Του Θάνου Μπούζα
Όταν ήμασταν πολύ μικροί, περιμέναμε κάθε Κυριακή απόγευμα να δούμε στην τηλεόραση μια ταινία του Walt Disney, προκειμένου να μεταφερθούμε νοερά στον κόσμο των ονείρων μας και να ζήσουμε μεταξύ των πρωταγωνιστών για ένα δίωρο. Μπορεί σήμερα να δείχνει ελλειμματική και επουσιώδη η παρελθοντική μας διασκέδαση.
Όμως για μας ήταν κάτι μαγευτικό που με το πέρασμα των χρόνων το απολέσαμε. Συναισθήματα προσμονής αλλά και παρακολούθησης ενός σόου είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθούν στο σημερινό κοινωνικό γίγνεσθαι όπου η εμπορικότητα είναι η σημαία του κέρδους. Κι όμως το ποδόσφαιρο καταφέρνει για μια ακόμη φορά να αποδείξει έμπρακτα ότι όσο κι αν θέλουν να του βάλουν δεσμά και να το εμπορευματοποιήσουν , αυτό πολλές φορές τους ξεγελά και ακολουθεί τον δικό του αυτόνομο μαγευτικό δρόμο που ουδείς μπορεί να προβλέψει.
Ακόμη και πριν το παιχνίδι εάν κάποιος προέβλεπε και περιέγραφε το τι θα συμβεί στο επόμενο τρίωρο, αυτό δεν θα είχε καμία απολύτως επίπτωση στο πως θα ζούσαν οι οπαδοί του ποδοσφαίρου. Άλλωστε σε ποιον δεν έχει τύχει να παρακολουθεί για δεύτερη και τρίτη φορά τις φάσεις ενός συγκλονιστικού παιχνιδιού και να μην ανεβαίνουν οι παλμοί του αν και γνωρίζει το αποτέλεσμα. Τα παραπάνω δεν εξηγούνται με την λογική. Και ότι είναι περίεργο, διαφορετικό από τη σκέψη μας, μας ελκύει αυτόματα.
Αλήθεια είναι ότι δεν ήμασταν υπέρμαχοι του μουντιάλ στο Κατάρ μέσα στον Χειμώνα. Αν όμως ξεχωρίσουμε τους πολιτικούς και άλλους λόγους που έχουν να κάνουν με το Κατάρ, κατά γενική ομολογία ο χρόνος που διεξήχθη αυτή η διοργάνωση ήταν πολύ πιο ταιριαστός από τον καλοκαιρινό. Το καλοκαίρι έχει ήδη προηγηθεί μια ολόκληρη χρονιά. Ο κόσμος έχει παρακολουθήσει δεκάδες σημαντικούς αγώνες. Οι παίκτες έχουν δώσει σχεδόν ότι διαθέτουν από φυσική και πνευματική κατάσταση.
Με μια κουβέντα όλοι μας σαν φίλαθλοι και όλοι τους σαν πρωταγωνιστές είναι ξεζουμισμένοι. Αντιθέτως το χειμώνα βρισκόμαστε πάνω στην κορυφή του ενδιαφέροντος. Είδαμε παιχνίδια με απίστευτο ρυθμό, με εκπλήξεις και ομάδες που μπορούσαν να παρατάξουν ανταγωνιστικά το σύνολο απέναντι στην ποιότητα όπως το Μαρόκο. Χώρες μικρές με παράδοση , όπως ή Σερβία, κυρίως η Κροατία ακόμη και η Ουρουγουάη να δείχνουν ότι «μπορούν» καλύτερα απέναντι σε πληθυσμιακούς κολοσσούς όπως οι ΗΠΑ και το Μεξικό.
Τέλος είδαμε και τη δίψα. Από τη μια πλευρά ο φτωχοποιημένος λαός της Αργεντινής των 45 εκ. με το νομισματικό ταμείο στην πλάτη του, τις χρεωκοπίες, να ταξιδεύει χιλιάδες χιλιόμετρα και να υπερκεράζει στο γήπεδο τους πολύ πιο ευκατάστατους Γάλλους που δεν μπόρεσαν να τους συναγωνιστούν. Τώρα καλούμαστε να σχολιάσουμε από δω και πέρα την Ελληνική πραγματικότητα. Μοιάζει σα να κάναμε μια ολοκληρωμένη θεραπεία περιποίησης σώματος και τώρα να πρέπει να κάνουμε λασπόλουτρα. Ευτυχώς θα έχουμε κάποιες ενέσεις από το τσάμπιονς λιγκ. Συμπέρασμα : μουντιάλ χειμώνα!
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook