Ωστόσο σε γενικές γραμμές ο ΠΑΟΚ πέρασε με σχετική άνεση και πρόσθεσε στη βαθμολογική του συγκομιδή τους τρεις πολύτιμους βαθμούς, τους οποίους χρειαζόταν για να ανέβει και για να εγκατασταθεί (όπως φιλοδοξεί) στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας, πίσω από το συγκρότημα του... Λευτέρη Αυγενάκη. Ο νικητής ήταν σοβαρός και μαχητικός. Σε κανένα σημείο του αγώνα δεν έδωσε το δικαίωμα να διεκδικήσει ο αντίπαλος του τον έλεγχο και την κυριαρχία, οδηγώντας αποκλειστικά όπως αυτός σκόπευε και ήθελε το ρυθμό και τις αντίστοιχες εξελίξεις της αναμέτρησης.
Ο Πάμπλο Γκαρσία όπως έδειξε για μια ακόμη φορά, έχει καταλήξει σε ένα σταθερό σχήμα, αφήνοντας περιθώρια και σκέψεις για ελάχιστες διαφοροποιήσεις, οι περισσότερες από τις οποίες επικεντρώνονται στον ευπαθή χώρο της μεσαίας γραμμής. Οι κινήσεις του αφορούν ενίοτε και την οπισθοφυλακή, η οποία μετά από τις μεταγραφικές αφέλειες και απερισκεψίες με την μη αντικατάσταση των Γιαννούλη και Μάτος, προκαλεί ανησυχίες που καλύπτονται από τον φιλότιμο και ποιοτικό Βιεϊρίνια.
Ο αρχηγός του ΠΑΟΚ καταπονείται με τη διαρκή και για πολλά γεμάτα 90λεπτα χρησιμοποίηση του σε ρόλο «πασπαρτού». Οπως προαναφέραμε για τις υπόλοιπες αγωνιστικές αλλά και για τον κύκλο των πλέι οφ, ο Γκαρσία είναι αναγκασμένος να πορευτεί με ότι έχει. Μάλλον με ότι του άφησε ο απίθανος Όλαφ Ρέμπε που αποσάθρωσε στην κυριολεξία το ποιοτικό ρόστερ της ομάδας, ξεπουλώντας παικταράδες για ψίχουλα. Μια από τις ενδεικτικότερες περιπτώσεις της ασχετοσύνης του είναι η εξωφρενική υπόθεση Μαουρίσιο.
Τον έμπειρο και ποιοτικό άσο τον «έστειλε» σχεδόν με κούριερ στον Παναθηναϊκό, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους διαλυμένους πράσινους να στήσουν την αγωνιστική τους αναγέννηση επάνω στον διωγμένο από τον άφρονα τεχνικό διευθυντή του δικέφαλου Βραζιλιάνο παίκτη. Η εμφάνιση σε μεγάλο μέρος της αναμέτρησης δείχνει και δίνει υποσχέσεις για περεταίρω βελτίωση.
Κάτι που σίγουρα θα το χρειαστεί οπωσδήποτε η ομάδα στη συνέχεια. Η επικράτηση στηρίχθηκε ιδιαίτερα σε τρεις παίκτες: Στον χαρισματικό Τζόλη που κέρδισε δύο ολοκάθαρα πέναλτι, στον Αντρίγια Ζίβκοβιτς με το καθοριστικό γκολ που πέτυχε και στον Ουάρντα του οποίου οι εξακολουθητικά εξαιρετικές εμφανίσεις του και η μεγάλη προσφορά του σε όλους τους αγώνες που χρησιμοποιήθηκε, μάλλον θα αποτελούν έναν εφιάλτη διαρκείας για όλους όσους συμμετείχαν ενεργά στην «δολοφονία» του χαρακτήρα του αλλά και της καριέρας του. Ο Ζίβκο Ζίβκοβιτς δεν πιέστηκε.
Μια πολύ καλή εμφάνιση ύστερα από καιρό από τον Ροντρίγκο Σοάρες. Καλά τα πήγε το δίδυμο Ινγκασον – Κρέσπο, με την αποχώρηση όμως του Ισπανού (λόγω ενοχλήσεων) να προκαλεί ανησυχία με δεδομένη την απουσία – όπως έχει προγραμματιστεί – του Ισλανδού, να εκτίσει την ποινή του από κάρτες σε δύο αγώνες. Βελτιωμένος και ο Σβαμπ, μαχητικός και θετικός ο Τσιγγάρας, πάλεψε ο Κρμέντσικ. Ο διαιτητής δεν είχε προβλήματα. Τα δύο πέναλτι (το ένα χάθηκε) ήταν πεντακάθαρα. Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι η απόδοση της ομάδας ήταν ένα θετικό βήμα για όλους.
ΥΓ1: Διπλοβάρδιες δούλευαν οι «Θαναηλάκηδες» στο λεκανοπέδιο, αλλά και στη συμπρωτεύουσα. Οι φάπες που έπεσαν στο αφεντικό και στους παρατρεχάμενους του χρειαζόντουσαν υπερπροσπάθεια για να υποβαθμιστούν. Δεν έλλειψαν τα ευτράπελα, οι υπερβολές, οι γνωστές βαθυστόχαστες αναλύσεις περί γραμμών και επαφών που δεν «ταίριαζαν» και σαφέστατα δεν βοηθούσαν στο μοίρασμα του σανού. Αξιος ο μισθός τους.
ΥΓ2: Στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ στο Φάληρο όλοι όσοι το έβλεπαν στη NOVA είχαν την «ευκαιρία» να δουν δύο φορές ενδιάμεσα και κάποιες μισοτελειωμένες, τα υβριστικά και εμετικά συνθήματα που ήταν κρεμασμένα στα πανό και είχαν στόχο τον Ιβάν και τον ΠΑΟΚ. Στο προχθεσινό ντέρμπι αστραπιαία έκανε μία αναγκαστική λόγω φάσεων εμφάνιση η αντίστοιχη περίπτωση με τα συνθήματα των πρασίνων εναντίον του Μαρινάκη και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν ως διά μαγείας.