Γράφει ο Θάνος Μπούζας
Τέλειωσαν
οι μεταγραφές και είναι η πρώτη φορά
επί εποχής Σαββίδη που ο παοκτσής
φίλαθλος θα επιθυμούσε αυτές να είχαν
ημερομηνία λήξης την 15η Ιουλίου
και όχι την 15η Σεπτεμβρίου.
Και αυτό διότι πρώτον ο ΠΑΟΚ πραγματοποίησε
όλες του τις κινήσεις μέχρι την πρώτη
ημερομηνία ενώ όλες οι υπόλοιπες ομάδες
ενισχύθηκαν κατά πολύ, έπειτα.
Ιδίως ο
Ολυμπιακός κατά πρώτο λόγο και ο
Παναθηναϊκός με την ΑΕΚ κατά δεύτερο,
έκαναν τις κινήσεις που θεωρούσαν
απαραίτητες για να συντάξουν ισχυρά
σύνολα. Φυσικά μέχρι τώρα δεν έχουμε
δει κάτι τέτοιο στον αγωνιστικό χώρο.
Αυτό είναι φυσικό και επόμενο αφού όλες
οι ομάδες για να χτιστούν σχεδόν από
την αρχή (πλην του Παναθηναϊκού)
χρειάζονται χρόνο. Το ίδιο ισχύει και
για τον ΠΑΟΚ, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε
το ευνοϊκό πρόγραμμα και είχε μια καλή,
σχεδόν απόλυτη συγκομιδή βαθμών. Μεθαύριο
αγωνίζεται κόντρα στην πιο αδύναμη ως
τώρα ομάδα του πρωταθλήματος, τον ΟΦΗ
και δεν είναι πέραν των δυνατοτήτων του
η νίκη. Δυστυχώς θεωρούμε ότι πολύ
δύσκολα θα διεκδικήσει ο ΠΑΟΚ μια από
τις δυο πρώτες θέσεις. Αυτό συμβαίνει
για πλείστους λόγους οι οποίοι είναι
πλέον ορατοί σε όλους μας.
Ο Δικέφαλος
ύστερα από απόφαση της διοίκησής του
περιορίστηκε σ’ έναν αριθμό μεταγραφών
που με δεδομένο τον συναγωνισμό δεν
θεωρούνται ούτε αρκετές, ούτε επαρκείς.
Μπορεί να απόκτησε 8-9 παίκτες αλλά κατ’
ουσία άμεση βοήθεια δίνουν ο Ντάντας,
ο Κοτάρσκι, ο Νάρεϊ και λίγο ο Μπράντον.
Με δεδομένη την αποδυνάμωση της ομάδος
τα τελευταία τρία χρόνια όπως και την
σιγουριά ότι δεν μπορούν να σου βγουν
όλες οι μεταγραφές, ο Λουτσέσκου έπρεπε
να έχει στη διάθεσή του δύο πολύ καλούς
παίκτες σε κάθε θέση. Δεν υφίσταται κάτι
τέτοιο. Αντ’ αυτού παρέμειναν κάποιοι
παίκτες βαρίδια που στον ΠΑΟΚ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ
την έλευση άλλων λόγω κόστους. Στον
Ολυμπιακό δε γίνεται αυτό. Ο Μαρινάκης
μπορεί να «παρκάρει» στα πιτς μια δεκάδα
ποδοσφαιριστών όπως δείχνουν τα πράγματα,
χωρίς αυτό να τον εμποδίζει να δαπανά
εκατομμύρια για ηχηρές μεταγραφές.
Δεν
είναι ώρα να αναφερθούμε ή και να
επαναλάβουμε πως έφτασε στο σημείο
αυτό. Το γεγονός, το δεδομένο και το
στοιχείο που δε χρίζει παράβλεψης είναι
το εξής: ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ,
ιδιοκτήτης, ευεργέτης, όπως θέλει ο
καθένας μπορεί να τον ονομάσει, προφανώς
και έχει αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να
τα βάλει με τον Μαρινάκη που σέρνει από
πίσω του μια ολόκληρη κυβέρνηση. Το «δεν
μπορεί» εμπεριέχει και πολύ μεγάλο
ποσοστό του «δεν θέλει» διότι ίσως
αντιλαμβάνεται ότι θα δαπανήσει
δυσανάλογα κεφάλαια, προσωπικό καθημερινό
χρόνο και παρουσία στην Ελλάδα που δεν
είναι στις προθέσεις του, προκειμένου
να τα καταφέρει.
Δεν τα βάζει με έναν
νέο Γουλανδρή (για να το πάμε εφοπλιστικά)
ο οποίος απλώς ενισχύει μια ομάδα. Σήμερα
από πολλούς ο κ. Σαββίδης θεωρείται
Persona non grata (πρόσωπο μη εμπιστοσύνης) λόγω
του Ρωσικού πολέμου με την Ουκρανία,
του ότι όλες του οι επιχειρήσεις μέχρι
πριν λίγα χρόνια ήταν στην Ρωσία, το ότι
τα έβαλε λανθασμένα – άκαιρα με τον
Μητσοτάκη (που σε κάθε ευκαιρία προφανώς
και παίρνει μια εκδίκηση) και φυσικά με
το ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του, του
ΠΑΟΚ και του Ελληνικού ποδοσφαίρου
είναι ο Μαρινάκης. Ένας Μαρινάκης ο
οποίος κατά τα φαινόμενα, τα προηγούμενα
χρόνια είχε μια αγαστή συνεργασία με
την οικογένεια Μητσοτάκη και δη με την
κ. Ντόρα Μπακογιάννη με τον υπασπιστή
της Αυγενάκη. Αυτά και προφανώς άλλα
πολλά τα ζύγισε ο κ. Σαββίδης και είδε
ότι τα κουκιά δεν βγαίνουνε. Είτε βάλει
λίγα χρήματα είτε πολλά δεν θα καταφέρει
τίποτε γι’ αυτό βάζει τα άκρως απαραίτητα.
Κατά τη γνώμη μας αυτό δεν ισχύει αφού
στο εξωτερικό βλέπουμε πολύ καλές ομάδες
να έχουν δημιουργηθεί με υποπολλαπλάσιο
κόστος. Δυστυχώς ούτε κι’ αυτή την
πλεονάζουσα δαπάνη λόγω μάνατζερ και
οτιδήποτε άλλο μπόρεσε να αντιμετωπίσει
ο κ. Σαββίδης. Οπότε το ραντεβού τον
Γενάρη για μεταγραφές είναι μάλλον
αισιόδοξο.