Ο Νότης Τσίντογλου έφυγε από την ζωή σε ηλικία 89 ετών αφήνοντας ένα πολύ έντονο αποτύπωμα στον ΠΑΟΚ. Όχι μόνο για την προσφορά του ως ποδοσφαιριστής και, μετέπειτα, ως άτυπος τεχνικός διευθυντής που ενέκρινε τις μεταγραφές στην μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του '70, αλλά κυρίως γιατί στην σχέση ζωής με τον Δικέφαλο δίδαξε τι σημαίνει αγάπη για τον σύλλογο.
Αρκεί μόνο η αναφορά σε ένα συμβάν, άγνωστο στους πολλούς, το οποίο ευτυχώς κράτησαν στην μνήμη τους άνθρωποι όπως ο Ανδρέας Μανδρίνος που εκ των υπευθύνων στα οικονομικά της διοίκησης Ζαγοράκη το καλοκαίρι του 2007 το βίωσε από πρώτο χέρι.
Τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς, λοιπόν, όταν τα πρώτα χρήματα από την μαζική αγορά διαρκείας άρχισαν να εισρέουν στα ταμεία της ΠΑΕ, άρχισαν να καλούνται οι πιστωτές στους οποίους είχε αφήσει χρέη η διοίκηση Γούμενου.
Ο Ζαγοράκης και οι συνεργάτες του θεώρησαν-σωστά-ότι ένας από τους πρώτους που θα έπρεπε να πληρωθούν ήταν και ο Νότης Τσίντογλου από το μαγαζί του οποίου στα Λαδάδικα, η ΠΑΕ προμηθεύονταν απορρυπαντικά.
Κλήθηκε στα γραφεία της Τούμπας για να του δοθεί ένα ποσό περίποου 4.000 ευρώ που αντιστοιχούσε στην οφειλή και λίγη ώρα μετά από την αποχώρησή του από το λογιστήριο, τα στελέχη του δέχθηκαν εσωτερικό τηλεφώνημα από το τμήμα των διαρκείας.
Ο Νότης Τσίντογλου όπως είχε πάρει τα χρήματα πήγε και τα έδωσε απευθείας για να αγοράσει εισιτήρια διαρκείας (προφανώς το ένα για τον γιο του Μπάμπη), λέγοντας στους υπαλλήλους «λεφτά από τον ΠΑΟΚ εγώ δεν θα πάρω...».
Αυτός ήταν ο σπουδαίος βετεράνος με την ασπρόμαυρη καρδιά που δίδαξε τι σημαίνει αγάπη για τον ΠΑΟΚ.