Κάθε άλλο αποτέλεσμα, εκτός από τη νίκη του ΠΑΟΚ, δεν θα ήταν φυσιολογικό. Θα μιλούσαμε για μια ακόμη “αυτοκτονία” για τον ΠΑΟΚ, που, χωρίς να εντυπωσιάσει, ήταν η ομάδα που έπαιξε ποδόσφαιρο απέναντι σε έναν Παναθηναικό που ανέβηκε στην Τούμπα με αποκλειστικό στόχο να αποφύγει την ήττα. Και θα ήταν ασυγχώρητος ο μετριότατος ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου, που όχι μόνο δεν προηγήθηκε αλλά βρέθηκε και πίσω στο σκορ, αν στο δεύτερο δεν αποδείκνυε στην πράξη την ανωτερότητά του.
Τώρα, έχει προσθέσει τρεις πολύτιμους βαθμούς στο ενεργητικό του και πάει με ηθικό στο ΟΑΚΑ την Τετάρτη για να τελειώσει τη δουλειά που κακώς δεν τελειώσε στον πρώτο προημιτελικό με την ΑΕΚ.
Με το ξεκίνημα κιόλας του αγώνα, ο ΠΑΟΚ “κατάφερε” πάλι να δεχτεί γκολ με το πρώτο σουτ του αντιπάλου. Ηταν δύσκολο να αποκρουστεί η βολίδα του Παλάσιος, αλλά όταν λέγεσαι Πασχαλάκης και είσαι κάτω από τα γκολ ποστ του ΠΑΟΚ απαγορεύεται να μην αντιδράσεις καθόλου, απαγορεύεται να σηκώσεις λίγο το ένα χέρι, αλλά να το... τραβήξεις αμέσως και τελικά να δεχτείς το γκολ στην κλειστή γωνία. Πόσο μάλλον, βέβαια, όταν ο Βαλτσίκ είχε σώσει νωρίτερα τον Ολυμπιακό πέντε φορές με εντυπωσιακές αποκρούσεις σε ισάριθμες κλασικές ευκαιρίες του Ιωνικού. Στην κατάκτηση τίτλων προσφέρουν και οι γκολκίπερ προσωπικούς βαθμούς στις ομάδες τους. Το είχε κάνει ο ίδιος ο Πασχαλάκης στο αήττητο νταμπλ του 2019. Τότε έπιανε και τα άουτ...
Σε όλο το υπόλοιπο πρώτο ημίχρονο είδαμε να υπάρχει επιθετικά ο ΠΑΟΚ μόνο σε μια ωραία κομπίνα από κόρνερ που έφερε την κεφαλιά του Τσόλακ, ο οποίος όμως σημάδεψε από πολύ κοντά το οριζόντιο δοκάρι και σε ένα ψαλίδι του Τσόλακ από καλή θέση που έστειλε την μπάλα άουτ. Καμία άλλη τελική της προκοπής, καμία φάση, καμία ευκαιρία. Γενικά, καμία πρωτοτυπία στην οργάνωση του παιχνιδιού και κανείς παίκτης που θα έκανε κάτι ξεχωριστό για να νικηθεί η πολυπρόσωπη και συμπαγής άμυνα του Παναθηναικού, ο οποίος βέβαια δεν παρέλειπε να βγαίνει στην αντεπίθεση για να “χτυπήσει” και δεύτερη φορά. Μάλιστα, θα το είχε πετύχει αν ο Πασχαλάκης δεν κατόρθωνε να αποκρούσει τη σχεδόν εξ επαφής καρφωτή κεφαλιά του Σάντσες.
Με τον Μπίσεσβαρ αντί του ανύπαρκτου Μουργκ, ο ΠΑΟΚ έμοιασε με ΠΑΟΚ και ήταν πολύ καλύτερος στο δεύτερο ημίχρονο. Πολύ σοβαρός, πολύ προσεκτικός, άφησε τον Παναθηναικό πολύ μακριά από τον Πασχαλάκη και με υπομονή άρχισε να τον σφυροκοπάει. Είδαμε, στην κυριολεξία, μονότερμα και, μολονότι έλειψαν πάλι οι πολλές τελικές και οι σπουδαίες ευκαιρίες, οι παίκτες του βρήκαν τον τρόπό να πετύχουν την ανατροπή, επειδή ήταν οι μόνιμοι κάτοχοι της μπάλας, προσπαθώντας να δημιουργήσουν τις προυποθέσεις για την επίτευξη του γκολ, κόντρα σε μια ομάδα που, από ένα σημείο και μετά, έπαιξε καθαρά αντιποδόσφαιρο.
Ενα κοντινό σουτ του Μπίσεσβαρ κοντραρίστηκε, ένα άλλο έφυγε άουτ, ένα σουτ του Ζίβκοβιτς μπλόκαρε χωρίς δυσκολία ο Μπρινιόλι, όμως ο Ινγκασον μετά από γύρισμα του Ζίβκοβιτς και κόντρες στη μικρή περιοχή ισοφάρισε, για να έρθει στο τέλος εκείνο το καταπληκτικό σουτ του Σάστρε να δώσει στον ΠΑΟΚ μια νίκη που σίγουρα την άξιζε απέναντι σε έναν “μικρό” Παναθηναικό, που θα ήταν έκπληξη αν έφευγε έστω και με τον βαθμό της ισοπαλίας από την Τούμπα.
ΥΓ. Τον είχα για σοβαρό τον Φραν Βέλεθ. Αυτά που είπε χθες αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα ήταν αστεία. Οσο αστεία και τα παράπονα του επίσημου Παναθηναϊκού.