Η χαλαρότητα αυτή φάνηκε κυρίως, μετά το 0-1 στον 27ο λεπτό. Τότε ο ΠΑΟΚ τράβηξε το πόδι από το γκάζι. Δε λέμε πως με τη σέντρα το… σανίδωσε. Απλά μετά την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Νέλσονα Ολιβέιρα, ο ΠΑΟΚ δεν έδειχνε, να «τρελαίνετε» για περαιτέρω…γκάζια.
Εάν κι εφ΄όσον μάλιστα, ο Ντομινίκ Κοτάρσκι δεν στεκόταν «φύλακας άγγελος» στο 42ο λεπτό, σε μια φάση κατά την οποία η Καλαμάτα άγγιξε την ισοφάριση… Ο ΠΑΟΚ δε θα «έβγαζε» τόσο χαλαρά την υποχρέωση για πρόκριση, στο Α΄ ημίχρονο.
Δεν άλλαξαν πολλά λειτουργικά στο Β΄ ημίχρονο. Ο ΠΑΟΚ συνέχισε στο ίδιο τέμπο. Η διαφορά κλάσης βέβαια, δεν επέτρεπε στην Καλαμάτα να τον απειλήσει σοβαρά. Ίσως, αυτή η αίσθηση της σιγουριάς να αποτέλεσε και την αιτία, εξ αιτίας της οποίας ο ΠΑΟΚ δεν αύξησε την ισχύ του.
Οι αλλαγές προσώπων από τον Ραζβάν Λουτσέσκου έδωσαν την φρεσκάδα στον ΠΑΟΚ, για να διαμορφώσει καλύτερες εντυπώσεις. Καλύτερες πέρα από αυτές τις οποίες διαμόρφωνε η διαφορά κλάσης των δυο ομάδων στο μεσσηνιακό γήπεδο.
Τόμας Μουργκ και Στέφαν Σβαμπ αύξησαν την ισχύ του ΠΑΟΚ. Είχε κέφια και ο Μπράντον Τόμας. Έτσι έγινε άνετα το 0-2. Κι εκδόθηκε το πιστοποιητικό πρόκρισης. Απομένει η υπογραφή του στον αγώνα ρεβάνς, στην Τούμπα. Με την ανάδεικη συνάμα του επόμενου αντιπάλου του (Παναθηναϊκός ή Βόλος) για τους Ημιτελικούς…
Με λίγα λόγια; Ο ΠΑΟΚ έκανε το αυτονόητο. «Έβγαλε» την υποχρέωση. Κι από την διαδικασία αυτή κρατά – κατά τον προπονητή του – μόνον τη νίκη. Εμείς, εάν μας ρωτούσατε, θα απαντούσαμε πως κρατούμε το, για μία ακόμη φορά, «μηδέν» στο παθητικό. Τα δυο γκολ από τους δυο φορ. Και την εντυπωσιακή κίνηση του «κίπερ» του, με την οποία έμεινε το 0-1 στα τελειώματα του Α΄ ημιχρόνου.
Στα αρνητικά, καθώς όλα τα άλλα λίγο ή πολύ ήταν θετικά, ο τραυματισμός κι η αντικατάσταση του Ιβάν Νάσμπεργκ. Το απουσιολόγιο δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ ακόμη και τώρα παραμένει φορτωμένο. Δεν είναι βαριές, όπως ήταν οι περιπτώσεις των παρόντων – στο… απουσιολόγιο – αλλά αυτό το οποίο μετρά είναι η έλλειψη ευριεων διαστάσεων ορίζοντα επιλογών για τιον Ραζβάν Λουτσέσκου ενόψει Παναιτωλικού.
ΥΓ 1: Εμείς εξ αρχής με την Αργεντινή είμαστε. Είναι κατατεθειμένη εμπρόθεσμα η σχετική μας δήλωση. Με τον Λιονέλ Μέσι on fire έφθασε ήδη μία ανάσα από τον παγκόσμιο «θρόνο».
ΥΓ 2: Διαβάζοντας τα αργεντινικά media αντιλαμβανόμαστε πως για πρώτη φορά ο Λιονέλ Μέσι καθίσταται ουσιαστικά – κι ουχί τυπικά, όπως είχε καταστεί – διάδοχος του Ντιέγκο Μαραντόνα.
ΥΓ 3: Υπάρχει πάντως, μια διαφορά τους η οποία δεν πρόκειται, να… τακτοποιηθεί στον αιώνα τον άπαντα! Οι Αργεντίνοι θεωρούν πάντα τον Ντιέγκο Μαραντόνα έναν από αυτούς. Έναν από την διπλανή τους πόρτα. Ο Λιιονέλ Μέσι έφυγε παιδί για την Ισπανία. Εκεί ανδρώθηκε παραμένοντας φυσικά, βέρος Αργεντίνος…
ΥΓ 4: Οι εισπρακτικές εταιρείες έχουν ξεσαλώσει! Φέρνουν κόσμο και κοσμάκη στα άκρα. Επεμβαίνουν ωμά στη ζωή του. Πιέζουν αδίστακτα. Χαλούν σπίτια. Και για τα κόμματα … Καρφάκι δεν καίγεται..κατ’ αντιστοιχία Καίγεται όμως, το πελεκούδι για τις παρακολουθήσεις…