Πριν από τουλάχιστον ένα μήνα προαναγγέλθηκαν τα οικονομικά κριτήρια συμμετοχής στο Πρωτάθλημα. Καλά τα αφηγήματα, αλλά πέραν του ενδεχομένου δέσμευσης εσόδων από τον ΕΣΑΚΕ (για να αυξηθεί το ποσό για το οποίο θα εγγυώνται οι ομάδες) αλλά και θέσπισης του μπάτζετ στα 800.000 ευρώ, κανένα άλλο μέτρο δεν μπορεί να εφαρμοστεί καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων δεν έχουν κλείσει τη φετινή χρονιά, το σημείο εξάλλου και ο ΠΣΑΚ.
Οπότε, το κριτήριο περί τακτοποίησης της προηγούμενης σεζόν, αν αποφασιστεί να εφαρμοστεί, θα ισχύει από την αγωνιστική περίοδο 2021-22 που σημαίνει ότι ομάδες οι οποίες χρωστούν της… μιχαλούς (όπως οι Αρης, ΠΑΟΚ κ.α.) έχουν στη διάθεσή τους έναν χρόνο για να νοικοκυρευτούν.
Μόνο όμως που οι παράγοντες της Θεσσαλονίκης έχουν την ηθική υποχρέωση να μην περιορίζουν την παρουσία τους στο να ακούν τι λένε οι άλλοι, αλλά να επιβάλλονται. Η θέσπιση κριτηρίων εμπορικότητας είναι ό,τι πιο ισχυρό όπλο έχουν στα χέρια τους, αλλά δεν το αξιοποιούν.
Ακόμη και στις δημόσιες τοποθετήσεις τους αρνούνται πεισματικά να το θέσουν, το ακουμπούν επιδερμικά, δείχνοντας ότι έχουν αναπτύξει εσωτερικό φόβο αντιμετώπισης των «μικρών». Αντί να το κάνουν σημαία, να απαιτήσουν και να φέρουν προ των ευθυνών τους όλες αυτές τις ομάδες που παίζουν μπροστά σε συγγενείς και φίλους, κάθονται ως απλοί παρατηρητές και βλέπουν τον κάθε άλλον παράγοντα να τοποθετείται υποτιμητικά για τις ομάδες της Θεσσαλονίκης.
Είναι κρίμα να διαδραματίζουν τέτοιο ρόλο γιατί ανεξαρτήτως της κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει (κυρίως οι Αρης, ΠΑΟΚ), παραμένουν τα βαριά χαρτιά της ιστορίας, προφανώς όμως δεν έχουν αντιληφθεί το επίπεδο της δύναμής τους.