Στο Metropolis 95.5 και στην εκπομπή «Τρίτο Ημίχρονο» φιλοξενήθηκε ο Γιάννης Παπαζήσης,
Ο έφορος στον Γυμναστικό Σύλλογο Γρεβενών, μίλησε αναφορικά με τα παιδικά χρόνια του Μιλτιάδη Τεντόγλου μέχρι να φτάσει στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα στοιχεία που τον έχουν κάνει νούμερο ένα αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε στο Metropolis 95.5:
Στην αρχική του τοποθέτηση για το πως βίωσαν στα Γρεβενά τη νίκη του, σημείωσε : «Υπήρξε ειδική μέριμνα από τον Δήμο για τον μεγάλο αγώνα του Μίλτου με όλη την πόλη να έχει στραμμένη την προσοχή της στις προσπάθειες του αθλητή μας. Δεν μας προκάλεσε εντύπωση ότι κέρδισε τον αγώνα στο τέλος, κλειδώνει τη στιγμή και... πυροβολεί. Έχει κατακτήσει και άλλους αγώνες έτσι, τρώει την πίεση για πρωϊνό ο ίδιος»
Για τα στοιχεία που τον έκαναν να είναι το νούμερο ένα, υπογράμμισε: «Και ένα ερασιτεχνικό βλέμμα, πόσο μάλλον το βλέμμα του προπονητή του, μπορεί να καταλάβει τις δυνατότητες του. Τότε ο κύριος Παπανίκος, είχε πει ότι μπορεί ο αθλητής να φτάσει μέχρι και τα εννέα μέτρα με το άλμα του. Έκανε εκπληκτικά πράγματα που δεν τα είχαμε δει ξανά, έτρεχε τα 200 μέτρα σε 22 δευτερόλεπτα, πρόκειται για έναν αθλητή με πλούσιο ταλέντο και τα ψυχικά χαρίσματα που χρειάζεται κάποιος στις δύσκολες στιγμές. Στην αρχή δεν του άρεσε να δουλεύει, αλλά μόλις ήρθαν οι πρώτες επιτυχίες, κατάλαβε και ο ίδιος ότι αυτός ήταν ο δρόμος που έπρεπε να ακολουθήσει. Είχε μία ωραία τρέλα και έβαζε στόχους και όρια ψηλά, για αυτό στην τρίτη λυκείου κατάφερε να πιάσει επίδοση που τον έστειλε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, όντας ακόμα μαθητής. Όσοι ήταν σχετικοί με το άθλημα έψαχναν μέχρι και το αν τέντωσε καλά η κορδέλα, μήπως ήταν άκυρο το άθλημα, μέχρι που κατάλαβαν ότι αυτό δεν συμβαίνει μία φορά, αλλά συνέχεια».
Για το... ταβάνι του αλλά και τις ιδιαίτερες συνθήκες που αντιμετώπισε: «Ο χρόνος ξέρει τις δυνατότητες του, είναι τελειομανής, ξεχωρίζει η τεχνική του σα να χορεύει ο Νουρέγιεφ στον αέρα. Δουλεύει στις λεπτομέρειες και είναι πολύ μικρός ακόμα ενώ μπορεί να μας δώσει ακόμα πολλές χαρές. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια που βρίσκεται στην Αθήνα δεν έχουμε ιδιαίτερη επαφή για να ξέρουμε τι συμβαίνει. Όταν ο Μίλτος έκανε προπόνηση με χιόνι, του στρώναμε στρώματα για να πηδάει πάνω σε αυτά, δεν γκρινιάζει ποτέ. Ο τρόπος με τον οποίο βγήκε στο γήπεδο ήταν για να αποδείξει ότι είναι εδώ και ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτα».