Η κατοχή της μπάλας δεν φέρνει την ευτυχία πολλώ δε μάλλον όταν δεν διαθέτεις σέντερ φορ και αναγκάζεσαι να «βαφτίσεις» κάποιον άλλον για να υπηρετήσει αυτόν τον ρόλο. Αυτό πληρώνει ο Άρης από το ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου, ειδικά όταν έχει να διαχειριστεί κλειστές άμυνες σαν αυτή του Ολυμπιακού του δεύτερου ημιχρόνου.
Γιατί ο Ολυμπιακός δεν θυμίζει καμία από τις άλλες ομάδες του Πρωταθλήματος, ξέρει να καλύπτει χώρους, δεν είναι αφελής να δώσει περισσότερο χώρο απ’ ότι πρέπει στους ποιοτικούς μεσοεπιθετικούς παίκτες του Αρη κι έτσι δεν δυσκολεύτηκε να διαχειριστεί ένα παιχνίδι που στράβωσε γι’ αυτόν, μετά το αριθμητικό μειονέκτημά του. Ο δε Άρης είδε μια σπουδαία ευκαιρία να περνάει ανεκμετάλλευτη και στο τελικό ταμείο, να πληρώνει πολύ βαρύ τίμημα για την απόδοσή του και κυρίως για το λάθος που έκανε στη φάση του γκολ του αντιπάλου του.
Οι «κίτρινοι» έφυγαν με άδεια χέρια από το Καραϊσκάκη κι ενώ βάσει της συνολικής απόδοσής τους θα έπρεπε να είχαν πάρει κάτι. Προφανώς δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ούτε οι ίδιοι ότι η απουσία του Κώστα Μήτρογλου θα αποδεικνύονταν πιο σημαντική απ’ όλες. Γιατί, έστω και ανέτοιμος, ο 32χρονος επιθετικός θα μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες του αγώνα και να βρει μια… σωτήρια επαφή στο δεύτερο ημίχρονο όταν η ομάδα του είχε κατοχή της μπάλας σε ποσοστό άνω του 70%. Σίγουρα θα είχε βρει 1-2 φάσεις, σαν αυτές που δεν βρήκε ο Άρης.
Γιατί στο ψηλό παιχνίδι είναι από τις λιγότερο παραγωγικές ομάδες του Πρωταθλήματος πέραν του ότι μειονεκτεί στη σέντρα, ενώ χαμηλά, απέναντι στην πολυπρόσωπη άμυνα του Ολυμπιακού δεν είχε κάθετη πάσα. Ειδικά από τη στιγμή που αντικαταστάθηκε ο Φακούντο Μπερτόγλιο.
Καταλήγοντας, ο Άρης δεν είχε επενδύσει σε κάτι (στο αγώνα στο Καραϊσκάκη) αλλά θα μπορούσε να είχε πάρει έστω έναν βαθμό. Κι αυτός είναι πολύτιμος στις πολύ λεπτές ισορροπίες που υπάρχουν…