Tο είπαμε: O Θεός γελάει όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια και το ποδόσφαιρο ξεκαρδίζεται όταν ο άνθρωπος κάνει προγνωστικά. Ποιος πίστευε ότι το Μαρόκο θα φτάσει στους 4 στο Μουντιάλ; Κανείς. Αρα, λογικά προγνωστικά στο ποδόσφαιρο σημαίνει να προβλέπεις και την έκπληξη. Γιατί ποδόσφαιρο χωρίς έκπληξη δεν γίνεται.
Η Αργεντινή κοψοχόλιασε για να φτάσει στους ημιτελικούς, αλλά θεωρείτο πολύ πιθανό να τα καταφέρει. Θεωρητικά, συμπεριλαμβάνεται πάντοτε στους διεκδικητές των τίτλων στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις. Το ίδιο βέβαια και η Γαλλία, που ταλαιπωρήθηκε λιγότερο. Ολοι έλεγαν ότι είναι το ένα από τα δύο μεγάλα φαβορί, μαζί με τη Βραζιλία.
Η Κροατία υπήρχε στις σκέψεις ελάχιστων, κακώς όμως γιατί και το 2018 ήταν εκεί. Και ήταν εκεί για τα καλά, φτάνοντας μέχρι τον τελικό, για να χάσει την κούπα από τη Γαλλία.
Νάσου, λοιπόν, ανάμεσα σε τρία μεγαθήρια και το ταπεινό Μαρόκο, το οποίο, πάντως, μας έδειξε και ξαναέδειξε ότι είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Μια καλοδουλεμένη μηχανή, που ξέρει να παίρνει αποτελέσματα. Ούτε καν στον όμιλο είχε ήττα. Μία μόνο ισοπαλία, 0-0 με την Κροατία. Νίκησε Βέλγιο με 2-0, Καναδά με 2-1 και μετά με 1-0 την Ισπανία και την Πορτογαλία. Με ένα γκολ μόνο παθητικό ε; Τι άλλο να κάνει για να πεις ότι δίκαια προχώρησε τόσο πολύ;
Τώρα, αρχίζει ένας νέος κύκλος εκτιμήσεων, αξιολογήσεων και προβλέψεων. Εννιά στους δέκα θα σου πουν “ωραία, μέχρι εδώ ήταν το Μαρόκο, δεν γίνεται να νικήσει και τη Γαλλία”. Εξι-εφτά θα σου πουν “καλή η Κροατία, αλλά εδώ που έφτασε η Αργεντινή δεν χάνει την ευκαιρία να πάει τελικό”. Σύμφωνοι. Από το να προβλέψεις... Κροατία-Μαρόκο στον τελικό, υπάρχουν άλλες τρεις, πιο “βατές” εκτιμήσεις. Με τουλάχιστον μία από τις Γαλλία, Αργεντινή μέσα.
Αν με ρωτήσετε, “βλέπω” να περνούν, εύκολα ή δύσκολα, οι Γάλλοι και να γίνεται μεγάλη μάχη στο Αργεντινή-Κροατία. Κλίνω φυσικά προς την Αργεντινή, αλλά οφείλεις να υποκλίνεσαι μπροστά σ' αυτή την Κροατία, που δεν εντυπωσιάζει, βρίσκει όμως τον τρόπο να φτάνει ψηλά χάρη όχι μόνο στο ταλέντο των παικτών της, αλλά και στην έντονη προσωπικότητα που διαθέτουν. Δεν είναι μόνο ο Μόντριτς και ο Πέρισιτς. Είναι ο Λιβάκοβιτς, είναι ο Γκβάρντιολ (μόλις στα 20 του), είναι ο Κόβασιτς, είναι ο Πάσαλιτς και ποιος δεν είναι.
Αν η Αργεντινή απαλλαγεί από το σύνδρομο του πανικού που την κυριεύει όταν δέχεται γκολ κι αν “βγάλει” από την αρχή του αγώνα την ενέργεια που διαθέτει, θα βρει την άκρη. Θα έχει, όμως, απέναντί της μια ομάδα παθιασμένη και ταυτόχρονα ψύχραιμη και έξυπνη. Μια ομάδα... killer.
Οπως και νάχει, σ' αυτό το επίπεδο οι αγώνες κρίνονται συνήθως από τις στιγμές, ή, έστω, τη μία στιγμή που θα έχουν οι ομάδες. Αν, για παράδειγμα, προλάβει να διώξει στη σέντρα του Γκριεσμάν ο Μαγκουάιρ και δεν σκοράρει ο Ζιρού, θα πάμε για παράταση. Κι αν ευστοχήσει στο δεύτερο πέναλτι ο Κέιν, θα περάσει η Αγγλία και όχι η Γαλλία. Μια λεπτομέρεια, λίγα χιλιοστά, ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, πολλές φορές υπερβαίνουν την ποιότητα των ποδοσφαιριστών. Το απόλυτα σίγουρο είναι ότι υπερβαίνουν τα συστήματα, τις διατάξεις και τις στρατηγικές των προπονητών. Πάλι για παράδειγμα, με στρατηγική η Ολλανδία ήταν ανύπαρκτη. Με... ροντέο ισοφάρισε την Αργεντινή από 2-0 και λίγο έλειψε να την πετάξει έξω.
ΥΓ. Ξέρετε ποιος είναι ο πληθυσμός της Κροατίας; 3.871.833 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Λίγο περισσότερο από το 1/3 της μικρής Ελλαδίτσας μας. Αυτό και μόνο αρκεί για να καθίσουμε να σκεφτούμε τι κάνουμε εμείς τόσο λάθος...