεις αυτή την αντίδραση. Διαφορετικά όσο καλά κι αν κάνεις τη δουλειά σου, όσα χρήματα κι αν επενδύεις δεν πρόκειται να πετύχεις τίποτε.
Ο ΠΑΟΚ μετά από παλινωδίες και σκαμπανεβάσματα που τον ταλαιπωρούν την τελευταία τριετία, δείχνει να επανακάμπτει προσπαθώντας να επιβάλλει ένα δικό του ποδοσφαιρικό μοντέλο που να στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε γηγενείς ποδοσφαιριστές με προσθήκες καλών και αποδοτικών ξένων. Μοντέλο που σε κάθε άλλη χώρα θα είχε μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας αν η ομάδα μπορούσε να το ακολουθήσει τεχνοκρατικά και οικονομικά.
Στην Ελλάδα ο έλεγχος, ο νόμος και ο κανόνας εφαρμόζονται επιλεκτικά. Συνεχώς ξεσπούν πόλεμοι μεταξύ αντίθετων οικονομικών συμφερόντων που ως προμετωπίδα και «λαϊκό» όπλο διαθέτουν το ποδόσφαιρο με αποτέλεσμα το τελευταίο να διάγει μέρες σκοτεινές, εξαρτώμενες γεμάτες αβεβαιότητα. Οι διάφοροι θεσμοί που το ελέγχουν και το υπηρετούν μοιάζουν με κάστρα που επιβάλλεται να κατακτηθούν από τις φατρίες και για λόγους πρεστίζ αλλά και για λόγους πολιτικής και επιρροής.
Οι 4-5 θεσμοί που μας έρχονται πρόχειρα στο μυαλό έχουν να κάνουν με το νομοθετικό και ελεγκτικό έργο της εκάστοτε κυβέρνησης, τις επιτροπές που είναι αυτόνομες ή ελέγχονται από αυτό, την αθλητική και ποινική δικαιοσύνη, την ΕΠΟ και την Σούπερ Λιγκ. Όλα τα παραπάνω στροβιλίζονται σ’ έναν αέναο αγώνα επικράτησης του ισχυρότερου που στη χώρα μας δεν είναι ο ικανότερος, αλλά ο πιο διαπλεκόμενος.
Για παράδειγμα όσο καιρό ο Μαρινάκης είχε δικούς του ανθρώπους στην ΕΠΟ, ασχέτως αν αυτοί διώχθηκαν για κακουργήματα, όλα έβαιναν καλώς. Και τα έσοδα της ΕΠΟ από το ποδόσφαιρο ήταν ορθώς καμωμένα και οι αθλητικοί δικαστές έβγαζαν τις σωστές αποφάσεις. Μόλις χάθηκε η ΕΠΟ και πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο ο Μαρινάκης ενεργοποίησε τον Αυγενάκη λες και ανάβει ένα φακό που είχε φυλαγμένο στην τσέπη του, τόσο εύκολα.
Ο τελευταίος με τη σειρά του έβαλε μπρος τις επιτροπές, νομοθέτησε και αφού διέλυσε τον ερασιτεχνικό αθλητισμό με την μηδενική χρηματοδότηση, έκανε όλα τα χατίρια του κ. Μαρινάκη προκειμένου να αντισταθμιστεί η απώλεια της ΕΠΟ και εσχάτως θέλοντας να μειώσει στο ελάχιστο τα έσοδά της. Η δικαιοσύνη μοιάζει πολλές φορές σαν τον Στίβεν Χόκινγκ. Γνωρίζει τα πάντα αλλά η λειτουργία της περιορίζεται εντελώς από εξωγενής παράγοντες.
Δεν μπορεί να κουνήσει ούτε το δάχτυλό της προκειμένου να προειδοποιήσει τους μονίμως παρανομούντες. Στημένα παιχνίδια από το υπερπέραν, αόρατοι ποδοσφαιρικοί παράγοντες που ξεπλένουν χρήματα, δάνεια και οφειλές από ομάδες και παράγοντες που δεν εισπράττονται ούτε γίνεται προσπάθεια να εισπραχθούν. Αν ο ΠΑΟΚ δεν σκεφτεί στο μέλλον πως θα αντιδράσει και πως θα αντιμετωπίζει με τρόπο άμεσο επιδιώκοντας ριζικό αποτέλεσμα τότε πιθανότατα θα άγεται και θα φέρεται από τις ορέξεις των μεγαλοαπατεώνων για πολλά χρόνια ακόμη!