Αγαπητή Μetrosport
“Nτέρμπι αποδείξεων” χαρακτηρίζουν το σημερινό της Τούμπας πολλά ΜΜΕ και εγώ γελάω, γιατί πριν χρησιμοποιήσεις για χιλιοστή φορά μια φράση-κλισέ, πρέπει να προσπαθήσεις να σκεφτείς μην τυχόν δεν “κολλάει” στην περίσταση. Οταν έχουμε μπροστά μας ένα σωρό ντέρμπι μεταξύ των τεσσάρων πρώτων που θα γίνουν στα πλέι οφ, για ποιές αποδείξεις να μιλάμε; Τι έχουν να αποδείξουν αύριο ΠΑΟΚ και ΑΕΚ; Ποιός είναι ικανός να πάρει το Πρωτάθλημα και ποιος όχι; Αστείο. Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, τίποτε δεν θα αποδειχτεί. Ολα θα κριθούν στα πλέι οφ.
Δηλαδή με το 2-0 του πρώτου γύρου στη Νέα Φιλαδέλφεια τι αποδείχτηκε; Οτι η ΑΕΚ είναι ομαδάρα, άρα φαβορί για τον τίτλο και ο ΠΑΟΚ ανύπαρκτος, άρα δεν έχει καμία τύχη; Αστείο. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, τα πλέι οφ θα δώσουν τις αποδείξεις, τα πλέι οφ θα αναδείξουν τον πρωταθλητή, τα πλέι οφ θα “μοιράσουν” και τις υπόλοιπες θέσεις στις έξι ομάδες που θα συμμετάσχουν.
Αλήθεια, όμως, τα θέλουμε ακόμη τα πλέι οφ; Υφίστανται ακόμη οι λόγοι για τους οποίους αποφασίστηκαν από τη Superleague; Τα χρειαζόμαστε; Τι μας προσφέρουν;
Θυμίζω ότι τα... ανακαλύψαμε από την αγωνιστική περίοδο 2007-2008 με το σκεπτικό ότι πρέπει να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στις τέσσερις ομάδες πίσω από τον πρωταθλητή για να μοιραστούν μετά από επιπλέον αγώνες τα υπόλοιπα ευρωπαικά εισιτήρια. Τα εντελώς ανούσια πλέι οφ, τα οποία... βαριόντουσαν ακόμη και οι ίδιες οι ομάδες που μετείχαν, διατηρήθηκαν μ΄αυτή τη μορφή μέχρι και την περίοδο 2016-17. Στα εννιά από αυτά τα δέκα χρόνια αναδείχτηκε απ' ευθείας πρωταθλητής ο Ολυμπιακός και, φυσικά, δεν μετείχε στα πλέι οφ. Μόνο το 2009-10 είχαμε άλλον απ' ευθείας πρωταθλητή, τον Παναθηναϊκό.
Το 2017-18 καταργήσαμε επιτέλους τα πλέι οφ και είχαμε κανονικό Πρωτάθλημα 30 αγωνιστικών με συμμετοχή 16 ομάδων. Το πήρε τυπικά η ΑΕΚ με την εν ψυχρώ και κατ' εξακολούθηση κλοπή από τον ουσιαστικό πρωταθλητή ΠΑΟΚ. Προσέξτε όμως: Ο Ολυμπιακός είχε μείνει 13 βαθμούς πίσω από την πρώτη θέση και ο Παναθηναϊκός... 38, τερματίζοντας 11ος!
Ετσι έγινε το Πρωτάθλημα και το 2018-19 με θριαμβευτή τον ΠΑΟΚ. Αφησε 5 βαθμούς πίσω τον Ολυμπιακό, 23 την τρίτη ΑΕΚ και... 44 τον... όγδοο Παναθηναϊκό!
Με το που είχαμε, όμως, δύο Πρωταθλήματα τα οποία δεν κερδήθηκαν από Ολυμπιακό ή Παναθηναικό, αποφασίστηκε να επιστρέψουμε στα πλέι οφ, αλλά να τα κάνουμε με τη συμμετοχή και του πρώτου της κανονικής περιόδου. Μειώσαμε τις ομάδες σε 14 από 16 και αρχίσαμε τα πλέι οφ μεταξύ των έξι πρώτων της κανονικής περιόδου. Και τι έγινε μ' αυτό; Απολύτως τίποτε. Και τις τέσσερις φορές ο πρώτος της κανονικής περιόδου πήρε και το Πρωτάθλημα. Τρεις σερί ο Ολυμπιακός και μία, πέρσι, η ΑΕΚ.
Ποιο είναι, λοιπόν, το νόημα των πλέι οφ, αν μιλάμε για τη χρησιμότητά τους ως προς την ανάδειξη του πρωταθλητή; Απολύτως κανένα. Το μόνο που προσφέρουν είναι επιπλέον εισπράξεις στις ομάδες και τις συνδρομητικές τηλεοράσεις. Αλλά στο όνομα του χρήματος “σκοτώνουμε” τη “μαγεία” της απευθείας κατάταξης των ομάδων σε ένα κανονικό Πρωτάθλημα, σαν αυτά που έχουν όλες οι σοβαρές χώρες με σοβαρό προδόσφαιρο. Και ξέρετε ποιο είναι το βασικό πρόσχημα για να επιμένουμε εμείς στα πλέι οφ; Οτι περισσότερες από 14 ομάδες στη Superleague είναι πάρα πολλές, αλλά με 14 ομάδες θα είναι λίγες οι 26 αγωνιστικές, οπότε πάμε αναγκαστικά σε πλέι οφ (και πλέι άουτ) για να αυξήσουμε τους αγώνες και τα έσοδα.
Εγώ δεν θυμάμαι ποτέ να κατέφυγαν σε πλέι οφ η Αγγλία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Πορτογαλία και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και να σας πω και κάτι άλλο, που ασφαλώς το ξέρουμε όλοι, αλλά η Superleague θέλει να αγνοεί;
Καθόλου πιο ανταγωνιστικά από το ελληνικό δεν είναι τα επτά “μεγάλα” ευρωπαικά Πρωταθλήματα ως προς τον πρωταθλητή. Πόσες ομάδες παίρνουν τα τελευταία χρόνια τον τίτλο στην Αγλλία; Δύο. Η Σίτι και η Λίβερπουλ. Πόσες τον διεκδικούν ακόμη; Μία, η Αρσεναλ. Αντίστοιχα, μόνο τρεις στην Ισπανία: Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Ατλέτικο. Τέσσερις στην Ιταλία: Γιουβέντους, Ιντερ, Μίλαν, Νάπολι. Στη Γερμανία... η εξής μία, η Μπάγερν, με μοναδικό ανταγωνιστή την Μπορούσια Ντρόρτμουντ και μόνο φέτος την Μπάγερ Λεβερκούζεν. Στη Γαλλία η... εξής μία, η Παρί Σεν Ζερμέν, με μία κατάκτηση από τη Μονακό (2017) και μία από τη Λιλ (2021). Στην Ολλανδία τρεις μοιράζονται μια ζωή τους τίτλους: Αγιαξ, Αιντχόφεν και Φέγενορντ. Τα τελευταία... 60 χρόνια, είχαμε μόνο τρεις εξαιρέσεις. Το 1980-81 και το 2008-09 με την Αλκμααρ και το 2009-10 με την Τβέντε. Και στην Πορτογαλία, κρατηθείτε, από το 1934, που δημιουργήθηκε η Πριμέιρα Λίγκα μέχρι σήμερα, πρωταθλητές είναι πάντα τρεις: Πόρτο, Μπενφίκα, Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Στα 90 χρόνια, μόνο δύο άλλες ομάδες πέτυχαν το θαύμα των θαυμάτων. Το 1945-46 η Μπελενένσες και το 2000-01 η Μποαβίστα.
Από πέρσι το ελληνικό Πρωτάθλημα έγινε πιο ανταγωνιστικό και από τα επτά “μεγάλα” ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Είναι απίστευτο, αλλά συμβαίνει. Και από τη στιγμή που συμβαίνει, σε τίποτε δεν χρειάζονται τα πλέι οφ. Μια χαρά ενδιαφέρον υπάρχει, μια χαρά ανταγωνισμός υπάρχει, μια χαρά πρώτος και δεύτερος και όλοι για την Ευρώπη μπορούν να αναδειχτούν με ένα κανονικό Πρωτάθλημα δύο γύρων. Αν όχι με 16 ομάδες, ακόμη και με 14. Με 26 αγωνιστικές. Συν τα ματς του Κυπέλλου, συν τα ματς των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, στις οποίες οι ελληνικές ομάδες θα βοηθηθούν με λιγότερους αγώνες στο Πρωτάθλημα.
Θέλει, λοιπόν, κατάργηση των πλέι οφ η Superleague; Από τη στιγμή που αξιωθήκαμε να έχουμε τέσσερις διεκδικητές του τίτλου και έναν Αρη πάντα υπολογίσιμο και σταθερά στην πρώτη πεντάδα, θα καταλάβει ότι είναι καιρός να καταργηθεί πάλι αυτό το μίνι Πρωτάθλημα, που γίνεται σε μια εποχή που όλες οι ομάδες είναι ήδη “σκασμένες” από τα ματς της Ευρώπης, της κανονικής περιόδου και του Κυπέλλου που έχουν προηγηθεί; 'Η στον βωμό του χρήματος θα συνεχίσουν να θυσιάζουν την ουσία και τη “μαγεία” ενός κανονικού Πρωταθλήματος, το οποίο χαίρονται, ξαναλέω, σε όλες τις σοβαρές χώρες με σοβαρό ποδόσφαιρο;
ΥΓ. Για να μην ξεχνιόμαστε: Τι εννοούμε όταν λέμε Superlague; Τις ίδιες τις ομάδες, φυσικά. Τον ΠΑΟΚ, τον Αρη, τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό και τις υπόλοιπες. Αν το θελήσουν οι “μεγάλοι” θα γίνει. Ας τελειώσει, λοιπόν, το φετινό Πρωτάθλημα και το καλοκαίρι ας αποφασίσουν τι προτιμούν: Επιπλέον λεφτά, ή “μαγεία” με αυθεντικό, γνήσιο, ανταγωνιστικό Πρωτάθλημα, που χάρη σ' αυτούς έχουμε πλέον;