Για να κάνει την διαφορά ένας ποδοσφαιριστής και να αγαπηθεί από τον κόσμο, εκτός από τις αγωνιστικές του αρετές, θα πρέπει να έχει και αρχές σαν άνθρωπος, αλλά και να διακρίνεται από απλότητα. Να κοιτάζει κατάματα τα προβλήματα της κοινωνίας και να έχει λόγο, γιατί και ο ίδιος, άλλωστε, είναι κομμάτι της καθημερινότητας. Ο Πάμπλο Γκαρσία γνωρίζει καλά αυτούς τους «κανόνες», όπως αποδείχθηκε για ακόμη μία φορά με όσα είπε με αφορμή τον κορωνοϊό.
«Όταν ήμουν 15 χρονών δούλευα σε φούρνο και επομένως ξέρω να κάνω ψωμί. Αν σταματήσω την προπονητική θα ανοίξω φούρνο...», είπε, δείχνοντας πόσο σημαντικό είναι κάποιος να μην ξεχάσει ποτέ από που ξεκίνησε και να μην τον «τυφλώσουν» η δόξα και τα πλούτη. Γιατί μετά θα χάσει τον προσανατολισμό του και θα ζει μέσα σε «γυάλα».
Βαθιά ευαισθητοποιημένος, πράγμα σπάνιο για παίκτη της εμβέλειάς του, τόνισε, ακόμη, χαρακτηριστικά: «Τώρα θυμηθήκαμε πως πλένουμε τα χέρια; Δεν έπρεπε να το ξέρουμε; Αν και στην Αφρική δεν έχουν ούτε νερό ούτε σαπούνι και στερούνται τα βασικά. Εμείς όλοι ξεχνάμε γρήγορα. Όταν περάσει όλο αυτό, πρέπει να αλλάξουμε συμπεριφορές.
Όλοι μας και κυρίως οι πολιτικοί πρέπει να δουν διαφορετικά τα πράγματα σε όλο τον κόσμο. Όταν λέω όλοι, όλοι! Πρέπει να ετοιμάσουμε νέα νοσοκομεία γιατί αυτό πρέπει να έρθει ξανά. Ο κόσμος πρέπει να έχει δουλειά, να υπάρξει ισορροπία και δικαιοσύνη στον κόσμο.»
Ο Ουρουγουανός, προπονητής της Κ19 του ΠΑΟΚ, δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται με σεβασμό στον συνάνθρωπο. Το Metrosport.gr ανέτρεξε στο παρελθόν και ξαναέφερε στην επιφάνεια δηλώσεις πολιτικοκοινωνικού χαρακτήρα που έκανε.
«Τι δουλειά έχω στην Μύκονο; Δεν είναι για αριστερούς»
Πριν από μερικά χρόνια, όταν ακόμη έπαιζε και αντιμετώπιζε προβλήματα με θλάσεις, τόνισε ότι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στα όσα περνά ο απλός κόσμος που μάχεται να τα φέρει βόλτα στην καθημερινότητά του. Είχε αποκαλύψει, άλλωστε, τις αριστερές πεποιθήσεις του με την εκπληκτική ατάκα του: «Τι δουλειά έχω στη Μύκονο: Είναι κοσμικό νησί. Δεν είναι για αριστερούς...»
Τα ακριβά εισιτήρια της εθνικής Ουρουγουάης
Η ζωή των συνανθρώπων του ήταν σε πάντα σε πρώτο πλάνο και όποτε υπήρχε το ερέθισμα δεν δίσταζε να πει ανοιχτά την άποψή του και να κριτικάρει αν χρειαστεί. Όπως έκανε όταν η Ομοσπονδία της χώρας του είχε ορίσει πολύ ακριβά εισιτήρια, προτρέποντάς την να βάλει δωρεάν είσοδο στα παιχνίδια της.
«Θα πήγαινα στον πόλεμο για την πατρίδα μου»
Σε συνέντευξή του το 2011 είχε δηλώσει έτοιμος να υπερασπιστεί την πατρίδα του, εφόσον χρειαστεί: «Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, είμαι άνθρωπος που αν με φώναζε η πατρίδα μου να πάω στον πόλεμο θα το έκανα. Όλα τα τατουάζ μου κάτι σημαίνουν για μένα. Λείπει μόνο το όνομα του μικρού μου γιου και της γυναίκας μου», ενώ απέδειξε πόσο απλός είναι υπογραμμίζοντας:
«Είμαι αριστερός, αλλά φοράω τζιν Dolce Gabbana! Όμως η γυναίκα μου τα επιβάλλει, εμένα δε με ενδιαφέρουν οι μάρκες, αλλά αυτή μου τα αγοράζει και αυτά φοράω. Αυτή είναι η ιδεολογία μου, όταν πάω στο χωριό μου, μπορώ να είναι πολύ απλός, δεν θέλω τίποτα πάνω μου.»
«Δεν θα φορούσα ποτέ κοστούμι»
Πρόεδρος ή παράγοντας γενικότερα δεν θα γινόταν ποτέ. Ο λόγος; «Να φορέσω κοστούμι, δεν θα φορούσα ποτέ, δεν μου πάει. Υπάρχουν πρόεδροι και χωρίς κοστούμια. Δεν είναι για μένα όμως. Το να φορέσω τη φόρμα του προπονητή, με τραβάει.
Έχω τις εμπειρίες, έχουν περάσει πολλοί προπονητές από την καριέρα μου, είναι κάτι που θα μου άρεσε να κάνω κάποια στιγμή, αλλά ειλικρινά δεν σκέφτομαι ακόμα καμία επιλογή, την πρώτη ήδη την απορρίπτω, η δεύτερη μου κάνει πιο πολύ, θα το σκεφτόμουν, όμως όχι τώρα. Τώρα θέλω σκέφτομαι ότι θέλω να παίζω ποδόσφαιρο, και όσο υπάρχει αυτό, δεν υπάρχει τίποτα άλλο.»
Η αφοσίωσή του σε αυτό που έκανε ανέκαθεν ήταν εκπληκτική.